Μερικοί πολιτικοί “γρίφοι”, παρόλο που μοιάζουν περίπλοκοι, έχουν πολύ απλή ερμηνεία. Αυτό ισχύει εν προκειμένω και με το “ναυάγιο” της ελληνικής Ελιάς, της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ και κίνησης των “58”. Η αιτία του “ναυαγίου” είναι μία και μπορεί να ειπωθεί μονολεκτικά: Βενιζέλος (Ευάγγελος βεβαίως βεβαίως)! Διότι σε αυτή τη συμμαχία υπήρχαν διαφορετικοί, ανομολόγητοι και μη συμβιβάσιμοι μεταξύ τους στόχοι: Ο στόχος του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν είναι απλώς η πολιτική του διάσωση στις εκλογές, αλλά η πολιτική του διάσωση μετά τις εκλογές. Έχει πλήρη συνείδηση ότι αν βρεθεί πολιτικά “ακάλυπτος” κινδυνεύει όχι μόνο από πολιτική εξαφάνιση αλλά και από δικαστικές περιπέτειες… Δεν μπορεί λοιπόν να αφήσει το μέλλον του στην τύχη, και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούσε να δει την ελληνική Ελιά σαν “όχημα” για τη δική του πολιτική αποστρατεία. Αυτό σήμαινε με τη σειρά του ότι έπρεπε να έχει την ηγεσία σε αυτή τη συμμαχία. Κάτι τέτοιο όμως ήταν ενάντια στο στόχο της πλειονότητας των υπόλοιπων, των “58” αλλά και τμήματος του ΠΑΣΟΚ, για τους οποίους ο πολιτικός “εξαγνισμός” από την “κακόφημη” προϊστορία του “χώρου” θεωρείται όρος για την ανασυγκρότηση της κιεντροαριστεράς. Γι΄ αυτούς, ή έστω για πολλούς από αυτούς, ο Βενιζέλος συμπυκνώνει ακριβώς το στοιχείο της “κακής φήμης” που πρέπει να παραμεριστεί, γι΄ αυτό και η Ελιά έπρεπε να σηματοδοτεί τη μετάβαση στη “μεταβενιζελική” εποχή.
Η ρήξη λοιπόν ήταν αναπόφευκτη.
Ύστερα από αυτό, ο Ευάγγελος Βενιζέλος παίζει στις επερχόμενες ευρωεκλογές τα πολιτικά του “ρέστα”. Στη μετάβαση από την τρικομματική στη δικομματική, “άδειασε” μεγαλοπρεπώς τον Κουβέλη και έβαλε τη ΔΗΜΑΡ σε μια υπαρξιακή περιπέτεια. Τώρα, έχοντας πλέον τη ΔΗΜΑΡ απέναντί του, “άδειασε” τους “58” και οδήγησε σε ναυάγιο την -ήδη τραυματισμένη λόγω ρήξης με τον “τρίτο πόλο” της ΔΗΜΑΡ- ελληνική Ελιά.
Τώρα είναι μόνος -με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει σε 2,5 μήνες από τώρα…
