Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ο τρόπος της δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης της Siemens αποδεικνύει, για ποιο λόγο σε αυτή τη χώρα δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν βασικές αρχές που σε οιαδήποτε άλλη δυτική χώρα θα ήταν αυταπόδεικτες.
Εδώ και κάποιες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πινγκ-πονγκ μεταξύ κυβέρνησης και Εισαγγελίας Εφετών, αναφορικά με το ποιος ευθύνεται και η δίκη παίρνει επί της ουσίας αναβολή για Σεπτέμβριο. Αλήθεια, δεν είναι ένα εύκολο ερώτημα για να απαντήσουμε. Και ίσως να έχει δίκιο και η αντιπολίτευση, η οποία λέει πως ο δημόσιος μηχανισμός, σε καίριες θέσεις, είναι υποστελεχωμένος και συνεπώς αναποτελεσματικός. Σίγουρα, η αντιπολίτευση έχει δίκιο στο ότι πρέπει η υπόθεση να τελειώνει και να μπει ένα τέλος στη σπέκουλα, η οποία χρησιμοποιείται για λόγους πολιτικής υστεροβουλίας. Θα πρέπει να σταματήσει να πετιέται λάσπη στον ανεμιστήρα, να αποδειχθούν ποινικές και πολιτικές ευθύνες και, σε κάθε περίπτωση, να σταματήσει το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης να χρησιμοποιείται εργαλειακά.
Όπως ίσως έχουν καταλάβει πολλοί αναγνώστες αυτής της στήλης, δεν μου είναι δύσκολο να ασκησω σκληρή κριτική στην κυβέρνηση. Στη δουλειά μου όμως, με λάθη και παραλείψεις, όπως και όλοι, έμαθα έναν βασικό κανόνα. Πριν μιλήσω, να κάνω ρεπορτάζ, να παίρνω τηλέφωνα, να ψάχνω και να ρωτάω. Μόνο έτσι μαθαίνει κανείς. Επικοινώνησα λοιπόν με παράγοντες της δίκης (φυσικά δεν θα τους κατονομάσω), οι οποίοι μου περιέγραψαν μια παρόμοια διαδικασία: τη μέρα που δόθηκε η αναβολή, ψάχνονταν και αυτοί για να δουν τι έχει συμβεί και ποιος ευθύνεται για την απουσία του μεταφρασμένου βουλεύματος, αλλά την επόμενη μέρα πληροφορήθηκαν πως η μεταφραστική υπηρεσία του ΥΠΕΞ είχε ολοκληρώσει τη διαδικασία μετάφρασης από τις 13 Μαϊου. Συνομίλησα δε με τρεις πηγές, επομένως δεν θεωρώ πως οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι έλεγαν. Και, χωρίς να θέλω να κάνω καμία νύξη, προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει: αν η μεταφραστική υπηρεσία του ΥΠΕΞ έχει αποστείλει τα έγγραφα στις 13 Μαΐου, πώς γίνεται 2 μήνες μετά η Εισαγγελία να μην τα έχει επιδώσει; Περίεργα πράγματα συμβαίνουν, αλλά ποτέ τίποτα στη ζωή δεν είναι ανεξήγητο.
Πάντως, όπως πληροφορήθηκα, κίνδυνος παραγραφής για όσους κατηγορούνται για αδικήματα με ιδιαίτερη επιβαρυντική περίσταση, οπότε και η παραγραφή για το ξέπλυμα χρήματος πάει στα 20 χρόνια, δεν υπάρχει, εφόσον το στάδιο της δίκης, στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, εξεταστεί έως τις αρχές του 2018. Με δεδομένη όμως την κωλυσιεργία που έχει επιδείξει η δικαιοσύνη ή το ελληνικό παράδοξο, να πεθαίνει ο πρόεδρος της έδρας στην υπόθεση Μαντέλη και να μην έχει οριστεί αναπληρωτής, οπότε η δίκη διακόπτεται, δεν είναι καλοί οιωνοί για τη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Και σε μια χώρα, όπου η πολιτική μαστίζεται από κρίση αναξιοπιστίας και όχι άδικα, πρέπει τουλάχιστον η δικαιοσύνη να κρατά άμυνες και να διαφυλάττει το πολιτειακό κύρος. Όταν, όμως, και η δικαιοσύνη βρίσκεται σε κατάσταση αποσάθρωσης, πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κανείς πως τα πράγματα θα γίνουν έτσι όπως πρέπει να γίνουν;
