Από τον Γιάννη Κεσσόπουλο / gkessopoulos@gmail.com (Κείμενο – φωτό)
Ένα ακόμη εκπληκτικό απόγευμα ζήσαμε (Κυριακή 6/4/2014) χθες στο σχολείο μας, το 105ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης (το πολυπληθέστερο Δημοτικό της πόλης) –Εδώ και ένα χρόνο κερδίζουμε μάχες κατά τις αδιαφορίας, με τη βοήθεια γονιών εθελοντών και δασκάλων με ευαισθησία. Με χριστουγεννιάτικη γιορτή, αποκριάτικο χορό και γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς που συγκεντρώνουν πάνω από 1.000 γονείς, μαθητές και… παππούδες, με εξωσχολικές δραστηριότητες για τα παιδιά και τους γονείς, με εκτεταμένες δενδροφυτεύσεις στην αυλή του σχολείου, με συμμετοχή στο Let’s do it Greece, με ξεναγήσεις στα μουσεία μας κ.ά. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι γονείς και παιδιά.
Με ενέργειες του συλλόγου μας, λοιπόν, (αλλά και τη βοήθεια του διευθυντή του σχολείου και του Δήμου) σπάσαμε το ταμπού «κλειστές αυλές» και γίναμε το πρώτο σχολείο της πόλης που στο εξής κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή θα ανοίγει τις πόρτες του για να παίζουν τα παιδιά, να «βρίσκονται» οι μεγάλοι και γενικώς θα μετατρέψει την αυλή του από καγκελόφρακτο σε έναν φιλόξενο χώρο.
Ήταν μια ιδέα που προέκυψε πέρσι όταν ένα απόγευμα είδαμε το γειτονικό γηπεδάκι να είναι γεμάτο παιδιά. Αργότερα, το καλοκαίρι, είδα το σχολείο στον Άγιο Θεράποντα να είναι ανοιχτό και να γίνεται ένας χαμός, από κόσμο και παιχνίδι. Μάθαμε ότι εκεί επιτρεπόταν διότι το σχολείο είχε σχολικό φύλακα, ενώ το δικό μας όχι.
Το συζητήσαμε με τα υπόλοιπα μέλη του δ.σ. του Συλλόγου, κι όταν την παραμονή του αγιασμού μας κάλεσε ο αντιδήμαρχος Παιδείας Θεσσαλονίκης Αντ. Καρούμπης μαζί με όλα τα προεδρεία των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, θέσαμε το θέμα για «ανοιχτό σχολείο». Συγκεκριμένα, ζητήσαμε να λάβουμε άδεια ώστε το προαύλιο του σχολείου μας να παραμένει ανοιχτό κάποιες ώρες, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν εκεί με αποκλειστική ευθύνη των γονέων ή των κηδεμόνων τους, σαν να έπαιζαν σε κάποιο πάρκο ή άλλο ελεύθερο χώρο. Τονίζαμε μάλιστα την πεποίθησή μας ότι μια τέτοια κίνηση θα προσφέρει έναν πολύτιμο ελεύθερο χώρο στα παιδιά, αλλά και ασφάλεια για το κτιριακό συγκρότημα του σχολείου. Προσδιορίσαμε το χρόνο έναρξης αυτής της δράσης τα χρόνο της θερινής ώρας, από το Μάρτιο ως τον Οκτώβριο.
Πράγματι, λίγες εβδομάδες αργότερα, στην Ελλάδα της μιζέριας που μας έχει καταβάλλει όλους τα τελευταία χρόνια, η σχολική επιτροπή εισηγήθηκε θετικά την πρότασή μας και στη συνέχεια ο αντιδήμαρχος την έκανε δεκτή με την απόφαση 8637/2013! Ήταν ένα φως που φάνηκε…
Ο καιρός μας τα χάλασε την προηγούμενη εβδομάδα και έτσι μεταθέσαμε τη γιορτή μία εβδομάδα μετά την αλλαγή της ώρας. Και πάλι μας έκανε κόλπα, αποτρέποντας τη μεγαλύτερη συμμετοχή (παραβρέθηκαν μόνο περί τα 250 άτομα), αλλά το τολμήσαμε. Στήσαμε μια γιορτή γι’ αυτή τη σημαντική στιγμή που πρέπει όλοι –γονείς, παιδιά, δάσκαλοι- να κατανοήσουμε, να χαρούμε και να σεβαστούμε, ζητώντας από τα παιδιά να φέρουν ένα μικρό λουλουδάκι για να το φυτεύσουμε στο παρτέρι που φτιάξαμε πέρυσι, αλλά και πινέλα για να ζωγραφίσουν κάποιους από τους τοίχους του σχολείου. Και κάπου στο ενδιάμεσο, βάλαμε και τη γειτονιά στο… κόλπο με την επίδειξη capoeira από παιδιά μιας σχολής της γειτονιάς –διότι η γειτονιά είναι η δύναμη αλλά και το ζητούμενο.
Κάπως έτσι, κερδίσαμε με έναν έξυπνο τρόπο ένα νέο ελεύθερο χώρο στην περιοχή μας. Χωρίς να χτίσουμε, χωρίς να σκάψουμε, χωρίς να διαμορφώσουμε. Χωρίς κονδύλια. Απλά δίνοντας το ελεύθερο σε γονείς και παιδιά να χαίρονται την αυλή του σχολείου τους. Κάτι που είκοσι χρόνια πριν θεωρούνταν αυτονόητο.
Μακάρι αυτό να είναι μόνο η αρχή. Να φύγουμε από το στάδιο της πιλοτικής εφαρμογής γρήγορα και να ανοίξουν οι αυλές όλων των σχολείων της πόλης δίνοντας ανάσα σε δεκάδες γειτονιές.
