Γράφει η Βίκυ Μπαφατάκη, αρχαιολόγος-επικοινωνιολόγος
Τελικά εμείς οι Έλληνες αρεσκόμαστε στις “περίβρεκτες φουρτουνιασμένες κουβέντες” για την κατάσταση στην πατρίδα μας, για το τι κάνει ο διπλανός μας… αντί να σηκωθούμε με σοβαρότητα και να περισώσουμε με αξιοπρέπεια ό,τι κρατάμε ακόμη άλκιμα και ό,τι δεν θέλουμε να χαθεί.
Κι η ποταπή δικαιολογία “δεν έχουμε χρόνο… δεν έχουμε ψυχολογία” δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Πού είναι η λεβεντιά μας, σε ποιο μπαούλο είναι παραχωμένη; Έτσι θα έρθουν καλύτερες μέρες;
Στεκόμαστε ικέτες στα ζητιάνικα λόγια… «τι θα κάνουμε, πως θα τα καταφέρουμε;». Σε πείσμα των καιρών πρέπει να ορθώσουμε τους εαυτούς μας, την ελληνικότητά μας, την απαράμιλλη γονιδιακή – δωρισμένη – ρίζα μας και να αντισταθούμε στην κατάντια του καναπέ… των αναποφάσιστων «μικρών» ανθρώπων.
Α!!!! και τώρα δεν είναι καιρός για φθόνους και ζήλιες για άξιους ανθρώπους… αφήστε τους τουλάχιστον χωρίς την μίζερη κριτική σας να πάνε ένα βήμα μπροστά τον εαυτό τους, τους δίπλα τους… όλους μας.
