Γράφει η Ελένη Καρλιγκιώτη
Μετράμε ήδη τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού. Ο Ιούνιος μπήκε για τα καλά και χωρίς να το καταλάβεις, όχι μόνο φτάσαμε στις 15 του μήνα, αλλά το προσπεράσαμε!15 Ιουνίου, λοιπόν, ημερομηνία καθοριστική για μαθητές και δασκάλους, αφού σημαίνει την λήξη της σχολικής περιόδου και την έναρξη του καλοκαιριού· για όλους τους υπόλοιπους σημαίνει ότι μπορούμε πλέον να σχεδιάζουμε τις καλοκαιρινές μας αποδράσεις.
Και επειδή σου θύμισα την ημερομηνία που πετούσαμε την σχολική τσάντα στο πίσω μέρος της ντουλάπας, λέω να σου θυμίσω εκείνο τον μύθο του Αισώπου, που μαθαίναμε στο σχολείο, «Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας»· Ναι, ναι εκείνον που μας δίδασκε πόσο συνετοί έπρεπε να είμαστε, να εργαζόμαστε μεθοδικά, να αποταμιεύουμε με σύνεση και να διαχειριζόμαστε τα αγαθά που έχουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας.
Ο χειμώνας που πέρασε μας έδωσε την ευκαιρία να ενσαρκώσουμε τον ρόλο του μέρμηγκα σε όλο το εύρος του, και μάλλον, δεν τα πήγαμε και άσχημα. Για την καλοκαιρινή περίοδο όμως, μήπως να παίρναμε τον ρόλο του τζίτζικα; Άλλωστε το σκηνικό είναι το κατάλληλο και υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να αναδείξει κανείς τα στοιχεία του ρόλου..
Και αν για εμάς τους μεγαλύτερους το καλοκαίρι σημαίνει, δεκαπέντε μέρες διακοπών και ορισμένα σαββατοκύριακα, παρόλα αυτά όλοι έχουμε την δυνατότητα να αναδειχθούμε σε τζίτζικα του μύθου. Και σίγουρα όλοι αγχωθήκαμε για το πώς θα αποπληρώσουμε την εφορία, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και διάφορες άλλες οικονομικές και όχι μόνο υποχρεώσεις, έχει έρθει ο καιρός να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας, και μάλιστα χωρίς κόστος∙ αυτό που διακρίνει τα παιδιά, το δώρο της αναμελιάς· ή μήπως της τεμπελιάς ;
Και για την τεμπελιά, σίγουρα, έχει γίνει πού λόγος, όπως και για τα ανασταλτικά της αποτελέσματα· τις μέρες, όμως, των διακοπών μας, θα έχει την τιμητική της αφού αποφασίζουμε να «κατεβάσουμε ρολά» στα τετριμμένα της καθημερινότητας και αναγνωρίζουμε τις ευεργετικές ιδιότητες του “dolce far niente” . Η τέχνη του «να μην κάνεις τίποτε», όπως θέλει να την ορίσει ο καθένας μας, με όποια μορφή ή δραστηριότητα μπορεί να λάβει, το πιθανότερο είναι ότι αντικατοπτρίζει την διάθεση μας για ξεκούραση και ανεμελιά…
για βουτιές σε σπηλιές και γαλαζοπράσινα νερά…
για βόλτες σε γκρεμνώδεις βράχους
για διάβασμα στην παραλία
για αναμνηστικές φωτογραφίες με φίλους στη δύση του ηλίου
για ολονύχτια πάρτι στην παραλία και πρωινές βουτιές με την ανατολή του ήλιου
Μικρός η μεγάλος, μαθητής ή εργαζόμενος, η αξία του “dolce far niente” κρίνεται ανεκτίμητη όχι μόνο γιατί αλλάζει άρδην το σκηνικό της καθημερινότητας μας αλλά κυρίως γιατί σηματοδοτεί τη λήξη μιας περιόδου και την έναρξη της επόμενης. Ένας αγώνας δρόμου που βραβεύεσαι με δόσεις ανεμελιάς και δίνει το έναυσμα για να συνεχίσεις και πάλι από την αρχή..
Για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού που ακολουθούνε…
Για τις νύχτες του καλοκαιριού υπό τον ήχο των γρύλλων…
Για τις αστικές βόλτες ή τους παραθαλάσσιους περιπάτους…
Παντού και πάντα θα βρίσκουμε σημάδια που θα μας οδηγούν στο “dolce far niente”
Καλό καλοκαίρι!
Φωτό: Πάρος, 2008 /Γιάννης Κεσσόπουλος
