Γράφει ο Βλάσης Μανθογιάννης
Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου γινόμαστε ακροατές μιας ατελείωτης σπέκουλας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και συγκεκριμένων κομμάτων περί της κρισιμότητας της 3ης θέσης στις Εθνικές εκλογές και περί της κεφαλαιώδους σημασίας της για τους πολίτες, προς δόξα των κομμάτων, που την διεκδικούν.
Με τις διαφορές των υπόλοιπων κομμάτων, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, να εντοπίζεται στο πρώτο δεκαδικό ψηφίο της εκλογικής τους επιρροής, και με το τεράστιο μπόνους των 50 εδρών, που έχει το πρώτο κόμμα, το να επικαλείται κανείς την κρισιμότητα της 3ης θέσης είναι τουλάχιστον ηλίθιο. Η τρίτη θέση από άποψη κρισιμότητας είναι ισοδύναμη με την τέταρτη και την πέμπτη, εφόσον το κόμμα υπερβεί το εκλογικό όριο του 3% για την είσοδο στην βουλή. Είναι απολύτως σαφές, ότι με το πρώτο κόμμα, και μόνο με αυτό, μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση. Εάν η πρώτη εντολή αποβεί άκαρπη δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σχηματισμού κυβέρνησης και οι άλλες δύο εντολές του ΠτΔ είναι “ως μη γενόμενες”.
Βασικοί θιασώτες του μύθου της 3ης θέσης στην εκλογική επιρροή εμφανίζονται το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη.
Με το ΠΑΣΟΚ του αμετροεπούς Βενιζέλου δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα γιατί τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά: Ο Βενιζέλος επιμένει να θεωρεί εαυτόν το κέντρο της πολιτικής ζωής και όχι μόνο. Επιθυμεί να καρπωθεί το ρόλο του ρυθμιστή και του μαέστρου μιας μελλοντικής Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ βεβαίως – βεβαίως. Θεωρεί πως έχει τα επιχειρήματα και την πειθώ προκειμένου να φτιάξει ένα κυβερνητικό σχήμα πλυντήριο στα ανομήματα του και να εμφανιστεί και σαν σωτήρας του τόπου. Αυτή είναι άλλωστε και η μοναδική του ελπίδα, προκειμένου να μην πάει στο σπίτι του να κάνει παρέα στην γυναίκα του.
Για το ΠΟΤΑΜΙ όμως αξίζει μια πιο εκτεταμένη μνεία.
Όταν οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβοι του Δημοσίου πιστοποίησαν ότι το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανακοπεί από το ΠΑΣΟΚ (ΕΛΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ, και άλλα τέτοια χαριτωμένα) σκέφτηκα να δημιουργήσουν ένα νέο ανάχωμα, στην συνταγή του Σημητικού ΠΑΣΟΚ να το τοποθετήσουν κάπου εκεί “γενικώς” στο κέντρο, προκειμένου να παγιδέψουν τους κεντρώους ψηφοφόρους. Βρήκαν τον πρόθυμο και φιλόδοξο Θεοδωράκη, που είχαν χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν και του ανέθεσαν το ρόλο του επικεφαλή της προσπάθειας. Τον εφοδίασαν με χρήμα και του εξασφάλισαν άφθονη προβολή μέσω των Μ.Μ.Ε, που ελέγχουν, ενώ χρησιμοποιώντας τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, του έφτιαξαν το προφιλ «ηγέτη». Οι πρώτες μετρήσεις το παρουσίασαν σε διψήφιο ποσοστό. Έφτασαν οι Ευρωεκλογές και υπήρξε η ανάγκη να στηρίξουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Σε αυτό το εγχείρημα χρησιμοποίησαν τους παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ θυσιάζοντας αρκετά στελέχη των Ν.Ο. της οργάνωσης με εντολή να ψηφίσουν ΠΟΤΑΜΙ και όχι ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα το δεύτερο να χάσει αρκετή από την προηγούμενη εκλογική του δύναμη. Στις παρούσες εκλογές προκειμένου να αναχαιτίσουν το ρεύμα ψηφοφόρων, που κατευθύνονται από την ΝΔ στο ΣΥΡΙΖΑ, προικοδότησαν το ΠΟΤΑΜΙ και με τους νεοφιλευλεύθερους γυρολόγους Ανδριανόπουλο και Σκυλακάκη ενώ δημιούργησαν παράλληλα και τον μύθο του 3ου κόμματος προκειμένου να αναβαθμίσουν την παρουσία του αφού τα εκλογικά αποτελέσματα του ΠΟΤΑΜΙΟΥ θα είναι σαφώς μικρότερα από αυτά των Ευρωεκλογών.
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος νοήμων πολίτης πιστεύει στην κρισιμότητα της 3ης θέσης εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι όποιος έχει πιστέψει θα διαψευστεί οικτρά.
