Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Η επίσκεψη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ στην Αθήνα ήταν η ιδανική ευκαιρία για τον Τσίπρα προκειμένου να προχωρήσει στην επικοινωνιακή δραματοποίηση της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της αξιολόγησης. Ζήτησε τη σύγκλιση έκτακτης Συνόδου Κορυφής των μελών της Ευρωζώνης, σε μια προσπάθεια να δείξει πως εξαντλεί κάθε διαθέσιμο πολιτικό περιθώριο για να επιτύχει «κάτι καλύτερο».
Όσο παρατείνεται η διαπραγμάτευση η κατάσταση επιδεινώνεται για την ελληνική οικονομία. Αυτό το μάθημα είναι γνωστό από το 2015 που η «ηρωική διαπραγμάτευση» οδήγησε στα capital controls. Αλλά εν πάση περιπτώσει τότε είπαμε πως πληρώσαμε το «μεταπτυχιακό» του Τσίπρα στην πολιτική και κάναμε και μεις ως λαός τους «κοκορόμαγκες» για κάνα δεκαήμερο. Τώρα όμως δεν δικαιολογούνται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην αγορά. Ο «κόφτης» δουλεύει ασταμάτητα για να βγαίνουν στο ύψος τους τα πλεονάσματα και γι αυτό έχουν στεγνώσει τα πάντα, με το δημόσιο να έχει επιβάλλει άτυπη στάση πληρωμών για όλες τις υποχρεώσεις του. Και παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης θα είναι «ναι σε όλα», από τη ΔΕΗ μέχρι τις συντάξεις και το αφορολόγητο.
Το εύλογο λοιπόν ερώτημα που προκύπτει είναι: γιατί το κάνει ο Τσίπρας; Το κάνει γιατί το παιχνίδι στην Ε.Ε μοιάζει με το «Survivor». Ο Τσίπρας θα είναι προτεινόμενος για αποχώρηση, αν δεν παίξει έτσι όπως εξυπηρετεί τους πολιτικούς σχεδιασμούς της Μέρκελ. Πίσω από την αέναη διαπραγμάτευση κρύβεται ένας και μόνο στόχος. Να μην κλείσει η διαπραγμάτευση πριν από το καλοκαίρι. Κι αυτό διότι αν έκλεινε η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση, αυτομάτως θα άνοιγε η διαπραγμάτευση για την τύχη του ελληνικού χρέους. Άσχετα με το τι λένε οι Ευρωπαίοι, το ΔΝΤ –και σωστά– λέει το προφανές. Πως αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και το ΔΝΤ δεν θα κάνει πίσω.
Το τελευταίο που θα ήθελε η Μέρκελ είναι να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση τώρα που η Γερμανία βρίσκεται κατ’ ουσία σε προεκλογική περίοδο και πολύ περισσότερο να ληφθούν και αποφάσεις πριν πάνε στις κάλπες. Η Μέρκελ θα βρισκόταν τότε στη δύσκολη θέση να εξηγήσει γιατί χαρίζονται τόσα δισεκατομμύρια στους «τεμπέληδες Έλληνες» κι αυτό θα είχε αναμφισβήτητα μεγάλο πολιτικό κόστος για την ίδια και το κόμμα της.
Η παράταση λοιπόν της διαπραγμάτευσης και οι υψηλοί τόνοι της αντιπαράθεσης με τον Σόιμπλε, εξυπηρετούν άριστα τους γερμανικούς σχεδιασμούς. Θυμίζω απλά πως ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν έλεγε πως είναι εφικτό να κλείσει η αξιολόγηση εντός του 2016! Έχουμε φτάσει Απρίλιο του 17 κι ακόμη η αξιολόγηση είναι ανοιχτή, διότι αυτό επέβαλλαν οι εκλογικοί σχεδιασμοί της Μέρκελ στην ελληνική κυβέρνηση.
Επιπλέον, μεταξύ των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα κι έξω από την κυβέρνηση, υπάρχει εμπεδωμένη η βεβαιότητα πως παγκοσμίως οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω. Έχουν λοιπόν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους την ελπίδα πως οι δημοσκοπήσεις θα πέσουν έξω και στη Γαλλία και το σοκ που θα υποστεί η Ευρώπη από μια νίκη της Λεπέν θα είναι τέτοιο που θα φέρει τα πάνω–κάτω. Σε αυτή την περίπτωση, οι Συριζαίοι πιστεύουν πως το κλείσιμο της αξιολόγησης θα γίνει πλέον με πολύ διαφορετική οπτική.
Εδώ βέβαια υπάρχει ένα παράδοξο. Να πιστεύουν πως οι δημοσκοπήσεις θα πέσουν έξω στη Γαλλία αλλά θα πέσουν μέσα στη Γερμανία και η μικρή διαφορά μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς θα επιτρέψει στο δεύτερο να επιβάλλει την απομάκρυνση του Σόιμπλε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.
Τώρα, όλα τα υπόλοιπα είναι μια άτεχνη σκηνοθεσία για να ροκανίζεται ο χρόνος. Γι’ αυτό και είμαι πολύ επιφυλακτικός στη βεβαιότητα που υπάρχει σήμερα στην Αθήνα μέσω «διαρροών» πως θα βγει «λευκός καπνός» στο αυριανό Eurogroup. Άλλωστε και συμφωνία να υπάρξει, τα κλιμάκια των θεσμών θα έλθουν για τις λεπτομέρειες μετά το Πάσχα! Σιγά τα λάχανα λοιπόν… Φτάσαμε να θεωρούμε επιτυχία την επιστροφή των… θεσμών.
Όλα δείχνουν πως η αξιολόγηση θα κλείσει, με όλες τις λεπτομέρειές της, αρχές καλοκαιριού που μετά σταματούν τα πάντα και στα μέσα Σεπτέμβρη που θα έχει πλέον διαλυθεί η γερμανική Βουλή θα ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος, εφόσον πρακτικά δεν θα μπορεί να ληφθεί καμιά απόφαση. Το θέμα θα το διαχειριστεί πλέον με λυμένα τα χέρια η επόμενη γερμανική κυβέρνηση, επικεφαλής της οποίας φιλοδοξεί να είναι και πάλι η κ. Μέρκελ.
Ο Τσίπρας έχει την υπόσχεση πως τότε μπορεί να πάρει ένα «δωράκι» που θα του επιτρέψει να παραμείνει στο ελληνικό πολιτικό «Survivor». Άλλωστε οι προεκλογικές υποσχέσεις έτσι κι αλλιώς δεν κοστίζουν σε κανέναν τίποτα. Αυτό βέβαια ο Τσίπρας θα έπρεπε να το ξέρει καλύτερα από τον καθένα…
