Με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση διατυπώνει σε όλους τους τόνους πως μετά τον τουρισμό, ο πρωτογενής τομέας μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για έξοδο από της χώρας από την κρίση. Την ίδια ώρα όμως δε φαίνεται από πουθενά κανένα στρατηγικό σχέδιο διαφοροποίησης του παραγωγικού μοντέλου στη γεωργία και η παραμικρή αλλαγή κουλτούρας, που μέχρι τώρα συνοψίζεται σε μια λέξη : επιδοτήσεις.
Αντ’ αυτού περιορίζεται στο προσφιλές της άθλημα. Την επιβολή φόρων. Μάλιστα οι επιβαρύνσεις στον αγροτικό κόσμο δεν είναι και λίγες και σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με τα περί διεξόδου από την κρίση. Όταν φορολογείς τα αγροτεμάχια, που είναι εργαλείο δουλειάς, είναι σαν να ζητάς φόρο για την κατοχή γαλλικού κλειδιού από μηχανικό. Έτσι δεν είναι;
Ας μην μπούμε στη συζήτηση κατά πόσο δίκιο ή όχι έχουν οι αγρότες. Ας υποθέσουμε ότι έχουν απολύτως δίκιο σε όλα. Λαμβάνοντας αυτό σαν δεδομένο λοιπόν, τότε την πρόσφατη παρουσία τους στην Αθήνα μόνο ως τραγική θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει.
Γίνονταν λόγος για πανελλαδικό συλλαλητήριο. Σιγά. Αρκετοί κρητικοί και ελάχιστοι από άλλα μέρη και κυρίως συνδικαλιστές. Ακόμα και οι κρητικοί, που ελέγετο ότι θα έρθουν περίπου χίλιοι, μπορεί να ήρθαν δεν αντιλέγουμε, αλλά στο Σύνταγμα δεν ήταν τόσοι. Ευκαιρία για ταξιδάκι στην Αθήνα και για καμιά δουλειά.
Όσο για τα πορτοκάλια, ήταν ένα εύρημα, μπας και πάρουν οι καμεραμάν κανά καλό πλάνο και παίξουν στα δελτία. Ναι…Υπήρξε και μια χαζοένταση με τα MAT, έτσι να’ χουμε να λέμε.
Ήταν ένα θαυμάσιο event. Με τους φωτογράφους να τρέχουν να απαθανατίσουν τις ωραιότατες κατσούνες τους αλλά και κάτι παππούληδες που έφεραν μαζί τους ακόμη και το ναργιλέ τους.
Ναι, αυτή ήταν η εικόνα. Την ώρα που το κόστος παραγωγής τους αυξάνεται κατά 23%, το εισόδημά τους πέφτει κατά 20% και έχουν ήδη υποστεί μια αφαίμαξη 1,5 δις. ευρώ. Μια χούφτα άνθρωποι, ήρθαν να διαμαρτυρηθούν σε μια Αθήνα που παλεύει να είναι γιορτινή.
Αυτό όμως που καμία φωτογραφία δεν έδειξε και κανείς καμεραμάν δεν μπόρεσε να «φυλακίσει» σε πλάνο, ήταν την ώρα που συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι έδιναν το σήμα λήξης. Μια ομάδα ξεσήκωσε τον κόσμο λέγοντας «τι μας κουβαλήσατε ; αυτό είναι ; εδώ πρέπει να μείνουμε , αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα…».
Ποιος να τους ακούσει όμως….
