Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Οι «γείτονες» χρόνια τώρα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα όσα αιωρούνται περί ελληνοτουρκικής φιλίας και μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών. Τις προηγούμενες ημέρες έλαβαν χώρα ασκήσεις με κύριο εκπαιδευτικό αντικείμενο την διάβαση υδάτινος κωλύματος.
Οι τουρκικές προμήθειες μέσων και οπλικών συστημάτων είναι αυτές που θα επιτρέψουν την γεφύρωση του ποταμού Έβρου και των παραποτάμων του καθώς και στην άρση λοιπών οχυρωματικών κωλυμάτων. Καταρχάς, στο μέτωπο της Θράκης με την παρουσία δεκάδων υδάτινων κωλυμάτων, στρατιωτικές επιχειρήσεις δίχως την παρουσία δυνάμεων του Μηχανικού και συγκεκριμένα μέσων γεφύρωσης δεν νοούνται. Η καταστροφή και μόνον των μέσων γεφύρωσης ακυρώνει αυτόματα κάθε σκέψη διάβασης του Έβρου. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στην τάφρο που κατασκευάστηκε από το ίδιο το προσωπικό του Μηχανικού και αποκλειστικά με τα δικά του μέσα.
Με πλάτος 30-35 μέτρων, βάθος 7 μέτρα, ύψος αναχώματος 7 μέτρα και εκτιμώμενη χωρητικότητα νερού με πλήρη πλήρωση 27.230.000 κυβικά μέτρα, η τάφρος του Έβρου αποτελεί μία χαμηλού κόστους λύση, για την εξουδετέρωση των παραπάνω τουρκικών συστημάτων. Σε δεύτερο χρόνο, την παγίδευση και εξόντωση των δυνάμεων που θα περαιωθούν στην δυτική όχθη του Έβρου, αλλά θα παγιδευτούν μεταξύ των υδάτινων κωλυμάτων του φυσικού (Έβρος) και του τεχνητού (τάφρος). Για την κατασκευή της τάφρου αξιολογήθηκαν και τα συμπεράσματα από το σχέδιο της Επιχείρησης Βαριοπούλα που προήλθε μετά τα γεγονότα της υπόθεσης Εργκενεκόν. Τα τελευταία χρόνια ο Τουρκικός Στρατός στα πλαίσια της αύξησης των επιθετικών δυνατοτήτων του έχει αποκτήσει πληθώρα μέσων και οπλικών συστημάτων αυξάνουν κατακόρυφα την μαχητική του αξία στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων και επιτρέπουν την ανάληψη εκτεταμένων επιθετικών επιχειρήσεων. Βέβαια όλα τα τούρκικα μέσα γεφύρωσης αξιολογούνται διαρκώς από τις ελληνικές στρατιωτικές αρχές και φυσικά δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού.
Εμείς όμως αντί να ενδυναμώσουμε την εθνική στρατιωτική ισχύ αρκούμαστε στο ανέκδοτο περί ελληνοτουρκικής φιλίας αγνοώντας τον πολιτικό ρεαλισμό.
