Επέλεξα συνειδητά να ασχοληθώ με το ζήτημα του βρετανικού δημοψηφίσματος στις 23 Ιουνίου με θέμα την παραμονή ή όχι της χώρας στην Ε.Ε., με μία μικρή καθυστέρηση, μόνο και μόνο για να αποφύγω την εν θερμώ κριτική ενός τόσο σοβαρού θέματος. Με μια ψύχραιμη ματιά μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια αντικειμενικά δεδομένα. Από τη μία πλευρά, συντελείται μια συνεχώς αυξανόμενη πίεση στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, λόγω γεγονότων μερικές φορές απρόβλεπτων (π.χ. προσφυγικό, οικονομική κρίση) και λανθασμένων πολιτικών και, από την άλλη, η ίδια η ύπαρξη της Ε.Ε. περνά στα χέρια των λαών της.
Και δυστυχώς ή ευτυχώς οι λαοί δείχνουν την αντίθεση τους στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ενοποίηση. Όχι στο δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα στη Γαλλία, ξεκάθαρο όχι στο ελληνικό δημοψήφισμα και τώρα όλοι περιμένουν με κομμένη την ανάσα την ετυμηγορία του βρετανικού λαού πάνω στην παραμονή της χώρας τους στην Ε.Ε. ή όχι. Ήδη, ο Κάμερον φρόντισε πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος να εξασφαλίσει το λεγόμενο ”τυράκι”, το οποίο συνεπάγεται την παραχώρηση μεγαλύτερης αυτονομίας στη Βρετανία,ελπίζοντας σε μία ευτυχή γι’αυτόν κατάληξη το καλοκαίρι. Οι φωνές, εξόδου, ήδη άρχισαν να εκφράζονται στο δημόσιο διάλογο. Ο δήμαρχος του Λονδίνου τάχθηκε υπέρ της εξόδου και αναμένεται να επηρεάσει αρκετά την κοινή γνώμη,ενώ τα κόμματα του ευρωσκεπτικισμού ενσωματώνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος.Μέχρι το καλοκαίρι σίγουρα πολλά δεδομένα θα αλλάξουν και τεράστιες πιέσεις θα ασκηθούν από τους υποστηρικτές και των δύο πλευρών.
Μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την Αγγλία και αντιστρόφως μπορεί να υπάρξει Αγγλία χωρίς την Ευρώπη; Στο πρώτο ερώτημα απαντούν οι φοβισμένες δηλώσεις πολλών ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων, όπως του Τουσκ, του Ολάντ και της Μέρκελ οι οποίοι φρόντισαν να διατυμπανίσουν την ανάγκη παραμονής της στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ όσον αφορά στο δεύτερο τα δεδομένα είναι διαφορετικά και δεν μπορεί να δοθεί ξεκάθαρη απάντηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά την αποτυχία του πολιτικού προσωπικού των κρατών μελών η ευθύνη μετακυλίεται στους λαούς και αυτοί πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανανεώσουν ή να καταργήσουν την εντολή που έδωσαν στο παρελθόν, η οποία και οδήγησε στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ευτυχία Αλικάκου
