Γράφει ο Ηλίας Ζαχαριουδάκης
Αγροτικό ζήτημα. Ένα ζήτημα όχι μόνο ελληνικό, που επιστρέφει ξανά στην επικαιρότητα μετά τα όσα προβλέπει ο εξευρωπαϊσμος του (αριστερού) μνημονίου. Οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομεα αντιδρούν στο ασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο που προωθείται από την ελληνική Κυβέρνηση.
Ανέκαθεν η Ελλάδα αποθέωνε την αγροτιά και τον πρωτογενή τομέα, ο οποίος μαζί με τον τουρισμό και την ναυτιλία ειναι οι φορείς που το ελληνικό κράτος πρέπει να επενδύει. Ωστόσο ο εν λόγω τομέας δημιουργεί αμφιθυμικά συναισθήματα στην ελληνική κοινωνία, πόσω μάλλον σήμερα, όταν βρίσκονται σε κρίση και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι, η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Ο αγροτικός κλάδος είναι ο μοναδικός κλάδος που παίρνει ακόμα επιδοτήσεις. Μέχρι χθες δεν κρατούσε βιβλία εσόδων – εξόδων, πωλούσε προϊόντα χωρις τιμολόγια, επομένως η φοροδιαφυγή ήταν εύκολη. Βέβαια τέτοιες ευκολίες απολάμβαναν ή και κατάφερναν να αποκτήσουν και έχουν ακόμα και άλλοι κλαδοι. Επίσης αναμφίβολα, οι κινητοποιήσεις των αγροτών και η επιβλητικότητα της δράσης τους, είναι αξιοσημείωτες και πολλές φορές έχουν δημιουργήσει και αρνητικά σχόλια.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει οτι είναι η πηγή κάθε προβλήματος.
Η απεργία, η διαμαρτυρια είναι δημοκρατικό δικαίωμα και ισχύει σε κάθε Κυβερνηση και καθε εποχή. Οι αγρότες (όπως και οι υπόλοιποι επαγγελματικοί κλαδοι που βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης) έχουν κάθε δικαίωμα σε αυτό που ζητούν: απόσυρση νομοσχεδίου και εκ νέου κατάρτιση από μηδενική βάση με τη δική τους συνδρομή.
Δεν είναι κρυφό μυστικό το γεγονός ότι η σκληρότητα του εν λόγω νομοσχεδίου πηγάζει απο τη φιλοσοφία που διέπει και το νέο (αριστερό) μνημόνιο.
Δεν είναι κρυφό μυστικό ότι τέτοιες εικόνες: τρακτέρ ή και γενικά διαδηλώσεις με φωτιές και συγκρούσεις στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Σύσσωμο το ελληνικό κοινοβούλιο πρέπει να τοποθετηθεί εμπράκτως και χωρίς λαϊκισμό, ώστε ο εκάστοτε εαγγγελματικός κλάδος να συμμετέχει ενεργά στην αναδιάρθρωσή του. Ο ευρωπαϊκός παράγοντας υπάρχει. Ωστόσο δεν πρέπει να έχει το μονοπώλειο της δράσης, ακόμα και όταν γίνεται έμμεσα και παρασκηνιακά.
Το ζήτημα δεν είναι να εισπράττονται συγχαρητήρια απο τις Βρυξέλλες. Υπάρχει ζωή και εδώ.
