Σε αναμονή τριών σημαντικών αποφάσεων από το Συμβούλιο της Επικρατείας για τις μνημονιακές περικοπές σε συντάξεις, επιδόματα αδείας και δώρα η κυβέρνηση έχει αρχίσει να χαράσσει γραμμές δημοσιονομικής άμυνας.
Ήδη, το υπουργείο Εργασίας και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχουν συντάξει μελέτη για τις δημοσιονομικές επιπτώσεις που ενδέχεται να προκαλέσουν οι δικαστικές αποφάσεις εφόσον δικαιώνουν δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους για απαιτήσεις αναδρομικών διορθώσεων των περικοπών που υπέστησαν στα χρόνια των Μνημονίων.
Αν και οι δικαστικές αποφάσεις δεν έχουν ακόμη τελεσιδικήσει, αξιωματούχος του οικονομικού επιτελείου κατέστησε σαφές ότι σε περίπτωση αναδρομικής επιστροφής των δώρων στους δημοσίους η επίπτωση θα είναι «one- off» και ενδέχεται η καταβολή να γίνει σε βάθος χρόνου. Επίσης, σε περίπτωση που η Ολομέλεια του ΣτΕ καταλήξει στην απόφαση για επαναφορά δώρων και επιδομάτων στο Δημόσιο τότε όλα τα ζητήματα θα ρυθμιστούν με σχετικό νομοσχέδιο που θα συντάξουν οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών.
Πρόκειται για την πρώτη γραμμή άμυνας έναντι τυχόν δικαίωσης αναδρομικών διεκδικήσεων δώρων η οποία πατάει το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων το οποίο ίσχυσε από την 1η Ιανουαρίου 2017.
Επομένως, υποστηρίζουν αρμόδιες πηγές, δεν μιλάμε για εφεξής καταβολή των κομμένων δώρων αλλά για αναδρομικά, είτε από το 2012 είτε από το 2015, ανάλογα με τις δικαστικές αποφάσεις. Υπενθυμίζεται ότι ο 13ος και ο 14ος μισθός υπέστησαν διπλή περικοπή. Η πρώτη, το 2010 και η δεύτερη το 2012 όταν καταργήθηκαν πλήρως.
Μεγαλύτερη δημοσιονομική βόμβα συνιστά ενδεχόμενη δικαίωση συνταξιούχων επί των περικοπών που υπέστησαν το 2012 επί των κύριων και επικουρικών συντάξεων. Σε αυτό το μέτωπο, η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης χαράσσεται από την ισχύ του νόμου Κατρούγκαλου το 2016, η συνταγματικότητα του οποίου όμως αναμένεται να κριθεί από το ΣτΕ.
Κατά τις εκτιμήσεις των δανειστών το κόστος συμμόρφωσης του Δημοσίου έναντι θετικών δικαστικών αποφάσεων για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους κυμαίνεται περίπου στα 10 δισ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα κόστος το οποίο είναι αδύνατο να σηκώσει ο κρατικός προϋπολογισμός χωρίς να υπάρξει δημοσιονομικός εκτροχιασμός.
