Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση βαδίζει «μετά φόβου» προς τις πιο κρίσιμες ευρωεκλογές της ιστορίας της, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στη Γαλλία. Η «μεγάλη δεύτερη» της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης αναμένεται να στείλει ένα καταλυτικό μήνυμα εκλογικής ανόδου της φασίζουσας ακροδεξιάς – το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις και κατεβαίνει με θέση ενάντια στο ευρώ και υπέρ της επιστροφής στο φράγκο. Μάλιστα, η επιρροή ενός ευρωσκεπτικισμού που τείνει να γίνει ευρω-απόρριψη είναι π-ολύ ευρύτερη, καθώς τείνει να γίνει πλειοψηφικός και στο δεξιό συντηρητικό κόμμα. Δίπλα στο φόβο μιας εκλογικής νίκης του δεξιού άκρου στη Γαλλία, ο φόβος μιας εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα (άνοδος του «αριστερού άκρου») σε συνδυασμό με μια εντυπωσιακή εκλογική επίδοση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, μπορεί να κάνει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μήνυμα καταλυτικής αμφίπλευρης διαμαρτυρίας κατά των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Αν ήταν μόνο η ελληνική «ιδιαιτερότητα», οι εντυπώσεις θα μπορούσαν κάπως να διασκεδαστούν. Αν μιλήσει όμως με τόσο εντυπωσιακό τρόπο ευρω-απορριπτικά η Γαλλία, τότε θα μιλάμε για ένα μικρό πολιτικό σεισμό στην Ευρώπη – πολύ περισσότερο που η ταυτόχρονη άνοδος της ακροδεξιάς αλλά και της Αριστεράς αναμένεται να εκφραστεί σε γενικές γραμμές πανευρωπαϊκά.
Αν όμως οι Βρυξέλλες και οι ευρωπαϊκές καγκελαρίες θεωρούν ότι έχουν επιβάλει ένα πλαίσιο διαχείρισης της ελληνικής κρίσης, ο μεγάλος τρόμος είναι ότι η Γαλλία, αφού «φωνάξει» στις ευρωεκλογές τον ευρωσκεπτικισμό της, μέσα στο 2014 θα «νοσήσει βαρέως» και οικονομικά. Ο τρόμος αυτός εξειδικεύεται ως εξής: ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. με μια Γαλλία που θα συνδυάζει τους δύο θανάσιμους κινδύνους (οικονομική κρίση και πολιτική κρίση, οικονομικό και πολιτικό ρίσκο);
Στην υπόλοιπη Ευρωζώνη ήταν η οικονομική κρίση που οδήγησε στην πολιτική, στη Γαλλία είναι πιθανό να δούμε μια ταυτόχρονη εκδήλωση και των δύο κρίσεων…
Γιατί όμως μιλούμε για την ισχυρή πιθανότητα η Γαλλία να «νοσήσει βαρέως» και οικονομικά μέσα στο 2014; Μερικά στοιχεία μπορούν να το τεκμηριώσουν:
-Η γαλλική οικονομία βρίσκεται μεταξύ ύφεσης και στασιμότητας (σχεδόν μηδενικής ανάπτυξης), χωρίς να διαφαίνεται τρόπος εξόδου από αυτή την παγίδα.
-Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 10% και στους νέους ανέρχεται σε 25%.
-Η ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας μειώνεται και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αυξάνεται.
-Το κρατικό χρέος αναμένεται μέχρι το τέλος του 2014 να φτάσει το 95% του ΑΕΠ, βάζοντας τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης στον προθάλαμο μιας κρίσης χρέους. Ήδη η S&P έχει υποβαθμίσει δύο φορές την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας…
Δεδομένων όλων αυτών, το πολιτικό πρόβλημα μπορεί να πυροδοτήσει μια ανοιχτή οικονομική κρίση. Η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ λιγότερο από δύο χρόνια ύστερα από την εκλογή του είναι στο χαμηλότερο σημείο που ήταν ποτέ δημοτικότητα προέδρου στην ιστορία της Γαλλίας, ο ευρωσκεπτικισμός ανεβαίνει και όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες που δυσκολεύουν εξαιρετικά την εκπόνηση και εφαρμογή ενός προγράμματος λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων όπως ζητούν η Γερμανία και οι Βρυξέλλες…
