Για το εάν κόπηκε η εκπομπή του Αρβανίτη στη δημόσια τηλεόραση o ελληνικός λαός δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Θα φύγει από κει και θα βρει «τηλεοπτική στέγη» σε κάποιο ιδιωτικό «συστημικό» κανάλι. Από κει και πέρα είναι σαφές ότι όπως ο Σημίτης καθόταν όλη μέρα κι έβλεπε κρατική τηλεόραση, κάτι ανάλογο κάνει και ο Σαμαράς. Κι επειδή «τα πήρε στο κρανίο» με αυτά που μετέδιδε το κανάλι «του», επέδειξε …τσαμπουκά! Τι λες; Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι αν κόπηκε η εκπομπή του Αρβανίτη.
Ο τσαμπουκάς αλλού είναι που πρέπει να φανεί. Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας πάνε «καρότσι». Το αυριανό Eurogroup δεν αναμένεται να δώσει αποτελέσματα και για το λόγο αυτό έχει προγραμματιστεί έκτακτη τηλεδιάσκεψη των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης για τις 12 Νοεμβρίου. Από την άλλη, ο Στουρνάρας και το οικονομικό επιτελείο έχουν πει πως λεφτά υπάρχουν μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου και μετά το ταμείο θα είναι άδειο.
Με απλά λόγια, μας πάνε μέχρι το πηγάδι, μας δείχνουν το νερό αλλά δεν μας δίνουν να πιούμε. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να χαμηλώνει ο πήχης των προσδοκιών και να μεγιστοποιείται η επιτυχία πως πήραμε τα λεφτά της δόσης. Αλλά και να μας δώσουν έγκαιρα τη δόση, πάλι δεν θα αλλάξει τίποτα. Σε τρεις μήνες θα ξαναδιψάμε. Η εξάρτηση από τις δόσεις, μας έχει κάνει «ευρω – ναρκομανείς» και η πολιτική ζωή είναι ένα σπιράλ δόσεων, το οποίο στο τέλος θα αποδειχθεί θανατηφόρο.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ο τσαμπουκάς στον Αρβανίτη ή ο τσαμπουκάς στον Βαξεβάνη. Αυτά είναι θέματα που δημιουργούνται εκ του μη όντος για να διασκεδάζουμε το χρόνο μας, ενόσω συνεχίζουμε να κάνουμε διαπραγματεύσεις με παρακάλια. Που μπορεί να πάει μια χώρα έτσι; Σας βεβαιώνω, πουθενά!
Εδώ που φτάσαμε πρέπει να αρχίσουν να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Η χώρα έχει πλέον πρωτογενές πλεόνασμα. Αποκρύπτεται συστηματικά μόνο και μόνο για να «περάσουν» τα μέτρα. Αυτό όμως σημαίνει πως μπορεί να καλύψει πλέον στοιχειώδεις ανάγκες της κρατικής λειτουργίας. Η άλλη μεγάλη αλήθεια είναι πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από μια Γερμανία σε προεκλογική περίοδο και η Ελλάδα θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Τώρα είναι λοιπόν η ώρα να στείλουμε ένα πολύ διαφορετικό μήνυμα. Το μήνυμα πως έχουμε ξεχάσει ήδη την επίσκεψη Μέρκελ και τα καλά της λόγια, αναγνωρίζοντας πως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα ευρωπαϊκό επικοινωνιακό παιχνίδι. Το μήνυμα πως δεν θα πάμε με το δίλλημα να προλάβουμε να πάρουμε τα λεφτά τρεις μέρες πριν αδειάσει το ταμείο. Και αντί να βάζουμε τον Κουβέλη να διαφωνεί για τα εργασιακά, να τον βάλουμε να προτείνει ευθέως την επιστροφή στη δραχμή. Αυτό είναι το περιβάλλον που διαμορφώνεις όταν θες να δείξεις ότι πας για να συζητήσεις μόνον με ποια ισοτιμία θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ και τίποτα περισσότερο. Για μας, σημαία πρέπει να είναι η ισοτιμία των 150 δραχμών.
Ας σφιχτεί μια φορά και ο κώλος των Ευρωπαίων. Γιατί να σφίγγεται μονίμως ο δικός μας; Πιστεύετε πως είναι τόσο εύκολο για τους Ευρωπαίους να διαχειριστούν το ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ; Πιστεύετε πως έχουν να χάσουν λιγότερα από όσα εμείς; Και εν πάση περιπτώσει αυτό σημαίνει εθνική διαπραγμάτευση κι αυτό τον τσαμπουκά θέλουμε να δούμε. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν μας έχετε πείσει πως ξέρετε να κάνετε διαπραγμάτευση. Εκτός αν…. δεν θέλετε να κάνετε διαπραγμάτευση.
Αλλά σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να ανοίξουμε μια πολύ μεγάλη συζήτηση για τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας.
ΥΓ1: Μετά το καθιερωμένο παιχνίδι «μπιζ», δύο βουλευτές, ένας του ΠΑΣΟΚ κι ένας της ΝΔ, κάθονται στο καφέ της Βουλής. Αρχίσουν κάποια στιγμή να σχολιάζουν τις ενδυματολογικές προτιμήσεις της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο Πασόκος παρατηρεί: «Είδες πόσο ψηλά κουμπώνει το σακάκι της;». Και ο νεοδημοκράτης απαντά: «Σκέψου όπως είναι έτσι τεντωμένο το πάνω κουμπί, να πεταχτεί στο μάτι του Κασιδιάρη!». Ο διάλογος είναι πραγματικός και μου τον μετέφερε αυτήκοος μάρτυρας. Έτσι για να ξέρετε πως περνούν τη μέρα τους τα παιδιά…
ΥΓ2: Η Ευρώπη δεν μας αγαπάει ποτέ, όχι μόνο τα Σάββατα όπως λέει και ο Αντώνης Ρέμος. Φίλε Αντώνη καλή επιτυχία με το νέο άσμα!
