Γράφει η Ειρήνη Συνοδινού
Είτε μιλάει η πίστα είτε το έντεχνο παλκοσένικο, ένα και το αυτό. Λαϊκισμός, άγνοια κινδύνου και, κυρίως, αδυναμία αντίληψης του τι έχει πάει στραβά σ’ αυτόν τον έρμο τόπο και πάμε κατά διαόλου.
Σκάει χθες ο Παπακωνσταντίνου (ο Χαιρετίσματα στην εξουσία) και μιλάει για τις συναυλίες του. Όλα καλά κι όλα ωραία. Πετάει και τη θεϊκή ατάκα πως τα τραγούδια, πλέον, δε μπορούν να είναι σκέτα καψουροτράγουδα αλλά πρέπει να έχουν ένα κοινωνικό μήνυμα, σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που ζούμε. Ξεκινάει το φόρτωμα αλλά σκέφτομαι πως -ίσως- γίνομαι άδικη και δεν εννοούσε, απαραίτητα, κάτι κακό ο άνθρωπος. Συνεχίζει, ο αοιδός-επαναστάτης, λέγοντας πως τρία πράγματα είναι τα ζητούμενα στην εποχή μας. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Μαζί σου, αγόρι μου και συμφωνώ. (“Είδες που βιάστηκες να τον κατηγορήσεις; “ λέει η φωνή μέσα μου..). ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ: Α να γεια σου! (“φτου σου κακούργα, τον έφαγες τον άνθρωπο.. “ συνεχίζει η φωνή). Και πέφτει ο πύραυλος. Το 3ο Α και η χαριστική βολή. ΑΝΥΠΑΚΟΗ (γδουπ και τέζα κι αρχίζουν να πέφτουν και φάσκελα)
Ανυπακοή σε ποιους ρε Βασιλάκη; Σ’ αυτούς που μας λένε πως τόσα χρόνια κάναμε το ένα λάθος μετά το άλλο; Σ’ αυτούς που επιμένουν πως χρειάζονται μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές; Σ’ αυτούς που φωνάζουν πως δε μπορούμε να έχουμε όσα θέλουμε χωρίς δουλειά και θυσίες; Στους άλλους, τους “κικιρίκου”, που δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται κι εξακολουθούν να τάζουν προσλήψεις στο δημόσιο, καταργήσεις μνημονίων και διαγραφές χρεών, αμύθητους θησαυρούς από τα έγκατα της γης ως τη στρατόσφαιρα κουλουπού, κουλουπού, κουλουπού; Ή σε σένα που, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, σε πήραμε σοβαρά και κάτσαμε ν’ ακούσουμε τι σοφία έχεις να μας πεις;
Όσα και να πει κανείς για την παράκρουση και την παράνοια που μας περιτριγυρίζει, πάλι λίγα είναι. Δε χαμπαριάζουμε τίποτα. Και δε θ’ αλλάξουμε και τίποτα, γιατί απλά δεν έχουμε πειστεί ακόμα πως κάπου, κάπως, κάποτε κάναμε κι εμείς (ως άνθρωποι, καταλάθος έστω) κάποια (ή πολλά) λάθη. Κύμα κύμα θα βολοδέρνουμε και μια θα χτυπάμε στα βράχια, μια θα μας τραβάει το πέλαγος. Εντ σο δε στόρυ γκόουζ κι αυτοί ζήσανε καλά κι εμείς φασκελοκουκούλωστα.
Άντε γεια μας και χαιρετίσματα στην εξουσία. Αυτή μας μάρανε. Τη λογική που την έχουμε (παρα)χαιρετημένη, δεν την υπολογίζουμε. Η ουσία είναι η επανάσταση και η ΑΝΥΠΑΚΟΗ. Τα ‘παμε, τα συμφωνήσαμε.
