Γράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής
Η περίπτωση της Κύπρου άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο σε ότι αφορά τη ‘‘διάσωση’’ των τραπεζών: Εφεξής οι καταθέτες θα αντιμετωπίζονται ως επενδυτές και συνεπώς θα πρέπει να μετράνε το ρίσκο, σε ποιά χώρα, σε ποιά τράπεζα και σε τι προϊόν βάζουν τα χρήματα τους. Με λίγα λόγια, όσοι έχουν χρήματα στην τράπεζα αναλαμβάνουν πλέον ρίσκα και το ρίσκο διαφοροποιείται όχι μόνο ανά χώρα, αλλά και ανά τράπεζα. Καθόλου θεωρητική αυτή η αλλαγή, καθώς στην Κύπρο ήδη εφαρμόστηκε οδυνηρά με ληστεία των καταθέσεων.
Μήπως επρόκειτο για ειδική περίπτωση, μιας και η Κύπρος είχε πληθώρα λογραριαμών άνω των 100.000 ευρώ, καθώς ήταν κέντρο συγκέντρωσης ρωσικών και άλλων περίεργων καταθέσεων; Λίγους μήνες αργότερα από το Κυπριακό bail in (“διάσωση εκ των έσω”), η ΕΕ με απόφαση του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών, διέλυε αυτά τα νεφελώματα, καθώς αποφάσιζε: Σε περίπτωση που μια τράπεζα χρειάζεται νέα κεφάλαια τα οποία δεν μπορεί να βρει μόνη της από τους παλιούς ή νέους μετόχους, θα ακολουθείται η διαδικασία εξυγίανσης η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι το κούρεμα καταθέσεων.
Δεν έχει διευκρινιστεί πότε και πως θα ισχύσει ο νέος κανόνας. Θεωρητικά μπορεί να τεθούν σε εφαρμογή μετά την ανάληψη της κοινής εποπτείας από την ΕΚΤ, ενώ θα χρειαστούν αρκετές διαπραγματεύσεις μέχρι να οριστικοποιηθούν τα νομικά κείμενα που θα δίνουν τις λεπτομέρειες.
Το ρόδι όμως έσπασε, αφενός με την εφαρμογή στην Κύπρο και αφετέρου με την πρώτη αυτή απόφαση του ecofin.
Αυτό αποτελεί πλέον πολιτική “γραμμή” στην Ε.Ε. και πιθανόν να εφαρμόζεται κατά περίπτωση και πριν την έναρξη ισχύος της ειδικής νομοθεσίας.
Για να ενισχυθούν τα κεφάλαια της τράπεζας θα χρησιμοποιούνται τα χρήματα -κατά σειρά προτεραιότητας:
1. των μετόχων,
2. όσων έχουν ομόλογα που έχει εκδώσει η συγκεκριμένη τράπεζα
3. τα χρήματα των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ.
O εύπιστος, από τα παραπάνω κατανοεί ότι οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι ασφαλείς. Πρόκειται για μεγάλο λάθος για τρείς βασικούς λόγους.
Πρώτο: Βάσει της απόφασης που ελήφθη στο Ecofin, αν εκλείψουν όλες οι επιλογές που τίθενται στην παραπάνω σειρά προτεραιότητας και προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση του δημοσίου και των φορολογουμένων, μπορούν να αντληθούν χρήματα και από τα αντίστοιχα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων (ΤΕΚΕ) των κρατών – μελών της ΕΕ.
Μετάφραση: Όλες οι καταθέσεις είναι στο στόχαστρο
Δεύτερο: Η πολιτική απόφαση και επιλογή, προηγείται της μαθηματικοποίησης και των αριθμών και ας μην υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Η πολιτική επιλογή είναι να αρπαχτούν χρήματα των εργαζομένων. Τα όρια είναι σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς ανάλογα με το πώς εξυπηρετείται η επιλογή. Και εδώ είναι που τα σύννεφα σκοτεινιάζουν ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τα τελευταία ανακοινωμένα στοιχεία το 93% των φυσικών προσώπων-καταθετών των τραπεζών διαθέτουν καταθέσεις συνολικού ύψους έως 10.000 ευρώ, ενώ μόλις το 0,4% αυτών έχουν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, ποσό που συνιστά και το ανώτατο όριο αποζημίωσης ανά καταθέτη από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ). Αντίστοιχα ποσοστά παρατηρούνται και στα λοιπά βασικά διεθνή νομίσματα, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ).
Πιο αναλυτικά, το 81,5% των φυσικών προσώπων-καταθετών των τραπεζών διέθεταν καταθέσεις από 0-2.000 ευρώ, το 11,3% καταθέσεις από 2.001 μέχρι 10.000 ευρώ, το 5,9% καταθέσεις από 10.001 ευρώ μέχρι 50.000 ευρώ, το 0,9% καταθέσεις από 50.001 μέχρι 100.000 και μόλις το 0,4% από 100.001 ευρώ και άνω.
Το σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι το όριο των 100.000 δεν βολεύει για την ληστεία που θέλει να κάνει η αστική μας τάξη. Τον Δεκέμβριο του 2013 οι συνολικές καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων έφθαναν τα 163,25 δισ. Ευρώ και αυτά είναι…πολλά λεφτά για να μείνουν απείραχτα. Άρα, πολύ απλά θα αλλάξει το όριο.
Τρίτο: Ίσως το σημαντικότερο είναι να θυμίσουμε ότι το ξάφρισμα των καταθέσεων έχει ήδη αρχίσει, χωρίς να χρειαστεί και πριν μπει ζήτημα χρεωκοπίας τραπεζών, αλλά μέσω της νομοθετικής ρύθμισης για κατάσχεση λογαριασμών για πληρωμή χρεών.
Κατά μέσον όρο οι φορολογικές αρχές έφτασαν να… αποψιλώνουν 700 τραπεζικούς λογαριασμούς οφειλετών την ημέρα, ενώ μόνο τον Ιανουάριο δημεύτηκαν 1.392 κατοικίες και οικόπεδα.
Δικαστικοί επιμελητές που εκπροσωπούν το Δημόσιο τις ημέρες αυτές επισκέπτονται λογιστήρια επιχειρήσεων επιδίδοντας ειδοποιητήρια για αναγκαστικές κατασχέσεις μισθών που πρόκειται να καταβληθούν σε εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία.
Ορισμένα εφιαλτικά στοιχεία δίνει δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών.
Η ΔΟΥ Α΄ Αθήνας τον Ιανουάριο διέταξε να γίνουν «εις χείρας τρίτων» 3.401 κατασχέσεις αμοιβών, ενοικίων και υπολοίπων σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ενώ πέρυσι είχε κάνει τον αντίστοιχο μήνα μόλις… 33! Στην Καλαμάτα η τοπική ΔΟΥ έκανε 1.463 κατασχέσεις χρηματικών ποσών σε βάρος οφειλετών. Τον Ιανουάριο πέρυσι είχε κάνει μόλις 131. Και εδώ δηλαδή, μέσα σε ένα χρόνο οι κατασχέσεις δεκαπλασιάστηκαν!
«Πολυβόλο» στο έργο της αποδείχθηκε και η ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά με 829 κατασχέσεις τον Ιανουάριο από 205 πριν από ένα χρόνο και ακολουθεί η Εφορία Αμπελοκήπων στην Αθήνα με 577 από 12 πέρυσι και η ΔΟΥ ΙΖ Αθήνας με 451 έναντι 18 που πραγματοποίησε τον Ιανουάριο του 2013.
Αυτά ίσως αρκούν για να φανεί ότι το ξάφρισμα ξεκίνησε και επιταχύνεται. Η επιχείρηση γιγαντιαίας μεταφοράς εισοδήματος από τον κόσμο της εργασίας στην ελληνική και ευρωπαϊκή αστική τάξη, έχει αλλάξει πίστα. Η φιλοσοφία τώρα είναι: ‘‘Μάλλον χάνεται χρόνος με μνημόνια, ψευδο-κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αντεργατικούς νόμους και έξοδο των φασιστών από τους υπονόμους. Ας καταργηθούν τα προκαταρκτικά να τελειώνουμε: Κατεβάστε τα τώρα ή πιο απλά: δώστε μας τα έτοιμα’’. Αυτά δηλαδή που βρίσκονται στα χέρια των τραπεζών-λύκων που είχαν κληθεί να φυλάνε τα πρόβατα.
Η εκλογική αναμονή και η κινηματική νηνεμία αποδεικνύονται μεγάλοι σύμμαχοι της άγριας ληστείας των εργαζομένων.
