Μετά τον οικονομικό βιασμό του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου από το Βερολίνο, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της Μεγαλονήσου, καθώς η κυβέρνηση της Κύπρου πρέπει να υιοθετήσει πλάνο ιδιωτικοποιήσεων και το σχετικό νομικό πλαίσιο, σύμφωνα με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο με χρονικό ορίζοντα τον Ιανουάριο του 2014. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η έξαλλη δήλωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος» σε συνέδριο στην Πολωνία, όπου ισχυρίσθηκε ότι «η ελληνοκυπριακή διοίκηση είχε γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πολιτικούς λόγους και όχι επειδή ήταν εναρμονισμένη με τους ευρωπαϊκούς νόμους».
Το πλάνο που ζητάει η Τρόικα είναι μια λίστα των ημικρατικών οργανισμών οι οποίοι είτε θα πωληθούν είτε θα αναδιαρθρωθούν. Το πλάνο θα περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση της Cyta (τηλεπικοινωνίες), της Αρχής Ηλεκτρισμού και της Αρχής Λιμένων, καθώς και άλλων κρατικών πόρων. Μέσω του νομοθετικού πλαισίου θα εξασφαλίζεται η παροχή των αγαθών και υπηρεσιών από τους ιδιωτικοποιημένους πλέον οργανισμούς. Στη συνέχεια θα πρέπει να γίνει καταγραφή των ακινήτων τα οποία θα ιδιωτικοποιηθούν. Μέχρι το 4ο τετράμηνο του 2013 θα πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή σχετική νομοθεσία η οποία θα ρυθμίζει τη δημιουργία και λειτουργία των ημικρατικών και θα ενισχύει την εποπτεία τους από το κράτος.
Για τους ενεργειακούς πόρους, στο κυπριακό μνημόνιο αναφορά ότι ο απόλυτος έλεγχος ανήκει στην κυβέρνηση, αλλά ζητείται ένα σαφές πλάνο που θα περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που αφορούν τις απαραίτητες επενδύσεις, τα κόστη και τις υποδομές που θα χρειαστούν για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Σε αυτό προστίθεται και μια «έκθεση για τα πιθανά ρίσκα», που ακόμη δεν είναι ευκρινές τι σημαίνει. Για τον τερματικό σταθμό υγροποίησης αερίου, η τρόικα επιδιώκει να παρέμβει στην επένδυση, βάζοντας θέμα για την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων έως το 2016, δηλαδή «μην επενδύετε αν δεν έχετε πιάσει τους στόχους», ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα για την εισβολή των γερμανικών και ολλανδικών συμφερόντων. Ζητά επίσης τη δημιουργία ενός ισχυρού νομοθετικού πλαισίου το οποίο θα διασφαλίζει τη διαφάνεια και την αποδοτικότητα της δομής που αφορά τον τομέα της ενέργειας.
