Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Όσοι έβγαιναν δημοσίως και έλεγαν πως ο Τσίπρας πηγαίνει στο Βερολίνο για να ζητήσει «πολιτική λύση» από τη Μέρκελ, γνώριζαν τον σχεδιασμό του Μαξίμου όσο εγώ από πλέξιμο-και σας βεβαίω πως δεν ξέρω ούτε σταυροβελονιά.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πως όσοι πήγαν στην αυλή της κ. Μέρκελ ζητώντας την παρέμβασή της, κομψά, αλλά με σαφήνεια, βίωσαν την απόρριψη. Για παράδειγμα, ο Αντώνης Σαμαράς ακόμα θυμάται και όχι με πολλή νοσταλγία την επίσκεψή του στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο του 2014, όπου ήταν και η επίσημη αφετηρία για την αρχή του τέλους του. Επίσης, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που ταξίδεψε στο Βερολίνο τον Απρίλιο του 2015, κατά τη διάρκεια εκείνης της φαντασμαγορικής διαπραγμάτευσης που μας κόστισε μερικά δισεκατομμύρια, μια ακόμα ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και τα capital controls, και συνομίλησε επί ώρες με την κ. Μέρκελ, χωρίς όμως να βρεθεί η ευκταία για το Μαξίμου λύση.
Μετά από τόσο καιρό, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει την ιδιοσυγκρασία της κ. Μέρκελ. Μιλούν άλλωστε τηλεφωνικά συχνότερα απ’ όσο δημοσιοποιείται και αμφότεροι έχουν εικόνα των κινήσεών τους. Όμως, το τελευταίο διάστημα το Μέγαρο Μαξίμου διακατέχεται από μια αμφιβολία: εξακολουθεί η Μέρκελ να προτάσσει την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα, προκειμένου να έχει έναν πονοκέφαλο λιγότερο στην Ευρώπη που αλλάζει διαρκώς, ενώ παράλληλα έχει εκλεγεί ο απρόβλεπτος για τις ευρωατλαντικές σχέσεις Τραμπ στις ΗΠΑ;
Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα αναζητούσε ο κ. Τσίπρας στο Βερολίνο. Το ταξίδι του, αν θέλετε, ήταν διερευνητικού χαρακτήρα και δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό. Άλλωστε, οι Γερμανοί έχουν καταστήσει σαφές πως η δουλειά ουσίας γίνεται σε τεχνικό επίπεδο-πλην όμως, η διφορούμενη στάση του ΔΝΤ έχει οδηγήσει τα πράγματα σε ένα σημείο, όπου απαιτείται πολιτική ντιρεκτίβα. Είναι, επίσης, γνωστό πως ο Σόιμπλε θα μας… αλλάξει τα φώτα. Θα «ξεσκονίσει» τα πάντα, δεν αποκλείεται να προκαλέσει τεχνικής φύσεως καθυστερήσεις, μέχρι όλα να είναι 100% εντάξει και γενικώς θα είναι ο δυσκολότερος άγνωστος στην εξίσωση της αξιολόγησης.
Αν πιστέψουμε μια κυβερνητική πηγή που μιλούσε στο RP μετά το τέλος της συνάντησης του κ. Τσίπρα με την κ. Μέρκελ, «η Γερμανία δεν έχει λόγο να μην θέλει τη λύση και αυτό ισχύει και μετά τη σημερινή συνάντηση. Δεν έχει λόγο η καγκελάριος να καθυστερεί την ολοκλήρωση της αξιολόγησης». Σύμφωνα με άλλη, διπλωματική πηγή, που επίσης μίλησε στο RP το βράδυ της Παρασκευής, «η συνάντηση, ως προς την ουσία της, δεν συγκρίνεται με αυτή επί Σαμαρά τον Σεπτέμβριο του 2014. Έχει προστεθεί και η γεωπολιτική διάσταση, συνδυαστικά με τις αλλαγές στην Ευρώπη, που αλλάζουν τα δεδομένα». Αυτή είναι η βασική ανάλυση του Μαξίμου εδώ και αρκετό διάστημα, από τη στιγμή που ξεκινήσαμε τη δεύτερη αξιολόγηση. Αν πιστέψουμε, λοιπόν, αυτές τις δύο πηγές, η βασική εκτίμηση grosso modo επιβεβαιώνεται.
Τα πάντα όμως θα φανούν στο χειροκρότημα. Οι διαρροές από γερμανικής πλευράς ήταν από φειδωλές έως ανύπαρκτες-μην πιστεύετε τα φίδια που διαβάζετε σε ορισμένα site πως τάχα η κ. Μέρκελ είπε «όταν χτυπάτε τον Σόιμπλε, είναι σαν να χτυπάτε εμένα». Η πορεία της αξιολόγησης θα μας δείξει πώς πήγε η συνάντηση με την καγκελάριο. Αρχής γενομένης από την επόμενη εβδομάδα, όταν και θα ληφθεί η απόφαση στο EuroWorking Group επί των παροχών της κυβέρνησης, η οποία θα είναι αμιγώς τεχνική και όχι με βάση οικονομικά κριτήρια.
