Στην ανησυχία της Βελγικής κυβέρνησης ότι το μικρόβιο της «ανεξαρτησίας» θα μπορούσε να μεταδοθεί από την Καταλωνία στη Βελγική Φλάνδρα, αναφέρεται δημοσίευμα της ολλανδόφωνης εφημερίδας της χώρας De Tijd.
Το δημοσίευμα σημειώνει πως οι αποσχιστικές τάσεις τροφοδοτούνται κυρίως από τη διάχυτη δυσαρέσκεια που υπάρχει στη Φλάνδρα για τις μεταφορές πόρων προς το φτωχότερο Νότο. Τέσσερις δεκαετίες τώρα, παρατηρεί η εφημερίδα, το (ακροδεξιό και ξενοφοβικό) Vlaams Belang (Το «Συμφέρον της Φλάνδρας») παλεύει για την ανεξαρτησία συνεπικουρούμενο τα τελευταία χρόνια από το ηπιότερο N-VA («Νέα Φλαμανδική Συμμαχία» /Συντηρητικοί Εθνικιστές), το οποίο πάντως κι αυτό ονειρεύεται μια ανεξάρτητη Φλάνδρα. Προς την κατεύθυνση αυτή το μεγαλύτερο κόμμα της Φλάνδρας υιοθετεί ένα μοντέλο Συνομοσπονδίας, με βάση το οποίο εκχωρείται στις περιφέρειες (Φλάνδρα και Βαλονία) το μεγαλύτερο μέρος των αρμοδιοτήτων που ασκεί αυτή τη στιγμή η βελγική Ομοσπονδία.
Ως εκ τούτου, ο συντάκτης διερωτάται κατά πόσον η Καταλωνία θα ανάψει τελικά φωτιά, καθώς ήδη ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνονται να ανησυχούν. Τον ίδιο προβληματισμό εκφράζει και η De Standaard, σχετικά με το ενδεχόμενο το χάος που επικρατεί στην Ισπανία να εμπνεύσει και άλλες ευρωπαϊκές εθνότητες, οι οποίες θα θελήσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Καταλωνίας. Αυτό θα δημιουργούσε, για το συντάκτη, ένα «ντόμινο» δικαιώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι το μέλλον της Ευρώπης δεν θα αποτελούν πλέον τα έθνη-κράτη αλλά οι μικρότερες περιφέρειες και οι οποίοι κάνουν λόγο για την «εποχή των μεγάλων αποσχίσεων» που βρίσκεται προ των πυλών.
Εξάλλου, η De Standaard φιλοξενεί συνέντευξη του αντιπροσώπου της καταλανικής κυβέρνησης στην ΕΕ, του Αμαντέου Αλταφάζ, ο οποίος εκφράζει τη μεγάλη του απογοήτευση από τη στάση της ΕΕ στο ζήτημα αυτό. Ο ίδιος επισημαίνει ότι η καταλανική κυβέρνηση δεν είχε υποτιμήσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια, αν και παραδέχεται ότι ίσως δεν έχουν ακόμα ωριμάσει οι συνθήκες για την επίτευξη της ανεξαρτησίας. Δεν παραλείπει ωστόσο να υπογραμμίσει ότι η ισπανική κυβέρνηση δεν ήθελε καν να συζητήσει το ενδεχόμενο παροχής μιας μεγαλύτερης αυτονομίας στην Καταλωνία.
