Η Ιστορία είναι ο καλύτερος Δάσκαλος, με τους χειρότερους μαθητές:
“Η περίπτωση του Ματσουκίου είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική για το πως ο Αλή Πασάς μεθόδευσε την οικονομική εξαθλίωση των κεφαλοχωρίων, μέχρι οι κάτοικοι τους να αναγκαστούν να του πουλήσουν τα χωριά τους. Γύρω στα 1805, οι Ματσουκιώτες για να μπορέσουν να εξοφλήσουν τις υπέρογκες φορολογικές τους υποχρεώσεις βρέθηκαν στην ανάγκη να δανειστούν από τοκογλύφους των Ιωαννίνων με αβάσταχτους τόκους. Όμως, το χρέος και οι οικονομικές δυσχέρειες μεγάλωσαν. Μπροστά στο αδιέξοδο, ένα μέρος των κατοίκων εγκατέλειψαν το χωριό κι έφυγε για τα Άγραφα. Έτσι, το 1809 οι κάτοικοι που απέμειναν παρουσιάστηκαν στον Αλή για να του πουλήσουν το χωριό συλλογικά. Ο Αλή συμφώνησε στην αγοραπωλησία και υποσχέθηκε να ξεπληρώσει το χρέος του χωριού και να τους καταβάλει επιπλέον 12 πουγκιά. Αφού έγινε κύριος του χωριού τους, έδωσε στους κατοίκους μόνο 2 πουγκιά από το συμφωνημένο ποσό και όσο για το κοινοτικό χρέος περιορίστηκε στο να στείλει τους δανειστές να το εισπράξουν από τους Ματσουκιώτες που είχαν αναγκαστεί να εκπατριστούν. Αργότερα, γύρω στο 1818, οι Ματσουκιώτες φυγάδες βρίσκονταν σκορπισμένοι στην Άρτα, τα Τρίκαλα, το Καρπενήσι, την Υπάτη, τη Λαμία και τη Μενδενίτσα της Φθιώτιδας.”
Απόσπασμα από το βιβλίο “Οι Μητροπόλεις και η Διασπορά των Βλάχων”, Α. Κουκούδης, Εκδ. Ζήτρος.
Το Ματσούκι Ιωαννίνων είναι το χωριό της μητέρας μου.
Υ.Γ. Δυστυχώς, είμαστε ακόμη στο 1808 κι έπεται η συνέχεια…
