Γράφει ο Ceteris Paribus
Γιατί οι Βρυξέλλες -προφανώς με γερμανική «έμπνευση»- φαίνονται διατεθειμένες να παραπέμψουν τα κρίσιμα ζητήματα σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα στην περίοδο μετά τις ευρωεκλογές-αυτοδιοικητικές εκλογές;
Για τη μία πλευρά της απάντησης έχουμε γράψει ήδη: γιατί θέλουν να ξέρουν το αποτέλεσμα του crash test του ελληνικού πολιτικού συστήματος και να εκτιμήσουν τις συνέπειές του πριν πέσουν ξανά οι υπογραφές για το τρίτο μνημόνιο. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος: γιατί οι εξασφαλίσεις που θα ζητηθούν από την Ελλάδα για τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα είναι «βαριές» και… ασήκωτες από τη δικομματική κυβέρνηση προεκλογικά. Το τρίτο μνημόνιο θα είναι «αφιερωμένο εξαιρετικά» σε αυτές τις εξασφαλίσεις, γι’ αυτό, αν υπογραφτεί προεκλογικά μπορεί να «βυθίσει» τα κυβερνητικά κόμματα.
Η εκδοχή να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό και να γίνει η αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς τρίτο μνημόνιο, απλώς δεν υπάρχει παρά μόνο στις κυβερνητικές φαντασιώσεις. Έτσι, το μεγάλο «δώρο» της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν πρόκειται να προσφερθεί στην κυβέρνηση προεκλογικά. Ταυτόχρονα όμως, απαλλάσσεται από το βαρύ πλήγμα του τρίτου μνημονίου…
Αφού εξαιρεθεί από την προεκλογική ατζέντα η αναδιάρθρωση του χρέους, απομένουν το χρηματοδοτικό και δημοσιονομικό κενό. Το δημοσιονομικό κενό είναι το ύψος των νέων μέτρων που πρέπει να ληφθούν ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος όπως έχουν τεθεί. Άρα προηγείται του χρηματοδοτικού κενού, καθώς δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση για το 2015-2016 αν πρώτα δεν εξασφαλιστεί ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι το 2014. Γι’ αυτό, όλα ξεκινούν από το «μεγάλο πρώτο βήμα»: τα νέα μέτρα στον προϋπολογισμό του 2014, όπου το ζήτημα πρέπει να ξεκαθαρίσει στο επόμενο δεκαήμερο!
Η τρόικα δεν μπορεί να κάνει πίσω σε αυτό, γιατί απλούστατα καμία χώρα-δανειστής δεν θα δεχτεί να υπογράψει νέα χρηματοδοτική σύμβαση για την Ελλάδα αν οι στόχοι του προγράμματος είναι στον «αέρα». Ούτε πάλι μπορεί να αφήσει σε εκκρεμότητα το δημοσιονομικό κενό για να καλυφτεί με νέα μέτρα μετά τις ευρωεκλογές, δηλαδή μετά την υπογραφή της νέας χρηματοδοτικής σύμβασης και ενώ θα εκκρεμεί το μείζον ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού κρατικού χρέους.
Τέλος, η τρόικα δεν μπορεί παρά να είναι ανένδοτη στην τήρηση των προαπαιτούμενων για τις επόμενες δόσεις, αφενός γιατί απομένουν πολλά δισ. ευρώ να δοθούν μέχρι το Μάιο στην Ελλάδα και άλλες τρεις αξιολογήσεις και αφετέρου γιατί δεν θέλει να δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα στις ήδη διαταραγμένες σχέσεις με το ΔΝΤ, που όπως έχουμε ήδη γράψει, «τα έχει στυλώσει» και δεν πρόκειται να εκταμιεύσει ούτε ευρώ χωρίς αυστηρή τήρηση των προϋποθέσεων.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τη «σκληρή αγάπη» που δείχνει η Μέρκελ στον Σαμαρά, το «δικό της άνθρωπο», με επιμονή στα νέα μέτρα και στα προαπαιτούμενα… Το μόνο «δώρο» που μπορεί και θέλει να του κάνει, είναι να αφήσει το νέο μνημόνιο για μετά τις ευρωεκλογές – εξάλλου, εξ ορισμού, πάει «πακέτο» με τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, που θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές.
Αλλά πώς να προβάλεις σαν επιτυχία το ότι η νέα χρηματοδοτική σύμβαση δεν θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο, αν στο μεταξύ έχουν ληφθεί προκαταβολικά νέα μέτρα;
