Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Η ώρα των αναλύσεων έχει τελειώσει προ πολλού. Τώρα είναι η ώρα της πρακτικής αριθμητικής. Ο Σταύρος Δήμας με τις 168 ψήφους «έπιασε ταβάνι». Αν ήταν αυτό το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, ενδεχομένως να ήταν εφικτή η εκλογή του στην τρίτη ψηφοφορία. Τώρα δεν είναι.
Το έγραψα και χθες, το επαναλαμβάνω και σήμερα. Ο Σταύρος Δήμας θα πρέπει να ευχαριστήσει τον πρωθυπουργό για την πρόταση και να δηλώσει παραίτηση από την υποψηφιότητα καθώς δεν έχει κανένα λόγο να καταγραφεί ιστορικά ως μια αποτυχημένη υποψηφιότητα που οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές μέσα στη δίνη του κυκλώνα. Έτσι θα διευκολύνει και τον πρωθυπουργό να αναζητήσει εναλλακτική υποψηφιότητα.
Σε ποια κατεύθυνση; Προς την κεντροδεξιά δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Ο Κώστας Καραμανλής δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει σε μια θέση στερημένη από πραγματικές αρμοδιότητες και εξουσίες. Επιπλέον, οι ανεξάρτητοι προερχόμενοι από την κεντροδεξιά είναι οι εξής δύο: Πολύδωρας και Καπερνάρος. Είναι βέβαιο πως θα συνταχτούν με μια νέα προεδρική πλειοψηφία που θα έχει φτάσει στους178 βουλευτές. Δεν θα πάρουν στους δικούς τους ώμους την ευθύνη να πάει η χώρα σε εκλογές κι ο Πολύδωρας έχει τοποθετηθεί καθαρά επ’ αυτού. Όσο για την περαιτέρω συνοχή και στάση των ΑΝΕΛ δεν είναι το πρόσωπο της υποψηφιότητας αυτό που θα παίξει ρόλο. Από άλλα θέματα θα κριθεί.
Αν λοιπόν το ζητούμενο είναι πράγματι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η αποφυγή των πρόωρων εκλογών, ο Σαμαράς θα πρέπει να στραφεί στην Αριστερά. Προς τα εκεί, έχει δυο επιλογές.
Η πρώτη είναι να καλέσει σε συνάντηση τον Φώτη Κουβέλη και να διερευνήσει «πρόσωπο με πρόσωπο» την πιθανότητα να είναι ο υποψήφιος της τρίτης ψηφοφορίας. Η κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ αλλά και ανεξάρτητοι που προέρχονται από την κεντροαριστερά και ακόμη δηλώνουν «παρών», επαρκούν για τη συμπλήρωση των 180 και την εκλογή του Φώτη Κουβέλη ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η δεύτερη είναι να καλέσει τον Αλέξη Τσίπρα, να συμφωνηθεί ό,τι πρέπει να συμφωνηθεί, και να είναι ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ο υποψήφιος της τρίτης ψηφοφορίας, εκλεγόμενος μάλιστα πανηγυρικά.
Οι πέντες μέρες που μεσολαβούν μέσα σε εορταστικό κλίμα, είναι ιδανικές για μεγάλες ανατροπές στις μέχρι σήμερα πολώσεις και στερεότυπα. Μπορεί να «γεννηθεί» συναίνεση κι αυτό θα είναι μεγάλο εθνικό όφελος για τη χώρα και πρώτου μεγέθους έκπληξη για όσους «περιμένουν στη γωνία».
Άλλωστε ηγέτης δεν σημαίνει «κάνω αυτό που θέλω». Ηγέτης σημαίνει «κάνω αυτό που είναι σωστό».
