Του Κοσμά Θεοδωρίδη
Καθώς τα ακίνητα έχουν μπει δυναμικά σε ένα νέο ανοδικό κύκλο, που δεν φάνηκε να ξεθωριάζει ούτε με την πανδημία του νέου κορονοϊού, πληθαίνουν οι φωνές για ενδεχόμενη “φούσκα”. Ο βασικός κανόνας για τις φούσκες βεβαίως είναι ένας: τις καταλαβαίνουμε αφού έχουν σκάσει. Είναι όμως πιθανό να βρισκόμαστε σε μια φούσκα, κι αν ναι, σε ποιο στάδιό της; Για να συζητήσουμε αυτό το ενδεχόμενο, καλό είναι να ξεκινήσουμε από μερικά θεμελιώδη.
Βλέπετε η Ελλάς, δεν αποτελεί όλη μια ζώνη τιμών. Αντιθέτως, μπορούμε με ευκολία να διακρίνουμε τουλάχιστον τρεις μείζονες διαφοροποιήσεις.
Η πρώτη ζώνη βρίσκεται εκεί που έχουν ενδιαφέρον τα πολύ ισχυρά ξένα και ντόπια πορτοφόλια. Μιλάμε για ακίνητα των οποίων οι τιμές αψηφούν τη βαρύτητα και περιλαμβάνονται στην υψηλή κατηγορία ακόμα και διεθνώς. Ακίνητα με ειδικά τιμολογήσιμα χαρακτηριστικά σε νησιά όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη ή τα άλλα νησιά με έντονο τουριστικό ενδιαφέρον εξ αλλοδαπής, κομμάτι της Βουλιαγμένης, αλλά και όλο και περισσότερα σημεία στην Αττική Ριβιέρα, τμήματα της περιοχής των (παλαιών) Ανακτόρων και πέριξ της Ακροπόλεως κάνουν πρωταθλητισμό στην Ελλάδα με συχνά πενταψήφιες τιμές ανά τετραγωνικό μέτρο. Η πρόβλεψη για αυτά, δεδομένης της ισχυρότατης διαθεσιμότητας ρευστού στους πλούσιους διεθνώς, κάθε άλλο παρά διόρθωση δείχνει.
Η δεύτερη ζώνη είναι τα ακίνητα που αφορούν στην ελλαδική μικρή και μεσαία αστική τάξη η οποία φαίνεται να ξαναστέκεται στα πόδια της δυναμικά. Με ευρεία διαφοροποίηση από κάτω από 1.100€/τμ -αριθμό που θεωρώ σημαντικότατο καθώς αντιστοιχεί σε δυο μηνιαίους μισθούς- έως τα μισά περίπου της τιμής της ελίτ πρώτης ζώνης, κυριολεκτικά υπάρχουν ακόμα στη χώρα μας και ιδιαιτέρως στις αστικές της περιοχές, ακίνητα για κάθε βαλάντιο. Παρά την άνοδο των τελευταίων ετών και τη γκρίνια όσων δεν πρόλαβαν τις εξευτελιστικές τιμές του βάθους της προηγούμενης κρίσεως, οι πόλεις της Ελλάδος γενικώς και η Αττική ειδικώς, προσφέρουν συνδυασμό ποιότητος κατοικίας και τιμών που είναι απλώς μοναδικός διεθνώς, ακόμα. Μια ματιά στις τιμές είτε οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πρωτευούσης, είτε ακόμη και πρωτευουσών της ευρύτερης γειτονιάς μας, αρκεί για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο.
Η τρίτη ζώνη αφορά σε ακίνητα εκτός αστικών περιοχών. Σε χωριά και κωμοπόλεις της χώρας λοιπόν βρίσκουμε τιμές που είναι αν μη τι άλλο απίστευτες για όποιον έχει συνηθίσει τιμές Αθηνών. Αν και δεν έχω υπόψη μου, ακόμα τουλάχιστον, κάποιο παράδειγμα όπου να πωλούνται σπίτια με 1€, όπως στη Σικελία, έχω πολλά παραδείγματα όπου ακίνητα στην επαρχία αλλάζουν χέρια για πόσα κάτω από όσο στοιχίζει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Στη Δ. Μακεδονία λχ, μου πρότειναν να αγοράσω κατοικήσιμο ακίνητο που είχε πουλήσει συγγενικό μου πρόσωπο τη δεκαετία του ‘80, εμβαδού κατοικίας 110τμ και οικοπέδου περίπου στο στρέμμα για 5.000€. Και σκεφθείτε ότι με τα χρήματα της πώλησής του το 1984 αγόραζες διαμέρισμα των μισών περίπου τετραγωνικών στη Αθήνα. Αλλά, σε βάθος χρόνου τέτοιες αλλαγές μεταξύ περιοχών καθώς κάποιες μαραζώνουν οικονομικά και άλλες ευημερούν, δεν είναι ασυνήθιστες.
Είναι εύκολο για όποιον ασχοληθεί λίγο με τις τιμές να συμφωνήσει σε αυτή ή παρόμοια κατηγοριοποίηση. Και αμέσως να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάς έχει ακόμη απίστευτες ευκαιρίες για επενδύσεις σε ακίνητα. Θα μου πείτε πολύ περισσότεροι θέλουν ένα διαμέρισμα 110τμ με θέα Ακρόπολη, από μία αγροικία ίδιου εμβαδού, στα υπέροχα κατά τα άλλα και πολύ γραφικά χωριά του Αμυνταίου ή της Πίνδου. Προφανές είναι αυτό και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είναι προφανές γιατί υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις τιμές, πέρα από τις φωνές διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι η αγορά έχει ξεκολλήσει δυναμικά από τα πολυετή χαμηλά της και ανεβαίνει.
* O κ. Κοσμάς Θεοδωρίδης είναι Broker/Owner Ακίνητα Πόλις, Dipl. Ing. Agr., Msc (DIC), PhD
