Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ήδη παρήλθε η ιστορική ημερομηνία 14 Ιουνίου και δεν επήλθε η συντέλεια του κόσμου, όπως διακαώς διατυμπάνιζαν οι παπαγάλοι του μνημονίου. Οι δόσεις του ΔΝΤ δεν έχουν πληρωθεί, ενώ και το περασμένο Σαββατοκύριακο στις Βρυξέλλες, η ελληνική κυβέρνηση, δεν ενέδωσε στο τελεσιγραφικό ή αποδέχεσται αυτό που σας προτείνουμε, ή απορρίπτουμε κάθε συμφωνία. Την σημερινή ημέρα 18 Ιουνίου, συνεδριάζει το Eurogroup και όπως αναμένεται ο ήλιος θα δύσει κανονικά !!! και δεν θα αντιμετωπίσουμε κατακλυσμιαίες κασταστάσεις, τις οποίες «αναμένουν» οι πραπαγανδιστικοί μηχανισμοί των δανειστών μας. Το επόμενο ημερολογιακό ορόσημο, στο οποίο επίσης οι εκφραστές των μνημονιακών δυνάμεων προσμένουν την κατάρρευση της Ελλάδος, είναι η 30-η Ιουνίου. Αλλά ας μην περιμένουν αδημόνως, διότι η κατάρρευσης της χώρας, όπως την εννοούν τουλάχιστον αυτοί, δεν επέλθει ποτέ.
Για ένα τετράμηνο η ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δίνει με πολιτική αξιοπρέπεια, την μεγάλη μάχη για να απεγκλωβιστεί η πατρίδα μας απο τις θανατηφόρες ατραπούς του χρέους και της ύφεσης και να περάσει στο στάδιο της πολυπόθητης ανασυγκρότησης. Και βεβαίως μετά την τελευταία κρίση που ενέσκηψε στην διαπραγμάτευση και έπεσαν τα θλιβερά προσωπεία της υποκρισίας και του τοκογλυφικού κυνισμού, όλοι οι μετέχοντες στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, ήτοι δανειστές, Βερολίνο, Ουάσιγκτον και Φραγκφούρτη, αντιλαμβάνονται πλέον, ότι πρέπει να ξεκινήσει πραγματικά η διαπραγμάτευση σε καλόπιστη βάση – κάτι που μόνον η ελληνική κυβέρνηση έπραττε μέχρι τώρα – και όχι με τις τεχνικές και τις μέθοδες του χαρτοπαιγνίου.
Εν κατακλείδι η αληθινή διπραγμάτευση τώρα μόλις ξεκίνησε, που επείστησαν οι δανειστές, ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να καμφθεί με εκβιασμούς και ότι ακόμα αυτοί θα πάρουν το πολιτικό «blame» για ένα ενδεχόμενο ναυάγιο και για τις οδυνηρές παρεπόμενες συνέπειες, που θα έχει παγκοσμίως η εγκατάλειψη της Ελλάδος, στην σισσύφεια προσπάθεια σωτηρίας που καταβάλλει. Σαφώς όμως δεν θα μπορούσε κανείς έστω και με αυτούς τους όρους, να προδιαγράψει το τέλος, αφού στην πολιτική «ολα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά». Άλλωστε με την φωνή της λογικής, ποτέ δεν θα έπρεπε η Γερμανία, να καταπατήσει το σύμφωνο «Μολότωφ-Ρίμπεντροπ» που είχε υπογράψει με την Ρωσία. Η ζωή έδειξε άλλα ….
Με αυτή την έννοια λοιπόν, οι περιβότητες προθεσμίες που τίθενται γύρω απο την διαπραγμάτευση, έχουν καθαρά ημερολογιακό χαρακτήρα και όχι πολιτικό. Τίθενται απλά και μόνον για να λειτουργούν ως ένας μοχλός πίεσης στις διαπραγματεύσεις, όχι όμως για να καθορίσουν την έκβασή τους. Στην προκείμενη περίπτωση βεβαίως Ελλάδος-δανειστών, είναι εμφανές ότι όλοι επείγονται, για να αποσαφηνιστεί το τοπίο και να ξέρουν τι στρατηγική θα ακολουθήσουν την επόμενη μέρα της σύναψης ή όχι της συμφωνίας. Το αληθινό τέλος έτσι της διαπραγμάτευσης, οριοθετείται απο την σύναψη και μόνο μιας έντιμης και βιώσιμης συμφωνίας και απο τίποτε άλλο !!!
