Τα νέα που έρχονται από τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή θα έλεγε κανείς ότι είναι άκρως ανησυχητικά. Οι καταγγελίες των καταναλωτών καταφτάνουν στα χέρια της με τη μορφή πολυβόλου, δημιουργώντας εύλογο προβληματισμό για τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων εν μέσω τούτης της περιόδου κρίσης.
Όπως αναφέρεται, εγγράφως μόνο, υποβλήθηκαν πέρυσι περί τις 11.500 καταγγελίες, αυξημένες κατά 11,6% σε σχέση με αυτές το 2011. Χώρια τα χιλιάδες τηλέφωνα που ξεπερνούν τις 10.000 με αναφορές που προωθήθηκαν σε άλλους φορείς.
Το τοπ πέντε των καταγγελιών αναφέρεται σε ελαττωματικά βιομηχανικά προϊόντα, μη έκδοση αποδείξεων, χρηματοπιστωτικές ασφαλιστικές υπηρεσίες, τηλεπικοινωνίες και (φυσικά) λιανικές τιμές προϊόντων.
Για το πλήθος των καταγγελιών από την πλευρά των καταναλωτών τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν.
Το πρώτο είναι πως οι επιχειρήσεις αψηφούν τις κυρώσεις και τα τσουχτερά πρόστιμα, διότι ενδεχομένως παραβαίνοντας τη νομοθεσία κερδίζουν πολύ περισσότερα. Οπότε ας πάει και το παλιάμπελο.
Το δεύτερο είναι ότι οι καταναλωτές έχουν ζοριστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε πλέον «ξεψαχνίζουν» το κάθε τι, αφήνοντας στην άκρη την κλασική στάση «έλα μωρέ τώρα που να μπλέκεις, σιγά μη γίνει τίποτα» και προσπαθούν να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους.
Το τρίτο και χειρότερο, είναι ότι οι έλεγχοι σε σχέση με το παρελθόν, μπορεί να έχουν ατονήσει, γεγονός που αποθρασύνει τις επιχειρήσεις. Κακά τα ψέματα οι περικοπές στο δημόσιο τομέα αγγίζουν και ευαίσθητους τομείς όπως αυτούς των ελέγχων, είτε σε ανθρώπινο δυναμικό είτε σε χρήματα.
Μπορεί βεβαίως να συμβαίνουν και τα τρία παράλληλα, αλλά αν επιθυμούμε να οικοδομήσουμε μια αγορά σε σύγχρονες βάσεις, αφήνοντας πίσω νοσηρά σημεία του παρελθόντος, τα αρμόδια υπουργεία θα πρέπει κυριολεκτικά να παλέψουν ώστε οι φορείς υλοποίησης των ελέγχων, όχι μόνο να μη συρρικνωθούν περαιτέρω, αλλά και να ενδυναμωθούν. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν στους πολίτες αυτής της χώρας, απέναντι στην ανεύθυνη στάση έστω κάποιων επιχειρήσεων. Και ταυτόχρονα θα είναι και ένα μήνυμα πως εντάξει μπορεί να είμαστε σε κρίση, αλλά δεν θα γίνουμε και ξέφραγο αμπέλι. Ναι;
