Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες 17 ομόκεντρων δακτυλίων σκόνης που δημιούργησε ζευγάρι αστέρων.
Το “αποτύπωμα” δημιουργήθηκε από την αλληλεπίδραση δύο γιγάντιων άστρων, γνωστών συλλογικά ως Wolf-Rayet 140, σε απόσταση άνω των 5.000 ετών φωτός από τη Γη. Οι δακτύλιοι δημιουργούνται κάθε οκτώ χρόνια όταν τα άστρα περνούν κοντά το ένα από το άλλο στην επιμήκη τροχιά τους. Κατά τη διάρκεια της στενής τους προσέγγισης, οι ηλιακοί άνεμοι από τα άστρα συγκρούονται, με αποτέλεσμα το αέριο που ρέει από τα άστρα, να μετατρέπεται σε σκόνη.
«Το WR140 φυσάει κάθε οκτώ χρόνια ένα γλυπτό δαχτυλίδι καπνού, το οποίο στη συνέχεια φουσκώνει στον αστρικό άνεμο σαν μπαλόνι», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Πίτερ Τάτχιλ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ. «Οκτώ χρόνια αργότερα, καθώς το δυαδικό σύστημα επιστρέφει στην τροχιά του, εμφανίζεται ένας άλλος δακτύλιος, ίδιος με τον προηγούμενο, που ρέει στο διάστημα μέσα στη φούσκα του προηγούμενου, σαν γιγάντιες μπαμπούσκες».
Η δομή των 17 δακτυλίων δημιουργήθηκε σε διάστημα περίπου 130 ετών και εκτείνεται σε μια περιοχή του διαστήματος μεγαλύτερη από το δικό μας ηλιακό σύστημα.
Το δυαδικό WR140 αποτελείται από ένα τεράστιο αστέρι Wolf-Rayet και ένα ακόμη μεγαλύτερο μπλε υπεργίγαντα. Ένα Wolf-Rayet γεννιέται με τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Ένα αστέρι Wolf-Rayet παράγει ισχυρούς ανέμους που σπρώχνουν τεράστιες ποσότητες αερίου στο διάστημα. Το αστέρι σε αυτό το δυαδικό σύστημα πιστεύεται ότι έχει χάσει τουλάχιστον τη μισή του μάζα μέσω αυτής της διαδικασίας.
Καθώς ο άνθρακας και τα βαρέα στοιχεία εκτοξεύονται στο διάστημα, συμπιέζονται στο σημείο όπου συναντώνται οι άνεμοι από τα δύο άστρα.
«Δεν είναι απλά μια εντυπωσιακή εικόνα. Αυτό το σπάνιο φαινόμενο αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την κοσμική σκόνη και το πώς μπορεί να επιβιώσει στα σκληρά διαστημικά περιβάλλοντα», δήλωσε η δρ Ολίβια Τζόουνς συν-συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Κέντρο Τεχνολογίας Αστρονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Τζόουνς πρόσθεσε ότι οι τελευταίες παρατηρήσεις θα μπορούσαν να παράσχουν νέες γνώσεις σχετικά με το πώς η πρώτη γενιά άστρων έσπειρε σκόνη και αέριο και συνέβαλε στη δημιουργία νέων άστρων στο πρώιμο σύμπαν.
