Γράφει η Άντζελα Ζιούτη
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο στη γωνία αχνοφέγγει με τα πολύχρωμα λαμπάκια, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα σε πιατέλες, τα δώρα τυλιγμένα κάτω από το δέντρο και η κάλτσα του Αϊ Βασίλη κρεμασμένη στο τζάκι. Η ατμόσφαιρα τριγύρω γιορτινή, όλα λαμπυρίζουν στο φως, όμως αυτή μελαγχολική. Κάθεται στον καναπέ και κοιτά αδιάφορα απο το τζάμι. Τα παιδιά της χτυπάνε το κουδούνι να της πουν τα κάλαντα κι αυτή αλλάζει αδιάφορα κανάλι στην τηλεόραση. Αλήθεια πολλοί άνθρωποι τις ημέρες των εορτών μελαγχολούν. Γιατί όμως; Οι λόγοι ποικίλουν. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου κάνει τις γιορτές δυσβάσταχτες, αφού αυτές είναι συνδεδεμένες με τη σύναξη της οικογένειας γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Μπορεί πάλι οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων να προκαλέσουν θλίψη. Να θυμάται δηλαδή πως τα Χριστούγεννα τα περνούσε μαγικά ως παιδί, ενώ τώρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Να έχει χάσει πρόσφτα τη δουλειά του και αυτές οι γιορτινές μέρες να μη θυμίζουν σε τίποτε τη θαλμπωρή των παιδικών χρόνων.
Μπορεί πάλι στην οικογενειακή συγκέντρωση να προκύψουν παρεξηγήσεις και τσακωμοί. Τα συναισθήματα δυσάρεστα και οι κουβέντες που ανταλλάχθηκαν γύρω απο τη ξεροψημένη γαλουπούλα βαριές.
Τα Χριστούγεννα κανείς νοιώθει σχεδόν την υποχρέωση να ξοδέψει. Όταν όμως οι οικονομικές δυσκολίες είναι μεγάλες τότε είναι δύσκολο να εναρμονιστούν οι οικογένειες με το γιορτινό πνεύμα.Υπάρχουν νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν καλά καλά το ηλεκτρικό ρεύμα, πως να ξοδέψουν σε δώρα;
Περισσότεροι άνθρωποι από ό,τι νομίζουμε είναι μόνοι τους. Χωρίς οικογένεια, χωρίς σύντροφο, ή ακόμα και αν υπάρχουν αυτά, μόνοι τους συναισθηματικά. Την περίοδο των γιορτών, όπου οι άνθρωποι μαζεύονται γύρω από το τραπέζι , το αίσθημα της μοναξιάς εντείνεται. Ύστερα είναι και οι ηλικιωμένοι που ζουν μακριά απο τα παιδιά τους και περιμένουν πως και πως ένα έστω τηλεφώνημα για “χρόνια πολλά”. Υπάρχουν οικογένειες επίσης που δε ζουν αρμονικά. Την περίοδο των εορτών οι τσακωμοί ή η σωματική κακοποίηση είναι τραυματικές. Και οι κουραμπιέδες που σπάνε στο στόμα έχουν μια πίκρα….
