Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Βιζόν από τον τόπο σου.
Έχω την εντύπωση πως η παρούσα σύνθεση της Βουλής θα ξεπεράσει κατά πολύ τα όνειρα και τη φαντασία ημών που γράφουμε παραπολιτικές στήλες και θα αποδειχθεί κλάσεις ανώτερη της προηγούμενης. Διότι, readers μου αγαπημένοι, μπορεί να απογοητευόμαστε για τα μπάζα (κυριολεκτικά) που έχουν μπει στο Κοινοβούλιο, πρέπει όμως να βρούμε και εμείς έναν τρόπο να το αντιμετωπίζουμε. Φερ ειπείν, δεν έχει περάσει ένας μήνας από την εκλογή της νέας Βουλής και άρχισαν τα ευτράπελα. Σε αυτό που θα σας περιγράψω, πρωταγωνιστούν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από τη Βοιωτία Γιάννης Σταθάς (ο λεβέντης που είχε πει τον Σόιμπλε σακάτη) και η ιέρεια της Καστορίας, βουλευτής της ΝΔ Μαρία Αντωνίου (η Αντουανέτα που είχε πει πως έχει μάθει να ζει και με 1500 ευρώ το μήνα). Ο Σταθάς μπαίνει στη Βουλή, η Αντωνίου βγαίνει από την Ολομέλεια και έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο. Η Μαρία θα ήταν η μούσα της Anne Wintour αν υπήρχε και Vogue Καστοριάς, αδικείται όμως από τις συνθήκες. Φορούσε ένα έκτακτο βιζόν και κρατούσε μια Luis Vuitton τεράστια τσάντα. Τότε, ο Σταθάς που δεν καταλαβαίνει από τέτοια τη ρωτάει «Μαρία, από πάνω το έφερες το ζώο;», για να εισπράξει την απάντηση της Μαρίας «Γιάννη φύγε, γιατί θα στη φέρω στο κεφάλι (σ.σ. την τσάντα-γκουμούτσα».
Θα περάσουμε μαγευτικά παιδιά!
Σαλάτα: Μην αφήνετε το iPad όπου να ‘ναι.
Η Θεανώ Φωτίου, αυτή η σεβάσμια πανεπιστημιακός που πάντα εκφέρει ψύχραιμο και τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο έχει πλέον γίνει υπουργός. Της έχουν δώσει ένα χαρτοφυλάκιο να ασχολείται και πράγματι, η κυρία Θεανώ τους έχει αφήσει σε ησυχία. Φαίνεται όμως πως, ως χαζογιαγιά, έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα εγγόνια της, για τα οποία κατεβάζει και παιχνίδια στο iPad. Έτσι, έλαβε χώρα το εξής ευτράπελο: την Κυριακή το απόγευμα η Θεανώ η Φωτίου τουϊταρε πως πέτυχε 274 πόντους στο Fruit Ninja, ένα παιχνίδι που κόβεις φρούτα και παίρνεις πόντους. Πολλοί απόρησαν τι είχε συμβεί, γιατί θα ήταν τουλάχιστον αστείο η Θεανώ να περηφανεύεται για μια τόσο χαμηλή επίδοση. Την απορία μας την έλυσε η ίδια με επόμενο tweet της, όπου εξηγεί πως το tablet έπεσε στα χέρια του πεντάχρονου εγγονού της. Και εγώ το παθαίνω με τα ξαδερφάκια μου, Θεανώ μου, που μπουκάρουν στο σπίτι, μου αρπάζουν το iPad και παίζουν Angry Birds που τους έχω κατεβάσει.
Με περισσότερη προσοχή την επόμενη φορά! Όσο για αυτούς που έσπευσαν να γράψουν «αυτούς τους ψηφίζετε», «δείτε κάτι άσχετους που μας κυβερνάνε», επειδή έγινε ένα ανθρώπινο λάθος, θα ήθελα να παρακαλέσω τους κυρίους τέλειους να μας χαρίσουν απλόχερα λίγη από την τελειότητά τους, γιατί ως θνητοί, είμεθα και ατελείς. Μερσί, εκ της διευθύνσεως.
Κυρίως πιάτο: Το στοίχημα του Προέδρου Αλέξη
Αυτές τις μέρες πραγματικά τείνω να συμπαθήσω τον Πρόεδρο Αλέξη. Μου γίνεται ιδιαίτερα συμπαθής πάντα ένας άνθρωπος, στον οποίο ασκούν κριτική, άνθρωποι που έχουν απολέσει το τεκμήριο της σοβαρότητας προ πολλού.
Ο πρώτος ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Δείξτε λίγο έλεος με την ηρωοποίηση του Γλέζου, διότι η πολιτική πορεία ενός ανθρώπου δεν καθορίζεται μόνο από μια πραγματικά ηρωική στιγμή, όπως το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας. Ούτε συγχωρούνται τρελά πράγματα που έχει πει, επειδή σε μια δεδομένη στιγμή έκανε κάτι που κανείς άλλος δεν θα διανοείτο. Μετά μας ήρθε ο Κωστής ο Λαπαβίτσας, ο δραχμολάγνος καθηγητής από το Λονδίνο που τη βραδιά της εκλογής του είπε, πάνω στο τσακίρ κέφι, να πει και τον ύμνο του ΕΑΜ. Έπειτα ήταν κάτι λαφαζανικοί, όχι όμως ο ίδιος ο Λαφαζάνης, για τον οποίο εκτιμώ πως πολλοί έχετε πέσει κουβά, ως προς το πού είναι ικανός να φτάσει. Και τέλος, του την έπεσε και ο Νταβανέλλος, ένας δημοσιογράφος και επικεφαλής μιας συνιστώσας που λέγεται Διεθνιστική Εργατική Αριστερά. Μιλάμε για dream team, όχι αστεία.
Στα σοβαρά, όπως μου λένε, στο Μέγαρο Μαξίμου αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και πλέον υπάρχουν δύο αναγνώσεις που γίνονται: σύμφωνα με την πρώτη, ο ΣΥΡΙΖΑ περνά τις παιδικές αρρώστιες της εξουσίας, κάτι σαν τα άλγη αναπτύξεως: όταν ένα παιδί ρίχνει απότομα μπόι, τότε τον πονάνε τα κόκαλά του. Έτσι και το κόμμα μεγάλωσε απότομα και δεν μπορεί να αποβάλλει ορισμένα κατάλοιπα του 4% ακόμα. Αυτή είναι η ανώδυνη ανάγνωση, σύμφωνα με την οποία η εξουσία θα λειτπουργήσει συγκολλητικά και θα έρθει να κουμπώσει το πράγμα. Υπάρχει όμως και η άλλη ανάγνωση , σύμφωνα με την οποία ο Πρόεδρος Αλέξης θα βρεθεί σύντομα προ μεγάλων διλημμάτων, όταν θα έρθει η ώρα να ψηφίσει το νέο πρόγραμμα δηλαδή. Τότε, θα πρέπει να αποφασίσει, λένε οι θιασώτες αυτής της ανάγνωσης, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Αλλά, αν αφήσει κάποιους, θα πρέπει να βρει νέους συμμάχους. Υπάρχουν αυτοί; Ακόμα και αν δεν υπάρχουν, μπορούν υπό προϋποθέσεις να υπάρξουν.
Συνεπώς, το μεγάλο στοίχημα του Προέδρου Αλέξη βρίσκεται μπροστά του. Αν του κάτσει, έχει μπροστά του άπλετο πολιτικό χρόνο. Αν όχι, ετοιμάστε πάλι τις ταυτότητες.
Επιδόρπια:
1) Ποιος θέλει ο Πρόεδρος Αλέξης απέναντί του; Μου το έλεγε άνθρωπος που τον γνωρίζει καλά: «Προφανώς και θέλει τον Σαμαρά. Είναι φθαρμένο υλικό, η ΝΔ είναι σε περίοδο φαγωμάρας και ενόψει βρίσκονται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Με τον Σαμαρά ακόμα στη ΝΔ, ο Αλέξης έχει τουλάχιστον ένα πρόβλημα λυμένο» μου εξήγησε η πηγή μου. Μου προσέθεσε μάλιστα πως το σενάριο ενός κεντροδεξιού, σαραντάρη αντι-Τσίπρα τρομάζει πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει και των κρίσιμων διλημμάτων που έρχονται.
2) Μιας και μας έφυγε το καρναβάλι και θα σταματήσουμε επιτέλους να ακούμε «Κετελαπόνγκο κετελαπόνγκο» και «Mambo Nr. 5» μέχρι να ματώσουν τα αυτιά μας, πρέπει να δώσω βραβείο γελοιότητας σε δύο πολιτικούς μασκαράδες. Το πρώτο, πηγαίνει δικαιωματικά στον πρώην νομάρχη της καρδιάς μας, τον άφταστο Ζορό, Πανίκα Ψωμιάδη, ο οποίος ντύθηκε Άγκελα Μέρκελ. Το δεύτερο πηγαίνει στη Ραχήλ Μακρή, η οποία δεν ντύθηκε και τίποτα ιδιαίτερο. Ένα ροζ καπέλο με πιέτες κότσαρε και πήρε και ένα πλαστικό πιστόλι με τάπα στην κάνη. Το ανέβασε όμως στο twitter όμως με τη λεζάντα «Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ και τιμωρώ». Σιγά ρε Μπάστερ Κίτον της Κοζάνης, μου σηκώθηκε η τρίχα!
3) «Και όμως, υπάρχει ελπίδα. Κι αυτή είναι να βρουν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να πουν έστω και τώρα «ΟΧΙ» στο «ΝΕΙΝ» του Σόιμπλε. Να οχυρωθούν στην εθνική νομιμότητα που τους προσφέρει η πλειοψηφία στη Βουλή και να στραφούν αποφασιστικά στον Λαό και στον Εθνικό μας Πλούτο, που κακώς -πολύ κακώς- τον αγνοούν επιδεικτικά. Οχυρωμένοι πίσω από τη δύναμη του Ενωμένου Λαού να προτείνουν Κοινοπραξίες για την αξιοποίηση του Εθνικού μας Πλούτου με αντάλλαγμα οικονομικές συμφωνίες που θα μας απαλλάξουν μια για πάντα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των δανειστών μας» αυτά γράφει σε κείμενό του ο Μίκης Θεοδωράκης. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί στον εθνικό μας Μίκη το δικαίωμα στην πολιτική κριτική. Το έχει κερδίσει ο ίδιος με τους πολύχρονους αγώνες του. Πρέπει όμως και ο ίδιος να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό του και την προσφορά του εδώ και τόσα χρόνια. Κρίμα. Και κρίμα που ο Προεδρος Αλέξης δράττεται της ευκαιρίας να τον συναντήσει στο Μαξίμου. Κρίμα και πάλι κρίμα.
