Στο αγωνιστικό σκέλος του ντέρμπι της Λεωφόρου, ο Παναθηναϊκός – όπως και πέρσι – κέρδισε τις εντυπώσεις, όχι όμως και την ουσία.
Παρότι η απόσταση ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες παραμένει πανθομολογουμένως μεγάλη υπέρ του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα καλύτερος σε τακτική και απόδοση.
Ο Γιάννης Αναστασίου αντιμετώπισε έξυπνα τον Ολυμπιακό του Μίτσελ, με περισσότερους παίκτες στη μεσαία γραμμή, μικρότερες αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές, εξουδετέρωση δύο σημαντικών παικτών για το παιχνίδι των ερυθρόλευκών, του Σαβιόλα και του Κάμπελ.
Είδε σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα τον Ρισβάνη να παίζει στα ίσα τον Μήτρογλου και να μην τον αφήνει να γυρίζει πλάτη προς την εστία, μπλόκαρε με τον Μέντεζ τόσο τον Σαβιόλα όσο και τον Φουστέρ, ενώ με την πίεση των χαφ του δεν άφηνε τον Μανιάτη και τον Σάμαρη να οργανώσουν σωστά το δημιουργικό κομμάτι του Ολυμπιακού.
Ο Μίτσελ έμοιαζε να μην έχει λύσεις απέναντι στο κοουτσάρισμα του Αναστασίου, αλλά ο Έλληνας τεχνικός έχει σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με τον Ισπανό. Οι εξουδετερωμένοι Μήτρογλου και Φουστέρ είναι παίκτες τέτοιας κλάσης που κατάφεραν να βρουν τρόπο να φτάσουν την μπάλα στα δίχτυα του Καπίνο.
Από την ίδα ακριβώς θέση ο Μήτρογλου το έβαλε, ο Μέντεζ το έστειλε πάνω στον Ρομπέρτο. Από ακόμα καλύτερη ο Φιγκερόα αστόχησε. Κι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες έκαναν τη σημαντική διαφορά και διαμόρφωσαν την έκβαση της αναμέτρησης.
Για το μέγεθος του Παναθηναϊκού, η ηθική ικανοποίηση δεν μπορεί να είναι αρκετή στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Και για τον τωρινό Ολυμπιακό των σπουδαίων παικτών, δεν μπορεί να αρκετό ότι παίρνει τα αποτελέσματα στα ντέρμπι με τον ΠΑΟ δίχως να είναι καλύτερος.
