Γράφει η Γεωργία Δρακάκη
Τrolling: η νέα τάση, που, τελικά, δεν είναι και τόσο νέα. Η Βικιπαίδεια μάς λέει ότι η πιο γνωστή καταγεγραμμένη αναφορά του όρου προέρχεται από συζήτηση του 1991. Το trolling σημαίνει στα αγγλικά σύρσιμο του δολώματος μέσα στο νερό, κατά την τεχνική της αλιείας τόνου και ξιφία. Τα trolls είναι δαιμόνια πλάσματα που παρουσιάζονται στη σκανδιναβική λαογραφία.
Ελληνιστί, αυτός που “τρολάρει” είναι αυτός που σαρκάζει, κοροϊδεύει, ευτελίζει μια συζήτηση και, γενικώς, προκαλεί, φυσικά χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά του, προς αποφυγήν αντεπίθεσης. Το «τρολάρισμα» δεν είναι ακριβώς χιούμορ: είναι τακτική σπασίματος των νεύρων διά μέσου ενός πολύ ιδιαίτερου στιλ, που άλλοτε κατορθώνει να είναι αστείο, άλλοτε προσβλητικό. Στον αντίποδα, όμως, των μεγάλων ιντερνετικών κοινοτήτων, όπου ορισμένοι άνθρωποι πληρώνονται για να εντοπίζουν και να απομακρύνουν τα trolls, αυτά ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν τις δικές τους κοινότητες.
Ο πρώτος Έλληνας που έφερε στη μόδα το «τρολάρισμα» είναι δικαιωματικά ο Mikeius, με τη χαρακτηριστική στολή του και τα πανέξυπνα-εν πολλοίς- βιντεάκια του στο comedy lab. Τίγκα στη βρισιά, στην ειρωνεία, ακόμα και στον αυτοσαρκασμό, το στιλ του συγκεκριμένου troll είναι βούτυρο στο ψωμί αυτών που θεωρούν ότι το «τρολάρισμα» είναι κάτι «δεύτερο», κάτι άχρηστο και σπαστικό. «Stop feeding the trolls», συνθηματολογούν, εννοώντας την αποφυγή ανοίγματος διαλόγου με trolls.
Το trolling, όμως, έχει κατορθώσει να αναλώσει τη φαιά ουσία ερευνητών και δημοσιογράφων, ακόμα και ιστορικών. Έχουν καταρτιστεί λίστες με τα πιο διάσημα και τα πιο προσβλητικά trolls, έχουν γίνει μελέτες περί της ύπαρξης στο DNA κάθε ανθρώπου της ικανότητας «τρολαρίσματος», έχουν γραφτεί πραγματείες για τις τεχνικές αποφυγής τους.
Ίσως να γίνεται πολύς λόγος για το τίποτα. Ίσως το σύστημα να θέλει τα trolls, γιατί, άθελά τους, συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους τα χαμένα ιδανικά μιας κοινωνίας ανθρώπων που, πλέον, το μόνο που τους έχει απομείνει είναι η απαξίωση των υπολοίπων και ο απομονωτισμός. Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι ότι τα trolls συνιστούν τη μάσκα ανθρώπων με ελλείψεις και προβλήματα, ιδίως ψυχολογικά. Το trolling τούς καθιστά δυνατούς και-γιατί όχι;- διάσημους, άρα το πιστεύουν και το συνεχίζουν.
Μια καλή ιδέα θα ήταν να προτείνουμε στο troll που μας «χαλάει» τις αναρτήσεις μας στο facebook και μας τη σπάει, να βγούμε για έναν καφέ. Μπορεί και να καταφέρουμε να το γνωρίσουμε από κοντά και να το απομυθοποιήσουμε ή να το συμπαθήσουμε. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι η πρότασή μας για έξοδο με troll θα εννοηθεί ως… «τρολάρισμα»!
