Σε αυτόν τον κόσμο έχουμε σίγουρα πολύ περισσότερα πράγματα στη διάθεσή μας από όσα χρειαζόμαστε. Πάρα πολύ φαγητό, πολύ αλκοόλ, τεχνολογία, πάρα πολλές πληροφορίες.
Η υπερπροστασία δεν είναι κάτι που εμφανίζεται μόνο στα παιδιά. Ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την υπερπροστασία των γονιών μας, όπως δείχνει πρόσφατη μελέτη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Queensland.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι γονείς προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά τους, προσπαθούν να ικανοποιούν κάθε τους επιθυμία, να τα προστατεύουν από τους κινδύνους της καθημερινότητας. Είναι εύλογο για κάθε γονέα να προσπαθεί να προσφέρει την καλύτερη παιδική ηλικία στα παιδιά του, εξίσου καλή αν όχι καλύτερη από τη δική του, αλλά η υπερπροστατευτικότητα είναι ένα παράξενο φαινόμενο.
Μια από τις αρνητικές επιπτώσεις της υπερπροστατευτικότητας είναι τα υπέρβαρα παιδιά. Πρώτον, οι υπερπροστατευτικοί γονείς τείνουν να παραταΐζουν τα παιδιά τους, ενώ η μαμά ή ο μπαμπάς ικανοποιεί τις υπερβολικές τους επιθυμίες για πρόχειρο φαγητό ή για μεγάλες μερίδες φαγητού.
Μια άλλη παρατήρηση είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις και οι ίδιοι οι γονείς είναι συνήθως υπέρβαροι. Η έρευνα δεν προϋποθέτει ότι όλοι οι υπερπροστατευτικοί γονείς είναι υπέρβαροι, αλλά αντικατοπτρίζει μια τάση. Οι γονείς που ανησυχούν ότι τα παιδιά τους δεν τρώνε αρκετά και που ενδίδουν σε κάθε τους επιθυμία, συμβάλλουν στο να γίνει το παιδί τους ιδιότροπο. Ίσως δηλαδή να μην τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουν κάποιες δεξιότητες που χρειάζονται για να φροντίσουν τον εαυτό τους και να είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.
Πρόκειται για παιδιά που δεν έχουν καμία αίσθηση ευθύνης για τις πράξεις τους, που έχουν μάθει ότι μπορεί να περνά πάντα το δικό τους, ενώ οι γονείς δεν μπορούν να του επιβληθούν και να το αφήσουν ελεύθερο να μάθει από τα λάθη του. Η υπερπροστατευτικότητα δημιουργεί διάφορα προβλήματα, ειδικότερο όσον αφορά την απώλεια βάρους, τη γυμναστική και τη διατροφή.
Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι γονείς ότι δεν πρέπει να βλέπουν τα προβλήματα της δικής τους παιδικής ηλικίας ως κάτι στενάχωρο, αλλά ως κάτι που τους προσέφερε σημαντικές εμπειρίες ζωής.
