Το επικίνδυνο «τάνγκο» με τη Γερμανία προέκριναν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, σαν την… οδό της σωτηρίας για την κυβέρνηση. Με τα εορταστικά τους μηνύματα και με τις μετέπειτα δηλώσεις (κυρίως, αντ’ αυτών, του κ. Στουρνάρα) παραιτήθηκαν των ευνοϊκών για την Ελλάδα αποφάσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, το οποίο είχε αποφασίσει ότι αν η Ελλάδα υλοποιούσε τις δεσμεύσεις του προγράμματος και επετύγχανε τους δημοσιονομικούς του στόχους, τότε οι Ευρωπαίοι όφειλαν να πάρουν νέα πρωτοβουλία για τη μείωση του ελληνικού χρέους και την αποκατάσταση της βιωσιμότητάς του. Το νέο «στόρυ» που συντονισμένα υπερασπίζονται πλέον οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος -και εξειδικεύει περαιτέρω ο κ. Στουρνάρας- είναι ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο (!) και δεν χρειάζονται περαιτέρω επεμβάσεις και ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2014. Για να γίνει απολύτως σαφές ότι απαλλάσσουν τους Ευρωπαίους από τις δεσμεύσεις του 2012, ο κ. Στουρνάρας δήλωσε ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα δεχόταν «κούρεμα» του διακρατικού ελληνικού χρέους…
Παραιτούμενη από τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η κυβέρνηση ελπίζει σε ένα βασικό αντάλλαγμα: την επικύρωση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 στα επίπεδα που υπολογίζει η ελληνική κυβέρνηση: 812 εκατ. ευρώ επισήμως (προϋπολογισμός 2014) αλλά πάνω από 900 εκατ. ευρώ ανεπισήμως, βάσει νεότερων εκτιμήσεων του υπουργείου Οικονομικών.
Αν επικυρωθεί πρωτογενές πλεόνασμα τέτοιου ύψους, τότε η κυβέρνηση μπορεί, βάσει των αποφάσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, να «μοιράσει» προεκλογικά, τον Απρίλιο το 70%, δηλαδή ένα ποσό από 550 εκατ. ευρώ μέχρι 700 εκατ. ευρώ. Η κυβέρνηση έχει εστιάσει σε αυτό το βασικό στόχο, με την ελπίδα να αποφύγει την «εκλογική καταστροφή» στις ευρωεκλογές.
Βεβαίως, το κλείσιμο της προοπτικής για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (έστω και ήπιας μορφής) μπορεί να οδηγήσει το ΔΝΤ στο να μην εκταμιεύσει ούτε τους επόμενους μήνες τις δανειακές δόσεις αλλά και στην έξοδο από το ελληνικό πρόγραμμα. Εδώ η κυβέρνηση στηρίζει μία επιπλέον ελπίδα: η ρήξη με το ΔΝΤ να συνδυαστεί με την αποχώρηση της τρόικας από το ελληνικό πρόγραμμα πριν από τις ευρωεκλογές εκλογές – μια ελπίδα εντελώς αβάσιμη, αν όχι… παράλογη.
Κάνοντας την προληπτική… έκπτωση από τις δεσμεύσεις του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, η κυβέρνηση στην πραγματικότητα να της επιτραπεί το προεκλογικό «σόου» του μοιράσματος ενός μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο βωμό αυτού του στόχου, καταθέτει βασικά διαπραγματευτικά όπλα και δικαιώματα και σπρώχνει το ΔΝΤ στην έξοδο, διακινδυνεύοντας τελικά να μην πετύχει ούτε αυτό το στόχο.
Έτσι, ο εναγκαλισμός και το «τάνγκο» με τη Μέρκελ μπορεί να έχει επικίνδυνο φινάλε…
