Γράφει η Μαρία Μαγδαληνή Τσίπρα*
Εντάξει, οφείλω να παραδεχτώ, ότι το σήριαλ της Χρυσής Αυγής έχει αποδειχθεί μια τηλεοπτική υπερπαραγωγή, με εξαιρετικούς διαλόγους (από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες), ιδιαίτερη πλοκή, βαθιά κρυμμένα μυστικά, που περιμένουν (τον κοριό της ΕΥΠ) για να αποκαλυφθούν, με πλούσια σκηνικά (Ευελπίδων, ΓΑΔΑ, στρατόπεδα εκπαίδευσης, κομματικές συγκεντρώσεις), λαμπερά κουστούμια (στολές παραλλαγής, μαύρες μπλούζες με λογότυπα, στολές με άλικο περιβραχιόνιο για να τονίζεται ο αγκυλωτός σταυρός), με εξαιρετικούς ηθοποιούς, (που πότε δηλώνουν σοκαρισμένοι για τα εγκλήματα, που τόσο καιρό αγνοούσαν την ύπαρξη τους και πότε κραυγάζουν, ότι θα πατάξουν τον φασισμό) και με ένα τεράστιο κοινό (την ελληνική κοινωνία), που παρακολουθεί εμβρόντητο και εκστασιασμένο τις εξελίξεις, προσπαθώντας να μαντέψει την συνέχεια (ποιος θα μπει στην φυλακή, ποιος θα αφεθεί ελεύθερος και ποιος τελικά είναι ο δολοφόνος). Οφείλω να παραδεχτώ, ότι ούτε το Χόλυγουντ δεν θα μπορούσε να έχει συλλάβει και να έχει γυρίσει ένα τέτοιο αριστούργημα.
Και το πλέον αριστοτεχνικό, είναι, ότι η υπερπαραγωγή αυτή είναι έργο συνεργασίας, που εμπλουτίζεται καθημερινά από νέα συνταρακτικά μυστικά, που αποκαλύπτονται από τα κανάλια, από guest star εμφανίσεις πολιτικών, (που προβληματίζονται εάν ένας βουλευτής μπορεί να συμμετέχει στις ψηφοφορίες μέσα από την φυλακή) και εν γένει από μια πληθώρα παραγόντων, που προσπαθούν να «πατάξουν τον ναζισμό στο συλλογικό υποσυνείδητο». Προσφάτως δε ανακαλύψαμε, ότι το αυγό του φιδιού επωάζεται και στα σχολεία, με μερικούς επίσημους παράγοντες να σπεύδουν να συναντήσουν τον Υπουργό Παιδείας, προκειμένου να βρεθεί ο τρόπος, με τον οποίο μπορεί να παταχθεί αυτό το φαινόμενο (σε ένα κατά τα άλλα διαλυμένο εκπαιδευτικό σύστημα).
Θα μου πείτε τι να κάνουν και τα κανάλια; Πρέπει να ζήσουν και αυτά. Όσο για τους πολιτικούς : εάν έχουν μια ελπίδα επιβίωσης μετά τα επάλληλα μνημόνια, αυτή είναι η προσήλωση τους στην «Δημοκρατία». Από την άλλη κάποιοι θα αγανακτήσετε ίσως μαζί μου: μα καλά με τίποτε δεν είσαι ικανοποιημένη! Τους συλλαμβάνουν, διαμαρτύρεσαι, τους αφήνουν να δρουν ανεξέλεγκτα, διαμαρτύρεσαι και πάλι.
Η αλήθεια είναι, ότι εκνευρίζομαι αφόρητα, όταν κάποιοι ανακαλύπτουν οψίμως και κατά το δοκούν ένα φαινόμενο, που αναπτύσσεται χρόνια και τρέφεται από το ίδιο το σύστημα, ένα φαινόμενο, που βρίσκει τους καλύτερους υποστηρικτές του στους κόλπους της ίδιας της πολιτικής, καθώς όταν εξαθλιώνεις συστηματικά έναν λαό, τον στέλνεις χωρίς επιστροφή σε ακραίες πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές.
Εκνευρίζομαι αφόρητα, όταν μια έρευνα, που έπρεπε να έχει γίνει χρόνια πριν, μοντάρεται στο πόδι, διατυπώνεται σε πρόχειρα κατηγορητήρια, δίνοντας έτσι ευκαιρία σε όσους έχουν παραβεί τον νόμο να γλυτώσουν από τις συνέπειες του, όταν αντί να αντιμετωπίσουμε σοβαρά ως πολιτεία ένα εξαιρετικά σοβαρό φαινόμενο, όπως είναι ο φασισμός, το αντιμετωπίζουμε δημαγωγικά και τηλεοπτικά, αποσκοπώντας σε ένα πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, αφήνοντας όμως ανέγγιχτή την ουσία του προβλήματος.
Και πάνω απ’ όλα εκνευρίζομαι αφόρητα, όταν η υπερπαραγωγή αυτή, που τόσο καιρό παρακολουθούμε, στην πραγματικότητα αποσπά την προσοχή μας από τα άλλα, τα κρίσιμα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία τόσο καιρό μένουν συστηματικά ασχολίαστα: τις απολύσεις, την αύξηση του ποσοστού ανεργίας, τις επικείμενες μειώσεις των συντάξεων, το νέο μεσοπρόθεσμο, που ετοιμάζει ο κύριος Στουρνάρας, με τους «φίλους μας» τους τροϊκανούς, τα νέα πακέτα μέτρων, που έρχονται, την αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους με την αποψίλωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, την ανυπαρξία της κοινωνικής πρόνοιας και την βίαιη φτωχοποίηση του λαού μας.
Και εκνευρίζομαι, γιατί αυτά είναι στην πραγματικότητα τα προβλήματα μας, τα κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας μας, που εάν συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται με την ίδια πολιτική, που αντιμετωπίστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, θα είναι υπεύθυνα, για οποιαδήποτε ακραία πολιτική αντίληψη εκκολαφθεί στην ελληνική κοινωνία, για κάθε φαινόμενο βίας, για κάθε μορφή εκτροπής.
Και αυτό γιατί κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν, ότι δεν αρκεί να κλείσεις έναν άνθρωπο φυλακή για να εξαλείψεις τα φαινόμενα του φασισμού. Δεν αρκεί να κηρύξεις εκτός νόμου ένα κόμμα(on camera) για να ανακόψεις την πορεία των ακραίων αντιλήψεων του. Δεν αρκεί να θυμίσεις πόσο κακό προκάλεσε ο ναζισμός στην Ευρώπη, προκειμένου να πατάξεις στο συλλογικό υποσυνείδητο ενός λαού, τα φαντάσματα του. Εάν θέλεις να είσαι ουσιαστικός (και όχι δημαγωγικός) χρειάζεται να δώσεις στην κοινωνία, ασφάλεια, ευημερία, δικαιοσύνη, στον πολίτη ουσιαστική κοινωνική μέριμνα, να τον βοηθήσεις να βγει από τους αποκλεισμούς, που του έχουν επιβληθεί για να αντιμετωπίσεις την όποια ιδεολογική εκτροπή, με όποιον μανδύα ή με όποιο όνομα και εάν αυτή εμφανίζεται. Και το χειρότερο απ’ όλα εξοργίζομαι, διότι φοβάμαι, ότι εάν η πολιτική σε αυτή την χώρα δεν αντιμετωπίσει όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα με σοβαρότητα, εάν δεν ανακόψει τον οικονομικό και κοινωνικό κατήφορο, υπέρ του πολίτη και όχι υπέρ των δανειστών, κάποια στιγμή ένα κόμμα (με άλλο ίσως όνομα), με τις ίδιες, όμως, ακραίες αντιλήψεις, όπως και η Χρυσή Αυγή, θα κυβερνήσει τον πολύπαθο τούτο τόπο.
* Η Μαρία Μαγδαληνή Τσίπρα είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος.
