Γράφει ο Δημήτρης Γκιόκας
Τα σημερινά κόμματα παρουσιάζουν εξαιρετικά χαμηλή δημοφιλία ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες, διότι επιδεικνύουν ανικανότητα στη διαχείριση των προβλημάτων, δε διαθέτουν ειλικρίνεια, ενώ βάζουν το μικροκομματικό όφελος πάνω από το κοινό συμφέρον. Ευθύνονται για την κρίση και για το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να τη διαχειριστούν. Ενδιαφέρθηκαν μόνο για τη δική τους επιβίωση και την προάσπιση των συμφερόντων της κομματικής πελατείας τους. Ως συνέπεια, έξι χρόνια μετά παραμένουμε ακόμη σε καθεστώς μνημονίων, χωρίς κανένα σχέδιο εξόδου από τη σημερινή κατάσταση.
Υπόγειες συναλλαγές, αναξιοκρατία, διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, ασυδοσία. Η νοοτροπία αυτή πρέπει να αλλάξει. Ήρθε η στιγμή ικανοί, ανιδιοτελείς, έντιμοι άνθρωποι να βγουν μπροστά και να σπρώξουν το κάρο από τη λάσπη. Να φέρουν ανανέωση στο πολιτικό σκηνικό. Γι αυτό το λόγο δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Ευθύνη.
Η Δημοκρατική Ευθύνη επιδιώκει να διαμορφώσει ένα πλαίσιο ευνομούμενης πολιτείας, που θα εξαλείψει φαινόμενα αδιαφάνειας και θα απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου. Ξεκινά με μια βασική αλήθεια: ότι το πολιτικό σύστημα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση. Και αυτό πρέπει να αλλάξει θεσμικά: με ξεκάθαρη διάκριση της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία, με ισχυρή, ανεξάρτητη δικαιοσύνη που θα μπορεί να ελέγχει τους κυβερνώντες και με προάσπιση των ανεξάρτητων θεσμών.
Προτείνει λοιπόν το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας, καθώς και την απαγόρευση υποβολής βουλευτικής υποψηφιότητας στις επόμενες εκλογές αν έχει προηγηθεί υπουργική θητεία. Επίσης, τη θέσπιση ανώτατου ορίου θητείας σε δημόσια αξιώματα, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργού και δραστικό περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας.
Επιπλέον, είναι πρώτη προτεραιότητα η χειραφέτηση της δημόσιας διοίκησης από την κηδεμονία των πολιτικών. Γι αυτό προτείνει αποκεντρωμένο δημόσιο, με έναν μικρό κρατικό πυρήνα αποτελούμενο από μόλις 5.000 υπαλλήλους με επιτελικά και ελεγκτικά καθήκοντα. Οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι θα μεταφερθούν σε αποκεντρωμένους δημόσιους οργανισμούς. Όλοι οι γενικοί διευθυντές θα τοποθετούνται αξιοκρατικά με αδιάβλητες διαδικασίες, ενώ θα αναπτυχθεί σύστημα αξιολόγησης επί τη βάσει αντικειμενικών και μετρήσιμων στόχων. Οι συναλλαγές των πολιτών με το δημόσιο θα γίνονται αποκλειστικά μέσω ΚΕΠ, τα οποία θα αναβαθμιστούν σε ολοκληρωμένα τοπικά διοικητικά κέντρα. Ακόμη, καθολική αξιοποίηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και ανοιχτά δεδομένα διακυβέρνησης, προσβάσιμα στους πολίτες.
Ταυτόχρονα το μεγάλο στοίχημα της ανάπτυξης θα κερδηθεί με σαφή αναπτυξιακά κίνητρα και ένα απλό, σταθερό φορολογικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα, προτείνεται θέσπιση ΕΝΙΑΙΟΥ φορολογικού συντελεστή 20% παντού: i) στα κέρδη των επιχειρήσεων, ii) στο εισόδημα των φυσικών προσώπων και iii) στον ΦΠΑ (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Επίσης, μηδενική φορολογία εισοδήματος για τα 3 πρώτα χρόνια από την ίδρυση μιας νέας επιχείρησης, μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές κατά 50% σε κάθε επιπλέον πρόσληψη στην οποία προβαίνει μια εταιρεία και συμψηφισμός του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ με το φόρο μεταβίβασης. Ακόμη, για την ταχύτερη έναρξη μιας επιχείρησης, περιορισμός του προληπτικού ελέγχου, όπου δεν είναι απαραίτητος, ώστε να μειωθεί ταυτόχρονα η γραφειοκρατία και η διαφθορά.
Η Δημοκρατική Ευθύνη από την πρώτη κιόλας ημέρα κάνει αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν όλοι οι υπάρχοντες σχηματισμοί. Καταθέτει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναστήλωσης της χώρας και εξόδου από την κρίση. Έχει μάλιστα τη βούληση να το υλοποιήσει, καθώς δεν κουβαλάει κομματικούς στρατούς και δεν εξαρτάται από κανενός είδους συμφέρον. Ας συνδράμουμε λοιπόν όλοι σε αυτή τη νέα προσπάθεια αναλαμβάνοντας τη δική μας προσωπική ευθύνη.
