Τρεις μήνες χρειάστηκε η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να εγκρίνει την εφαρμογή και στην Ελλάδα, του περίφημου μέτρου της αντιστάθμισης του έμμεσου κόστους εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό που μειώνει το ενεργειακό κόστος της βαριάς βιομηχανίας, η οποία πληρώνει μέσω των τιμολογίων του ρεύματος την αξία των δικαιωμάτων εκπομπών CO2, που καταβάλλουν οι ηλεκτροπαραγωγοί. Το μέτρο εφαρμόζεται ήδη σε όλες τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα η Γερμανία και έχει συμβάλει στη μείωση του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας για τις βιομηχανίες τους.
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προτίθεται να υιοθετήσει το συγκεκριμένο μέτρο ήδη από το 2013, με στόχο να ελαφρύνει το βάρος των τιμολογίων του ρεύματος για τις ελληνικές επιχειρήσεις που είναι βυθισμένες στην κρίση. Οι δανειστές μας όμως, χρειάστηκαν μήνες για να μελετήσουν και να εγκρίνουν την εφαρμογή και στην Ελλάδα της κρίσης αυτό που ισχύει ήδη σε άλλες πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Η εκτίμηση του κόστους του μέτρου είναι περίπου 15-20 εκατ. ευρώ ετησίως για τη χρονική περίοδο 2013 – 2020.
«Τέλος καλό, όλα καλά» θα μπορούσε να πει κάποιος. Ωστόσο, τα ερωτηματικά για την… ευελιξία και την εν γένει στάση των Γενικών Διευθύνσεων Ενέργειας και Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραμένουν. Άλλωστε η ελληνική κυβέρνηση ακόμη περιμένει να αποφανθούν για ένα άλλο μέτρο μείωσης του ενεργειακού κόστους. Την διακοψιμότητα.
