Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Έτυχε, το μεσημέρι της Πέμπτης, να ακούω τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη στη Βουλή, λίγο πριν μιλήσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Γάργαρος χρυσαυγίτικος λόγος, αποκάλεσε «Μαντάμ Τσακαλώτου» τον υπουργό Οικονομικών, μίλησε για “χαζοχαρούμενο πρωθυπουργό”, είπε για την διεκδίκηση του κατοχικού δανείου, έμπλεξε τα πλεονάσματα με έξτρα φόρους και έβγαλε μια σούμα 50 δις νέων μέτρων στη δεκαετία που απαιτεί ο κ. Σόιμπλε πλεόνασμα 3,5% και τέλος απείλησε τον Τούρκο βουλευτή που είπε πως θα βάλει σε κάθε ελληνικό νησί μια τουρκική σημαία και θα στείλει την ελληνική πίσω με κούριερ, λέγοντας ότι «ορισμένες φορές τα κοντάρια μπαίνουν σε ευαίσθητα σημεία και δημιουργούν δυσάρεστες καταστάσεις».
Τη Χρυσή Αυγή την έχουμε ξεχάσει κάπως όλο αυτό το διάστημα. Εστιάζουμε στα μείζονα και ξεχνάμε αυτό το απομονωμένο ακροδεξιό κόμμα, το οποίο κάνει τουρ σε όλη την Ελλάδα. Όμως, αν οι πληροφορίες της στήλης είναι σωστές από το μέτωπο των μετρήσεων, τότε καλό θα είναι να μην την ξεχνάμε, γιατί μπορεί να τη βρούμε απότομα μπροστά μας. Η Χρυσή Αυγή πάντα έπαιρνε ώθηση από την ψήφο διαμαρτυρίας, η οποία, όπως μας έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία, είθισται να είναι βουβή. Η ψήφος διαμαρτυρίας δεν κραυγάζει, δεν φωνάζει. Η ψήφος διαμαρτυρίας απλά εμφανίζεται στην κάλπη-και μετά όλοι ψάχνονται να δουν από πού τους ήρθε.
Κάπως έτσι γίνεται και πάλι με τη Χρυσή Αυγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει ένα σκληρό μνημόνιο και χάνει ψήφους, όμως δεν δημιουργείται ένα τεράστιο ρεύμα πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΝΔ. Πολλοί εξ αυτών παραμένουν απογοητευμένοι και οργισμένοι, απορρίπτουν το Μνημόνιο και την Ε.Ε. και κινούνται στα άκρα του πολιτικού συστήματος. Ορισμένοι, κατευθύνονται προς την Πλέυση Ελυθερίας και τη ΛΑΕ (αν ενωθούν θα μπουν άνετα στη Βουλή), ενώ άλλοι, αργά αλλά σταθερά οδεύουν προς τη Χρυσή Αυγή. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος: χάνει σταδιακά πολίτες προς τη Χρυσή Αυγή, ένα κόμμα υπόδικων, χωρίς να μπορεί να ανασχέσει την αιμορραγία.
Η Χρυσή Αυγή έχει «τσιμπήσει» αυτό το ρεύμα: τα στελέχη της λένε πως θα είναι δεύτερο κόμμα (ακραίο σενάριο). Σταμάτησαν τους τσαμπουκάδες μέσα στη Βουλή, τώρα λένε απλώς χυδαία πράγματα, τα οποία όμως σε ένα μέρος του κόσμου ακούγονται πολύ ευνοϊκά μέσα στην οργή και στην απογοήτευσή τους. Δεν δέρνουν, πλέον, ή τουλάχιστον δεν το μαθαίνουμε. Αντίθετα, διοργανώνουν δράσεις μόνο για Έλληνες και εκμεταλλεύονται το εθνικό δίκτυο που έχουν διαμορφώσει, γυρνώντας την Ελλάδα. Μπορεί να μην την πιάνει το μάτι μας, αλλά η Χρυσή Αυγή είναι παντού και το πεζοδρομιακό της στυλ εξακολουθεί να ελκύει πολλούς.
Αρκετοί καταφεύγουν σε αυτή και ως τελευταίο βήμα. «Αυτοί δεν ψήφισαν Μνημόνια και τους τα λένε μέσα στα μούτρα τους», είναι η επωδός, ενώ και το προσφυγικό παίζει τον ρόλο του. Η Χρυσή Αυγή σαρώνει στις περιοχές που επλήγησαν από την κρίση, σαρώνει και σε μεγάλο μέρος της νεολαίας που δεν βλέπει προοπτική στη χώρα. Η Χρυσή Αυγή είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για το πολιτικό σύστημα και αυτό, δυστυχώς, εξακολουθεί να τελεί εν υπνώσει, την ώρα που και η διεθνής συγκυρία αμφισβήτησης όλων των δεδομένων στην πολιτική τάξη την ευνοεί.
Το χειρότερο; Το πολιτικό σύστημα θα καταλάβει τη μεγέθυνση της Χρυσής Αυγής, όταν και πάλι θα είναι πολύ αργά.
