Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Η κυβέρνηση αυτή άντεξε σε συγκυρίες και στιγμές που έμοιαζε «τελειωμένη». Και άντεξε γιατί μέχρι σήμερα το εγχώριο κατεστημένο αλλά και όλες οι δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος θεωρούσαν ότι είναι υποχρεωμένες να τη στηρίξουν, ή μάλλον να αποφύγουν κινήσεις και ενέργειες που θα μπορούσαν να τη ρίξουν, επειδή ο κίνδυνος ανεξέλεγκτων εξελίξεων ήταν έντονος.
Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν: έχουμε μία μόνο πράξη, την επόμενη αξιολόγηση του φθινοπώρου, για να ολοκληρωθεί το δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, η προσαρμογή έχει ολοκληρωθεί κατά 80% (με όσα έχουν ψηφιστεί αλλά και όσα έχουν δρομολογηθεί) και διανύουμε το έτος που θα σηματοδοτήσει το τέλος της ύφεσης στην ελληνική οικονομία. Πολλοί, λοιπόν, που στοιχίζονταν αναγκαστικά, έστω και την «ύστατη ώρα», πίσω από τους Σαμαρά και Βενιζέλο, τώρα νιώθουν ότι ήρθε η ώρα να «χειραφετηθούν» από αυτό τον καταναγκασμό. Εξάλλου, έχουν πολλά «κρατημένα» στους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο επειδή καταχράστηκαν αυτή την εξαναγκαστική στήριξη από διάφορες πλευρές για να υπηρετήσουν τις προσωπικές τους στρατηγικές… Η «μη σαμαρική Δεξιά», το «μη βενιζελικό ΠΑΣΟΚ» και μερίδες της επιχειρηματικής τάξης που ασφυκτιούν από την κυριαρχία του τραπεζιτικού κεφαλαίου στην «πραγματική οικονομία», τώρα «βράζουν», στέλνουν μηνύματα δυσαρέσκειας και καλοβλέπουν μια «μεταπολίτευση» χωρίς τους Σαμαρά και Βενιζέλο. Αυτοί έβγαλαν τη «βρόμικη δουλειά» και τώρα δεν θεωρούνται απαραίτητοι…
Αυτός είναι ο λόγος που οι τάσεις αποστοίχισης στο κυβερνητικό στρατόπεδο τείνουν να γίνουν ενδημικές. Τα επεισόδια… απείθειας έρχονται το ένα μετά το άλλο. Προχθές ήταν ο Αβραμόπουλος σαν πλασιέ της ιδέας του «μεγάλου συνασπισμού» (που, για να γίνει, πρέπει να «αποστρατευτούν» οι Σαμαράς – Βενιζέλος), χθες ο Μεϊμαράκης με την εποιμονή να συνέλθει η Ολομέλεια της Βουλής για το θέμα της «μικρής ΔΕΗ» (που θα σήμαινε πολιτική ομηρεία της κυβέρνησης στο βασικότερο προαπαιτούμενο που έχει θέσει η τρόικα).
Τώρα όμως, ήρθε η ώρα του μεγάλου τεστ, και αφορά τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια: Πρώτο, θα υπογράψει το νόμο για τη «μικρή ΔΕΗ» ακυρώνοντας έτσι στην πράξη το δημοψήφισμα και κάνοντας θεωρητικής σημασίας την αναμενόμενη συζήτηση στην Ολομέλεια τον… Οκτώβριο; Και δεύτερο, θα δεχτεί την επίσπευση της προεδρικής εκλογής για τον Οκτώβριο, που ακούγεται ότι είναι μέσα στα σχέδια των Σαμαρά – Βενιζέλου; Με λίγα λόγια, θα συνταχθεί και ο κ. Παπούλιας με το «μέτωπο» όσων απεργάζονται μια «μεταπολίτευση» χωρίς τους Σαμαρά – Βενιζέλο;
Αν το δούμε κι αυτό, θα πάμε σε καταιγιστική επίσπευση των πολιτικών εξελίξεων…
Από το κυβερνητικό στρατόπεδο, πάντως, προς επίρρωσιν των εκτιμήσεων ότι είναι σε εξέλιξη σημαντικές πολιτικές διεργασίες, μιλούν για «αντίστροφα Ιουλιανά» – αυτή τη φορά της Αριστεράς σε βάρος της συντηρητικής παράταξης… Ενώ η ίδιοι έχουν αποδυθεί σε «σαφάρι» εξαγοράς βουλευτών προκειμένου να συμπληρωθεί ο «μαγικός αριθμός» 180 για την προεδρική εκλογή, εξαπολύουν κατηγορίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι από το κυβερνητικό στρατόπεδο απεργάζονται σχέδια ανατροπής της «νόμιμης κυβέρνησης», με «αποστασία» βουλευτών κ.λπ.
Η απάντηση της άλλης πλευράς είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη «νομιμότητα» με το μέρος της, αλλά αντίθετα είναι η ίδια που «παράνομα» κυβερνά σαν κυβέρνηση μειοψηφίας. Απαρτίζεται από το πρώτο και το τέταρτο κόμμα και αποτελεί κυβέρνηση «εκτροπής» από το τυπικό πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας η οποία στηρίχτηκε «καταχρηστικά» από πολύ περισσότερους απ’ όσους την πίστευαν…
Λίγη υπομονή, και θα μάθουμε την έκταση των πολιτικών διεργασιών, που σίγουρα πάντως έχουν πυκνώσει…
