Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Περισσότερους από εκατό νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες μετρά το Χαλέπι, που εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο σφοδρών βομβαρδισμών, την ώρα που η διεθνής κοινότητα απευθύνει έκκληση να μπει «τέλος στον εφιάλτη». Οι εικόνες από τις συνοικίες του Χαλεπιού που κάνουν τον γύρο του κόσμου είναι κάτι περισσότερο από σκληρές. Παιδιά νεκρά ή βαριά τραυματισμένα, άνθρωποι εγκλωβισμένοι μέσα σε συντρίμμια, κλάμα, πόνος, οργή, απόγνωση. Τα νοσοκομεία έχουν γεμίσει ασφυκτικά, με τις ελλείψεις σε αίμα, φάρμακα και άλλες προμήθειες να είναι σημαντικές.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μπουν, απεύθυνε έκκληση προς τις μεγάλες δυνάμεις να «κάνουν περισσότερα προκειμένου να μπει ένα τέλος στον εφιάλτη» στη Συρία. «Το διεθνές δίκαιο είναι σαφές. Η συστηματική και αδιάκριτη χρήση όπλων σε πυκνοκατοικημένες περιοχές συνιστά έγκλημα πολέμου», υπενθύμισε.
To 2012 ο Yuval Noah Harrari στο βιβλίο του με τίτλο «Homo sapiens: Μία σύντομη ιστορία του ανθρώπου» υποστήριξε σε σχετικό κεφάλαιο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν το πόσο ειρηνική είναι η πραγματικότητα στην εποχή στην οποία ζούμε. Κανείς μας δεν ζούσε πριν από χίλια χρόνια και, έτσι, μας είναι εύκολο να ξεχνάμε πόσο πιο βίαιος ήταν άλλοτε ο κόσμος και καθώς οι πόλεμοι γίνονται όλο και πιο σπάνιοι τραβάνε περισσότερο τη προσοχή μας. Για παράδειγμα, πολλοί περισσότεροι σκεφτόμαστε με οδύνη τους πολέμους τοπικού επιπέδου και τον πόνο μεμονωμένων πληθυσμών της Συρίας, παρά τις ειρηνικές συνθήκες που επικρατούν στα ευρωπαϊκά κράτη συγκριτικά με το συγκρουσιακό παρελθόν τους.
Πρόκειται για μία εκτίμηση που ελέγχεται από πολλές πλευρές. Καταρχάς από πού προκύπτει ότι πρέπει να εκτιμάμε την ειρήνη μόνο σε διακρατικό επίπεδο;! Οι αξίες που τη συνθέτουν άλλωστε είναι πανταχού παρούσες και κηλιδώνονται τόσο εξαιτίας μιας διεθνούς σύρραξης όσο και ενός εμφυλίου πολέμου που μαίνεται σε μία μονάχα περιοχή, όπως είναι η Συρία. Κατά δεύτερον, η εν λόγω ανάλυση παραγνωρίζει το γεγονός του παρασκηνιακού ρόλου που πιο πολύ από ποτέ διαδραματίζουν οι μεγάλες δυνάμεις και τα ισχυρά κράτη, εν προκειμένω η Ρωσία η οποία κινεί τα νήματα της κλιμάκωσης της βίας του Άσαντ.
Ο ισχυρισμός του συγγραφέα, άλλωστε, πρέπει να ειδωθεί υπό το πρίσμα της χρονιάς που γράφτηκε το βιβλίο. Μπορεί να έχουν περάσει μόλις 4 χρόνια ωστόσο, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα οι απειλές για την υφήλιο έχουν πολλαπλασιαστεί με πρώτο και πιο τρομακτικό τον ανηλεή πόλεμο που έχει κηρύξει το ISIS. Και καθώς η τρομοκρατία αποτελεί την πιο «επίκαιρη» έκφανση-μορφή πολέμου το να ισχυριστούμε ότι ζούμε σε ειρηνικές εποχές είναι τόλμημα. Πράγματι, μία μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ξυπνάει και κοιμάται με το φόβο ενός πολέμου, οι Ευρωπαίοι αισθανόμαστε ασφαλείς υπό τη σκεπή της Ένωσης και των διεθνών οργανισμών, όμως είναι καιρός να αντιληφθούμε πλήρως το χάος και την οδύνη που βιώνουν και άλλες χώρες όπως η Συρία.
*Το βιβλίο του Yuval Noah Harrari με τίτλο «Homo sapiens: Μία σύντομη ιστορία του ανθρώπου», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια και συστήνεται ανεπιφύλακτα.
