Ο Σαμαράς διαισθάνεται πως ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Το τούνελ είναι σκοτεινό και κανένα φως δεν φαίνεται στην άκρη του. Το μόνο που φαίνεται είναι οι «αγριεμένοι» δανειστές που ζητούν «γη και ύδωρ» (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στέλνοντας το μήνυμα πως αν η συγκυβέρνηση δεν κάνει τη δουλειά «της» ( για να ακριβολογούμε την δουλειά τους) τότε δεν αποκλείεται να τραβήξουν το χαλί και η συγκυβέρνηση να οδηγηθεί σε άτακτη κατάρρευση.
Από το βήμα της βουλής λοιπόν ο πρωθυπουργός απέφυγε επιμελώς να πει ή να δεσμευτεί για οτιδήποτε έχει να κάνει με τις πραγματικές αγωνίες της κοινωνίας. Συνέχισε την τακτική του «μ’ άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και προτίμησε να κάνει πλακίτσα με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «γραμμή Τέξας» και άλλα φαιδρά.
Αλλά και από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει πως η λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι η επιστροφή στο παρελθόν και όχι η φυγή στο μέλλον. Η ρητορική του μοιάζει λες και δεν πέρασε μια μέρα από τα τέλη της δεκαετίας του 70. Δεν θα μου έκανε ιδιαίτερη έκπληξη αν μάθαινα πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κάθεται όλη μέρα και βλέπει βίντεο με ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου. Πολλά ωραία λόγια, αλλά από… πίτα, τίποτα.
Από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κοινωνία δεν περιμένει την περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης. Την ξέρει καλύτερα επειδή τη βιώνει καθημερινά στο πετσί της. Συνεπώς το να μιλάει ο Τσίπρας για το «τρίγωνο της αμαρτίας» δεν κομίζει τίποτα καινούργιο στην αντίληψη της κοινωνίας για την πραγματικότητα. Ναι πράγματι, χρεωκοπημένες τράπεζες στηρίζουν χρεωκοπημένα κανάλια ώστε κι αυτά με τη σειρά τους να στηρίζουν ένα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα. Αλλά αυτό το ξέρουν όλοι, δεν χρειάζεται να είσαι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να το ανακαλύψεις. Το ερώτημα είναι τι κάνεις για αυτό; Ποιες πρωτοβουλίες παίρνεις; Πως τους ελέγχεις; Πως παρεμβαίνεις;
Το να αφήνεις το «τρίγωνο της αμαρτίας» να κάνει μια χαρά τις δουλειές του και απλά να υπόσχεσαι πως όταν και εφόσον αναλάβει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ θα το ανατρέψει, ο θυμόσοφος λαός το λέει εύστοχα με μια παροιμία: «Ζήσε Μάη μου….».
Εν τω μεταξύ η οικονομία καταρρέει, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κατεβάζουν ρολά, οι θέσεις εργασίας χάνονται, η φοροδοτική ικανότητα έχει εξαντληθεί προ πολλού και το «κερασάκι» είναι το άγριο πλιάτσικο στις περιουσίες των Ελλήνων. Συμβαίνει ήδη και θα ενταθεί ακόμη περισσότερο στους μήνες που έρχονται με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών.
Το τελευταίο λοιπόν που έχουν διάθεση να κάνουν οι Έλληνες είναι να παρακολουθούν τις εκατέρωθεν μομφές για λόγους κομματικής τακτικής ανάμεσα στην κυβερνητική πλειοψηφία και την αντιπολίτευση. Νιώθουν πως όλος ο καυγάς γίνεται «για το πάπλωμα», την ίδια στιγμή που οι ίδιοι … ξεπαγιάζουν.
Για αυτό και η μομφή των πολιτών, η μομφή της κοινωνίας απευθύνεται προς όλους. Κι αν αυτή η μομφή βρει τον τρόπο να εκφραστεί με έναν αξιόπιστο τρόπο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως δεν θα αφήσει τίποτα στη θέση του. Θα τα αλλάξει όλα. Κι αυτή θα είναι η πρώτη μεγάλη και αληθινή Μεταρρύθμιση.
ΥΓ1: Στην Αμερική ήταν κάποτε δημοφιλή τα spaghetti western. Σε ένα από αυτά ο πρωταγωνιστής πριν πυροβολήσει έλεγε: “I don’t speak to a dead man”. Κατ’ αναλογία… I don’t speak to a dead party. Είναι ο λόγος που δεν κάνω παραπάνω καμία αναφορά στο ΠΑΣΟΚ. Το διευκρινίζω, μη τυχόν και το παρεξηγήσετε.
ΥΓ2: Απορώ πραγματικά, όχι με ποιους ( διότι οι θέσεις ακριβοπληρωμένων τεμπέληδων αυτή την εποχή είναι περιζήτητες και θα υπάρξει συνωστισμός) αλλά με ποια ατζέντα θα κατέβει η σημερινή συγκυβέρνηση στις ευρωεκλογές;
