Έχουν αρχίσει και πάλι να ψάχνονται εκεί στο ΤΑΙΠΕΔ αναφορικά με την «αποκρατικοποίηση» της ΔΕΗ. Από τη μία μεριά η μνημονιακή υποχρέωση για άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού που θα γίνει με την δημιουργία και πώληση της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ», και από την άλλη η πώληση του 17% των μετοχών της επιχείρησης, το προϊόν της οποίας θα οδεύσει στη μείωση του χρέους.
Ενώ λοιπόν ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε να αρχίσει η «επιχείρηση ΔΕΗ» με την πώληση περιουσιακών της στοιχείων («μικρή» ΔΕΗ με το περίπου 20% των περιουσιακών της στοιχείων), ώστε να εξυγιανθούν τα οικονομικά της επιχείρησης και να γίνει πιο ελκυστικό το 17%, διαπιστώνεται ότι η διαδικασία αυτή όχι μόνο είναι χρονοβόρα και θα απαιτήσει τουλάχιστον 3 χρόνια, με πολλές και μεγάλες αβεβαιότητες ως προς την έκβασή της. Δεν είναι μόνο ο «μπαμπούλας» των συνδικαλιστών.
Ένα παρόμοιο σχέδιο θα πρέπει να επιλύσει σύνθετα νομικά προβλήματα, με δεδομένο ότι οι παραγωγικές και βοηθητικές δομές της ΔΕΗ βρίσκονται σε απαλλοτριωμένες εκτάσεις. Επιπλέον, τα περιουσιακά στοιχεία της αποτελούν εγγυήσεις για τα δάνεια που έχει λάβει, ενώ «αγκάθι» σε μια παρόμοια προοπτική, είναι και οι θεμελιωμένες με νόμο απαιτήσεις του ασφαλιστικού ταμείου των εργαζομένων, έναντι των περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ.
Έτσι, ακόμη και να ξεκινούσε, κανείς δεν ξέρει πότε θα τελείωνε, με συνεχείς προσφυγές στο ΣτΕ κλπ. Έτσι λοιπόν, η «μικρή ΔΕΗ», για την ώρα δείχνει να παραμένει σχέδιο, το οποίο η Ελληνική Κυβέρνηση έχει υποχρέωση να καταθέσει σύντομα στην τρόικα. Απλώς οι υποψήφιοι επενδυτές για το 17% των μετοχών, κάνοντας την προσφορά τους, όταν θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός, θα γνωρίζουν ότι μετά από μερικά χρόνια, με την πώληση συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων, θα ελέγχουν άλλο «μαγαζί» από αυτό που μπήκαν αρχικά.
Αν βέβαια βρεθεί κανείς να καταθέσει προσφορά, αφού οι Ελληνικές Κυβερνήσεις φημίζονται για την…συνέπειά τους.
