Τον τίτλο του πιο μακρινού ουράνιου σώματος από τον Ηλιο μας, διεκδικεί ένας παγωμένος πλανήτης «νάνος», που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και έρχεται να επαναπροσδιορίσει τα όρια του Ηλιακού μας συστήματος. Ο 2012 VP113 έχει διάμετρο περίπου 450 χιλιόμετρα και ανακαλύφθηκε πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, στο λεγόμενο «εσωτερικό νέφος του Όορτ».
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Σκότ Σέπαρντ από το Ινστιτούτο Κάρνεγκι, που έκαναν την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στη Χιλή, δεν αποκλείουν στην ίδια απομακρυσμένη περιοχή να βρουν μελλοντικά και άλλες εκπλήξεις, ακόμη και ένα γιγάντιο “πλανήτη Χ”, που είναι ίσως δεκαπλάσιος από τη Γη, ο οποίος είναι αόρατος μέχρι σήμερα, καθώς περιφέρεται πολύ μακριά από τον Ήλιο, αλλά ασκεί βαρυτικές επιδράσεις στα μικρότερα σώματα της ίδιας περιοχής, όπως ο 2012 VP113.
Ο εν λόγω, άγνωστος έως τώρα μικροσκοπικός, πλανήτης, που πιθανότατα αποτελείται κυρίως από πάγο (λόγω της μεγάλης απόστασής του από το μητρικό άστρο του ηλιακού μας συστήματος), έχει μια έντονα ελλειπτική τροχιά που τον φέρνει σε απόσταση από τον Ήλιο 80 αστρονομικών μονάδων στο κοντινότερο σημείο (περίπου 12 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων) έως 452 αστρονομικών μονάδων (67 δισ. χλμ.) στο πιο απομακρυσμένο (μία αστρονομική μονάδα ισούται με την απόσταση Γης – Ήλιου, που είναι περίπου 149 εκατ. χλμ.). Ο “2012 VP113″ χρειάζεται αρκετές χιλιάδες γήινα χρόνια για να διαγράψει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο μας.
Μέχρι σήμερα, μόνο ένα ακόμη σώμα είχε ανακαλυφθεί, το 2003, πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, η Σέντνα, με διάμετρο περίπου 1.000 χιλιομέτρων. Ωστόσο, ο 2012 VP113 βρίσκεται ακόμη πιο μακριά, γεγονός που τον καθιστά πλέον το πιο απομακρυσμένο γνωστό ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος.
Οι αστρονόμοι μάλιστα εκτιμούν ότι η Σέντνα και ο 2012 VP113 είναι μόνο η αρχή και υπάρχει ένας μεγάλος ακόμη αριθμός σωμάτων που μένει να ανακαλυφθεί, από τα οποία μερικά θα είναι μεγαλύτερα από τον Πλούτωνα, τον Άρη και πιθανώς και τη Γη. Είναι όμως πολύ μακρινά και συνεπώς είναι δύσκολο να εντοπιστούν.
Η περιοχή του διαστήματος μετά τον τελευταίο μεγάλο πλανήτη του ηλιακού συστήματος, τον Ποσειδώνα, ονομάζεται «Ζώνη Κούιπερ» (με πιο γνωστό ουράνιο σώμα τον Πλούτωνα) και πέρα από αυτή βρίσκεται η πολύ πιο μεγάλη και παγωμένη περιοχή του «Νέφους του Όορτ», που πιθανότατα -εκτός από μια πληθώρα κομητών- φιλοξενεί πολλά άγνωστα ακόμη ουράνια σώματα.
Κάποτε ο Πλούτωνας θεωρούνταν το πιο μακρινό πλανητικό σώμα, μετά τον τίτλο κατέκτησε η Σέντνα και τώρα ο “2012 VP113″, για τον οποίο η Διεθνής Αστρονομική Ένωση -που «βαφτίζει» τους πλανήτες- καλείται πλέον να βρει ένα πιο εύηχο όνομα.
