Γράφει ο Αριστοτέλης Βασιλάκης
Φτάσαμε σαν χώρα στο σημείο μηδέν και μυαλό δεν βάλαμε… Βλέπω τον τελευταίο καιρό διάφορους πολιτικούς βρικόλακες να ανασύρουν τα αραχνιασμένα μεταπολιτευτικά συνθήματα, περί προοδευτικού κεντροαριστερού μετώπου, με απώτερο σκοπό να συνεχίσουν να ταχτοποιούν τις καριέρες τους.
Θεωρώ ότι θα πρέπει να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με τους θλιβερούς χρεώστες της Μεταπολίτευσης και να βάλουμε εμπρός το δικό μας χρέος, «βουτώντας ως τον λαιμό μες στην Ιστορία»…
Εγώ λοιπόν που ΔΕΝ δηλώνω αριστερός, παρόλο που ζω σαν αριστερός, δεν ντρέπομαι καθόλου να δηλώνω δεξιός στις πεποιθήσεις μου… Βέβαια αυτό δεν δικαιολογεί κανένα λαμόγιο της αεριτζίδικης μεγαλοαστικής τάξης να εξακολουθεί να ζει εις βάρος του κρατικού κορβανά. Δεν είναι δεξιά να είναι κάποιος κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας και να επιμένει να προκαλεί το δημόσιο αίσθημα μέσα από μπουγέλα με πανάκριβες βότκες και αστακομακαρονάδες.
Είμαι δεξιός στις πεποιθήσεις μου αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί καμιά ελεύθερη αγορά να μην κόβει αποδείξεις και να φοροδιαφεύγει.
Είμαι δεξιός στις πεποιθήσεις μου αλλά αυτό δεν επιτρέπει σε κανέναν πατριδοκάπηλο να βάζει την Ελλάδα εμπρός του για να κρύβει τις πομπές του.
Είμαι δεξιός στις πεποιθήσεις μου αλλά αυτό δεν σημαίνει πως προτάσσω την ιδιωτικοποίηση μιας ΔΕΚΟ έναντι του κρατικού της ελέγχου. Δεν έχω ιδεοληψίες γύρω από το δημόσιο και το ιδιωτικό. Με νοιάζει μονάχα το ιδιωτικό να είναι ευγενές και υψηλό, να συντηρεί μια επιχειρηματικότητα γεμάτη από πάθος για δημιουργία και καινοτομία. Μια επιχειρηματικότητα που έχει το βλέμμα στραμμένο ΚΑΙ προς τις ανάγκες της κοινωνίας, εκτός από το κέρδος. Από την άλλη θέλω ένα δημόσιο λιτό και δωρικό, να σέβεται το δημόσιο χρήμα, να θέτει τους κανόνες της κοινής συμβίωσης, να επιβλέπει την εφαρμογή τους για όλους και να στέκεται δίπλα στον ανήμπορο πολίτη μέσα από τις υπηρεσίες του.
Είμαι δεξιός και είσαι αριστερός. Αν αφήσουμε κατάχαμα τις ταμπέλες και αν κοιταχτούμε στα μάτια θα συνεννοηθούμε. Αν όμως δω πάλι να έρχεσαι ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΩΣ το καταπέτασμα στο όνομα της αριστεράς, θα γίνουμε μπίλιες…
