Γράφει ο Σωτήρης Κατσέλος, επικοινωνιολόγος.
Αναμφίβολα η επίτευξη και η παραδοχή από όλους πλέον της ύπαρξης ενός πρωτογενούς πλεονάσματος αποτελεί επιτυχία. Η δε απόφαση για διαμοίραση μέρους αυτού προς την κοινωνία (ασχέτως αν έγιναν οι σωστές επιλογές ως προς τις κοινωνικές ομάδες), είναι μια σωστή κίνηση προς την επαναδημιουργία ενός «κοινωνικού συμβολαίου» και μιας αίσθησης κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και συγκρατημένης αισιοδοξίας.
Παρόλα αυτά, μακράν απέχουμε ακόμη από την έξοδο από την κρίση. Δυστυχώς η μείωση των ελλειμμάτων έχει βασιστεί κυρίως σε εισπρακτικά μέτρα και όχι στην αναδιάρθρωση των δομών της οικονομίας. Οι εξαγωγές παραμένουν αναιμικές, η ανεργία είναι τερατώδης και το κράτος δυστυχώς συνεχίζει να λειτουργεί με ακανόνιστες λογικές, όπου αλλού σπαταλάει χρήματα και αλλού δυσλειτουργεί λόγω περικοπών. Είναι αμφίβολο αν και του χρόνου παρά την εύθραυστη ισορροπία που έχει διαμορφωθεί, ότι θα μπορεί η κυβέρνηση να διατηρήσει το όποιο πλεόνασμα, καθώς οι “δεξαμενές” από όπου αντλεί τους περισσότερους πόρους, θα έχουν μάλλον φτάσει στα όρια τους.
Οπότε, στο δια ταύτα. Η κυβέρνηση έχει περίπου ένα χρόνο, να δει σοβαρά το τι θα κάνει για να αναδιαρθρώσει την οικονομία της χώρας μας και να στραφεί επιτέλους προς την αύξηση της παραγωγικότητας. Θα πρέπει να σταματήσει τις τακτικές πόλωσης και φυσικά να αφήσει εκτός την δεξιά ατζέντα και να κοιτάξει πώς θα δημιουργήσει έστω και σε ορισμένα πεδία, τις απαραίτητες συναινέσεις, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή κοινωνική ειρήνη.
Χρειάζονται συγκροτημένα βήματα, για την ανάκαμψη της οικονομίας, ενδεικτικά αναφέρω: την μείωση γραφειοκρατίας, τον εξορθολογισμό των δαπανών, την γρήγορη και σωστή απονομή δικαιοσύνης, την μικρή επιχειρηματικότητα, την βελτίωση της παραγωγικότητας στον πρωτογενή τομέα κ.α. Πράγματα που πολλές φορές έχουν ειπωθεί δηλαδή αλλά που δεν υλοποιούνται. Παράλληλα, θα πρέπει να δει με σοβαρότητα την ευρωπαϊκή διάσταση του ζητήματος. Η Ε.Ε. πρέπει συνολικά να αλλάξει πολιτική και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να δημιουργηθεί μια ατζέντα με συγκεκριμένους στόχους προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα αποτελούσε δε και ευκαιρία οι ευρωεκλογές με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσουν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο για την κοινωνία μας αν έμπαινε μπροστά αυτή η ατζέντα και όχι τα διάφορα πρόσωπα που πιθανώς θα παρελάσουν στα ευρωψηφοδέλτια.
Αυτή την περίοδο λοιπόν χρειάζεται πλεόνασμα λογικής και ψυχραιμίας, ελπίζω να βρεθεί και να μην μπούμε σε μια λογική ψεύτικου εφησυχασμού και επιφανειακών “success stories”.
