«We’re all living in Amerika», με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!

Υπογράφουν οι*

Ο πλανήτης, σίγουρα η Δύση, στον αστερισμό των αμερικάνικων εκλογών

Σίγουρα φιλοαμερικανικης υφής η ιδεολογία και η σκέψη μας. Άλλωστε μόνο θετικά ή έστω ελάχιστα αρνητικά, έχουμε να μετράμε από την στενή μας συμμαχίας με τις ΗΠΑ. Σε όλη τη διάρκεια και εξέλιξη της αμερικανικής πολιτικής ιστορίας δύο κόμματα μονοπωλούσαν τη διακυβέρνηση της χώρας μέχρι και σήμερα, καθώς από το 1854 και έπειτα το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα εναλλάσσονται ανελλιπώς στην εξουσία (Το Οικολογικό κόμμα και το κόμμα των Ελευθέρων έχουν απυρο-ελάχιστη παρουσία). Ο τρόπος με τον οποίο δομήθηκε το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί με τους οποίους το στελέχωσαν οι πατέρες της Αμερικανικής Δημοκρατίας ουσιαστικά καθιστά σχεδόν αδύνατη την ανάδειξη ενός νέου κόμματος, κάτι που απλούστερα σημαίνει πως η γνωστή στους πολίτες της ΕΕ εικόνα των πολύχρωμων κοινοβουλίων και ριζικά διαφορετικών από άποψη ιδεολογίας και πρακτικής κομμάτων είναι εντελώς άγνωστη στις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, τα δύο μεγάλα κόμματα, πλέον ρεύματα εδώ και δεκαετίες, ως δυναμικοί πολιτικοί οργανισμοί, εξελίχθηκαν μαζί με την παλαιότερη σύγχρονη δημοκρατία την οποία κατά καιρούς κυβέρνησαν, καθώς η ιδεολογία, η στελέχωση, η ανθρωπογεωγραφία και οι σφαίρες επιρροής τους άλλαξαν ριζικά από τον 19ο αιώνα έως και σήμερα. Σε πολλά ζητήματα είναι εξαιρετικά κοντά έως και σε σημείο να έχουν ίδιες απόψεις. Τόσο το Δημοκρατικό όσο και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα σημάδεψαν την αμερικανική αλλά και την παγκόσμια ιστορία, ενώ μετά και τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την έναρξη της εποχής της λεγόμενης Αμερικανικής Ηγεμονίας οι πολιτικές τους και οι επιδιώξεις τους αφήνουν όλο και μεγαλύτερο αποτύπωμα στη σύγχρονη πραγματικότητα, σε παγκόσμια πλέον κλίμακα. Μέχρι αρχές 11ου θα λέμε πολλά ”αμερικάνικα”… 

Α.Ο.Κ., μια νέα γυναίκα πολιτικός, ανερχόμενο πρότυπο 

Τα πάντα ρεί  είχε πει ο Ηράκλειτος κάτι που επιβεβαιώνει και η θέση των γυναικών σήμερα σε σχέση με το παρελθόν, έχει αλλάξει σημαντικά προς το καλύτερο. Ολοένα και περισσότερες γυναίκες κατακτούν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η γυναικεία παρουσία αυξάνεται συστηματικά τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά που είναι και το πραγματικό ζητούμενο. 

Η ενασχόληση των γυναικών με την πολιτική είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς μέσω αυτής, οι γυναίκες διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε κοινωνικό επίπεδό και όχι μόνο. Γενικά, οι λόγοι συμμετοχής των γυναικών, στις εκλογές και στην διεκδίκηση  μιας πολιτικής θέσης αντικατοπτρίζονται έντονα σε μια από τις διδαχές του Γκάντι: «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο, γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς.» Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί σίγουρα και η νεαρά Alexandria Ocasio Cortez η οποία συχνά έχει απασχολήσει τον τύπο με σεξιστικές επιθέσεις που γίνονται προς πρόσωπο της. Η Alexandria Ocasio Cortez (στα 31 της) γνωστή και με τα αρχικά Α.Ο.Κ. είναι Αμερικανίδα πολιτικός και ακτιβίστρια. Ως μέλος του δημοκρατικού κόμματος, είναι από τις 3 Ιανουαρίου 2019 η εκπρόσωπος της 14ης εκλογικής Περιφέρειας του Κογκρέσου στην βουλή των αντιπροσώπων. Η περιφέρεια περιλαμβάνει την ανατολική πλευρά του Μπρονξ και μέρη του Βόρειο Κεντρικού και ως την Νέα Υόρκη. Με αφορμή λοιπόν το πρόσφατο γεγονός που απασχόλησε αρκετούς στις 20 Ιουλίου, ο ρεπουμπλικανός Ted Yoho, σύμφωνα με πληροφορίες πλησίασε την Alexandria Ocasio Cortez στα σκαλιά του Καπιτωλίου και την αποκάλεσε «αηδιαστική», «τρελή» και στη συνέχεια μπροστά στους δημοσιογράφους την αποκάλεσε «γαμημένη σκύλα». Την επόμενη μέρα, ο ίδιος λόγω της διάστασης που είχε πάρει το θέμα έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη επιδιώκοντας έμμεσα να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του επειδή έχει γυναίκα και δυο κόρες κάτι που σημαίνει πως υποθετικά τις σέβεται. Η απάντηση που έδωσε προς την «απολογία» του η Ocasio Cortez ήταν ένας δεκάλεπτος λόγος που θεωρείται μάλιστα ένα από τα πιο αξιοσημείωτα παραδείγματα πολιτικής ρητορικής στην πρόσφατη ιστορία. Αυτό το ζήτημα τόνισε πως δεν αφορά μόνο ένα περιστατικό, επισημαίνοντας ότι ο εκπρόσωπος Yoho δεν είναι ο μόνος άνθρωπος στην πολιτική που έχει χρησιμοποιήσει απάνθρωπη γλώσσα εναντίον της. Ένας από αυτούς είναι και ο Donald Trump.  Είναι θέμα πολιτισμού. Είναι θέμα μιας κουλτούρας που βασίζεται στην έλλειψη ατιμωρησίας, αποδοχής βίας και βίαιης γλώσσας εναντίον των γυναικών και μια ολόκληρη δομή εξουσίας που το υποστηρίζει. Πρόσθεσε επίσης πως δεν έχει ανάγκη την συγγνώμη του εκπρόσωπου Yoho γιατί προφανώς δεν είναι κάτι που επιθυμεί και ο ίδιος. Το πρόβλημα όμως είναι πως είναι ενοχλητικό και υποκριτικό από μέρους του να χρησιμοποιεί τις γυναίκες, την σύζυγο και τις κόρες ως ασπίδες και να δικαιολογεί την κακή του συμπεριφορά. Η ομιλία της θεωρήθηκε στοχαστική και σκόπιμη, μια ισχυρή στάση ενάντια στην περιστασιακή μισογυνία ανδρών όπως αυτή του Yoho. Όμως, οι σχολιαστές στα μέσα ενημέρωσης έγραψαν χαρακτηριστικά «φλογερό», «αποδιοργανωτικό» και «συναισθηματικό». Τα επίθετα αυτά τα χρησιμοποιούν για να σχολιάσουν γυναίκες με καταγωγή από την Λατινική Αμερική. Είναι και αυτό ένα παράδειγμα του πως οι γυναίκες με αυτή την καταγωγή στερεοτυπίζονται ως γυναίκες που ξεχειλίζουν από ένα φλεγόμενο πάθος που διατρέχει τις φλέβες τους.

Σαφέστατα, πολλές φορές αυτές οι γυναίκες γίνονται δέκτες σεξιστικής συμπεριφοράς, κυρίως από συναδέλφους πολιτικούς. Πολύ συχνά όμως οι διακρίσεις αυτές γίνονται αποδεκτές ακόμα και από τα θύματα τους και αυτό είναι που δυσκολεύει παραπάνω τη διαδικασία κατάργησης τους. Οι κοινωνικοί λειτουργοί που ενστερνίζονται τις ιδέες της φεμινιστικής κοινωνικής εργασίας υποστηρίζουν πως υπάρχουν δύο καθοριστικά βήματα στα οποία θα πρέπει να βοηθήσουν τις γυναίκες ώστε να είναι σε θέση να λάβουν μόνες τους αποφάσεις για σημαντικά θέματα που τις αφορούν, πρώτα ως προς την στήριξη των γυναικών αυτών να απαλλαχθούν από τα άγχη που επιβάλουν τα πρότυπα για τη θηλυκότητα και την ελκυστικότητα και έπειτα στην ενθάρρυνση των γυναικών να αναγνωρίσουν τις δυνατότητές τους και να αγαπήσουν το φύλο αλλά και τον εαυτό τους. Ο σεξισμός αποτελεί ένα σύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο που θα πρέπει να καταπολεμηθεί από τις ρίζες του, δηλαδή από την ίδια την οργάνωση και κατασκευή της εκάστοτε κοινωνίας. Ο σεξισμός γενικότερα ορίζεται ως παγιωμένες αντιλήψεις που ενυπάρχουν στον κοινωνικό ιδεασμό του κάθε ατόμου με διαφορετική όμως μορφή ανάλογα με την κοινωνία στην οποία ζει.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια αναπτύχθηκε ένας φεμινιστικός προβληματισμός γύρω από το παραπάνω ζήτημα, που υποστήριξε ότι μετά την κατοχύρωση της ισοπολιτείας «οφείλει να τεθεί ξανά επί τάπητος το ζήτημα του τρόπου πολιτικής εκπροσώπησης των γυναικών στα επίσημα όργανα μιας τυπικά δημοκρατικής πολιτείας» στοχεύοντας πέρα από την τυπική πολιτική ισότητα, που θεωρείται ανεπαρκής. Στη «μάχη» αυτή κατά του σεξισμού πολύ περισσότερο μπορεί να προσφέρει μια κυβέρνηση που έχει λιγότερες αλλά ικανές γυναίκες παρά μια κυβέρνηση με πολλές γυναίκες οι οποίες επιλέχθηκαν με μόνο κριτήριο το φύλο τους. Η περισσότερες κοινωνίες σήμερα δεν χρειάζονται τόσο το νόμο της ποσόστωσης, αν και χρήσιμο καθώς έχουν ξεπεραστεί πολλά ταμπού και οι γυναίκες δε χρειάζονται τόσο ώθηση όσο όπως προαναφέραμε ίσες ευκαιρίες. Αυτό βέβαια δεν γίνεται αβίαστα, ούτε από την μία μέρα στην άλλη. Όπως και παλαιότερα έτσι και σήμερα δίνονται αγώνες και γίνονται μεγάλες προσπάθειες από τις γυναίκες σε διάφορα επίπεδα. Ναι. Οι γυναίκες έχουν παλέψει ώστε να μπορούν να ψηφίζουν και έχουν αγωνισθεί να αποδείξουν την αξία τους. Ως προς την πολιτική υπόσταση οι διαφορές εντοπίζονται στο κοινωνικό στάτους του κάθε φύλου, η γυναίκα λόγω κοινωνικών δεδομένων χρειάζεται πάντα να αποδεικνύει την αξία της ενώ ο άνδρας απλώς και μόνο κοινωνικά και χωρίς να προσπαθήσει για το παραμικρό, θεωρείται εξ ορισμού άξιος. Οι γυναίκες με τους αγώνες τους, κέρδισαν πολλά! Εισήχθησαν στην αγορά εργασίας και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, γεγονότα που μετάλλαξαν το κοινωνικό πρότυπο των γυναικών. Αυτό έχει αντίκτυπο και στη δημόσια δράση τους. Αντικατοπτρίζεται με την αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στο δημόσιο βίο. Η αποφασιστικότητα και ο δυναμισμός που διακρίνουν αυτές τις γυναίκες είναι που τελικά θα οδηγήσουν στο να εκλείψει προοδευτικά αυτή η νοοτροπία. Ο δημοκρατικός υποψήφιος πρόεδρος κος. Τζο Μπάιντεν προανήγγειλε πως την επόμενη εβδομάδα περίπου θα διαλέξει τη γυναίκα που θα είναι υποψήφια αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στο ψηφοδέλτιο των Δημοκρατικών στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου. «Θα διαλέξω την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου περίπου και υπόσχομαι ότι θα σας ενημερώσω όταν το πράξω», είπε ο Μπάιντεν κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκδήλωσης. Ο Τζο Μπάιντεν, ο ίδιος πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα, δεσμεύθηκε κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής διαδικασίας των Δημοκρατικών ότι θα ονομάσει γυναίκα υποψήφια αντιπρόεδρό του. Η Κάμαλα Χάρις και η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, γερουσιαστές που τον ανταγωνίστηκαν στην κούρσα για το δικαίωμα να μετρηθούν με τον Ρεπουμπλικάνο ένοικο του Λευκού Οίκου Ντόναλντ Τραμπ τον Νοέμβριο, είναι αυτές που θεωρούνται επικρατέστερες, για να δούμε. Η Τάμι Ντάκγουορθ, άλλη γερουσιαστής, βετεράνος πολέμου με αναπηρία —ακρωτηριασμένα πόδια— εκτιμάται πως επίσης βρίσκεται στη λίστα. Ψηλά θεωρείται ότι είναι και η Σούζαν Ράις, άλλοτε σύμβουλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ επί των ημερών Ομπάμα. Υπάρχουν επίσης βουλευτίνες, κυβερνήτριες πολιτειών και τουλάχιστον μία δήμαρχος τα ονόματα των οποίων ακούστηκαν επανειλημμένα στη σεναριολογία.

Σε μεγάλο βαθμό είναι θέματα που θα πρέπει να φροντίσει η πολιτεία. Δεν είναι όμως μοναχά θέμα μέτρων αλλά και θέμα ενημέρωσης και κατανόησης για την ευθύνη που έχουμε όλοι μας για το μέλλον αυτού του κόσμου. Το μέλλον δείχνει να είναι αισιόδοξο, χρειάζεται όμως ακόμη δρόμος να διανύσουμε ώστε να μην έχουμε ανάγκη την κατοχύρωση νόμων όπως αυτού της ποσόστωσης…

Ο Ελληνισμός σε σχέση με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές 

Πριν λίγες μέρες είχαμε την ανοιχτή στήριξη του υποψήφιου Προέδρου των ΗΠΑ εκ των Δημοκρατικών και πρ. Αντιπρόεδρο επί 8ετίας Μπάρακ Ομπάμα, Τζον Μπάιντεν προς τον αξιοσέβαστο κο. Π. Ελπιδοφόρο για το ζήτημα της Αγίας Σοφίας. Χθες, με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Μάικ Πενς συναντήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος στον Λευκό Οίκο. Μάλιστα ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του για τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Ο αρχιεπίσκοπος, με ανάρτησή του στο Twitter, ανέφερε την συνάντησή του με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, αναφέροντας πως στο επίκεντρο της συζήτησής τους ήταν η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, από την κυβέρνηση Ερντογάν. Ο κ. Ελπιδοφόρος, σχολίασε χαρακτηριστικά στο twitter: «Είμαι ευγνώμων για τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Αντιπρόεδρο Πενς στο Λευκό Οίκο. Μετέφερα την έντονη θλίψη μας για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, την ανησυχία μας για την ασφάλεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την προστασία των θρησκευτικών ελευθεριών». Την έντονη δυσαρέσκειά του για την απόφαση του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να μετατρέψει τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας σε τζαμί εξέφρασε μάλιστα ο Τραμπ στον Αρχιεπίσκοπο. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες των ΗΠΑ να στηρίξουν (με πάθος!) εκείνον που θα υποσχεθεί ότι θα ενισχύσει τον Ελληνισμό/Χριστιανισμό απανταχού, τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο! In God We Trust, λοιπόν!