Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Η υπόθεση με την κύρωση της σύμβασης της Cosco αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα κακής νομοθέτησης, πρόχειρης λειτουργίας του κοινοβουλίου και συμπυκνώνει σε μια περίπτωση πολλές από τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, της κωλοτούμπας συμπεριλαμβανομένης. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: πρόκειται για μια κυβερνητική κουτοπονηριά, χωρίς μεγάλη σημασία ή παίζεται κάτι διαφορετικό, το οποίο ακόμα δεν έχουμε συλλάβει;
Η προφανής απάντηση είναι πάντα και η πιο εύκολη και φυσικά δεν είναι υποχρεωτικά λάθος. Μπορεί η κυβέρνηση, η γενική της γραμματείας και το υπουργείο Ναυτιλίας δηλαδή, να προσπάθησαν να τροποποιήσουν τη σύμβαση με την Cosco επί τα βελτίω για τους κομματικούς πελάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα με εξέπληττε, είναι όμως αρκούντως αφελές, ακόμα και για ορισμένες κατηγορίες ΣΥΡΙΖΑίων. Το να πιάσει κανείς κορόιδο τους Κινέζους σε δουλειά είναι κυριολεκτικά από τα Άγραφα. Οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι και φαίνεται από την πίεση που άσκησαν στην κυβέρνηση, προκειμένου η σύμβαση να έρθει στη Βουλή τώρα, πριν το ταξίδι Τσίπρα στο Πεκίνο, και όχι στα… βάθη του Αυγούστου, όταν και θα ήταν πολιτικά συμφερότερο για την κυβέρνηση. «Ή την κυρώνετε ή μην κάνετε τον κόπο να έρθετε» ήταν λίγο πολύ το μήνυμα που εδόθη και φυσικά το Μέγαρο Μαξίμου έσπευσε να συμμορφωθεί προς το τελεσίγραφο.
Το βασικό στοιχείο που με εντυπωσιάζει στην υπόθεση είναι η στάση του ΤΑΙΠΕΔ. Ή καλύτερα, η μη αντίδραση του ΤΑΙΠΕΔ. Την Πέμπτη μάθαμε πως και το ΤΑΙΠΕΔ έλαβε αντίγραφο του νόμου πριν πάει στη Βουλή και έδωσε τη συγκατάθεσή του ή τουλάχιστον δεν προέβαλε ενστάσεις. Αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό, ιδίως αν σκεφτεί κανείς την ανοιχτή κόντρα του ΤΑΙΠΕΔ, ιδίως με τα υπουργεία Ναυτιλίας και Υποδομών. Τι θέλω να πω: πιστεύω, βάσει ρεπορτάζ, πως, αν το ΤΑΙΠΕΔ είχε μυριστεί κυβερνητική κουτοπονηριά, θα είχε βγάλει κανονικά στη σέντρα το υπουργείο και προσωπικά τον Δρίτσα, όπως έχει γίνει και άλλες φορές. Πολιτικά έμπειρος είναι ο κ. Πιτσιόρλας, ξέρει ότι τον «παίρνει» και όποτε χρειάζεται εκφράζει την άποψή του. Αυτή τη φορά κάτι τέτοιο δεν έγινε και το ΤΑΙΠΕΔ έκανε λόγο για μικρές και μη ουσιώδεις νομοτεχνικές βελτιώσεις που έπρεπε να γίνουν.
Αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό! Έθετα μάλιστα σε υψηλόβαθμο στέλεχος της αντιπολίτευσης, με το οποίο συνομιλούσα την παράμετρο αυτή και δεν είχε πειστική απάντηση να μου δώσει. Βέβαια, για να προσδώσουμε και μια δόση ίντριγκας στην όλη ιστορία, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η πληροφορία για ύπαρξη γνωστού δικηγόρου στο σώμα συμβούλων της Cosco, ο οποίος έχει μια… ταραχώδη σχέση με το Μέγαρο Μαξίμου και δεν είναι λίγα εκείνα τα στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου που τον θυμήθηκαν από προχθές.
Τι θέλω να πω όμως: κανείς δεν έχει όλα τα στοιχεία του παζλ και κανείς δεν έχει καταλάβει πλήρως, με μόλις 48 ώρες να έχουν περάσει, ποια είναι τα ακριβή κίνητρα πίσω από την υπόθεση αυτή. Ήταν μια κυβερνητική κουτοπονηριά; Μπορεί! Ήταν μια προσπάθεια των επενδυτών να αποσπάσουν μεγαλύτερα οφέλη, από αυτά που διαπραγματεύτηκαν; Μπορεί! Ήταν δάκτυλος τρίτου, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα; Μπορεί!
Αυτό που με προβληματίζει καμία φορά είναι η βεβαιότητα, βάσει της οποίας βγαίνει μια ετυμηγορία, όταν καλά-καλά δεν υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή η πρακτική έλαμψε, γιατί σίγουρα τα πράγματα δεν είναι μονοσήμαντα. Ιδίως εν προκειμένω!
