Με άρθρο του στα ΝΕΑ ο Σταύρος Θεοδωράκης περιγράφει ποια ήταν τα δύο καθοριστικά γεγονότα που τον ώθησαν να λάβει την απόφαση να αφήσει τη δημοσιογραφία και να ασχοληθεί με την πολιτική.
Το ένα είχε να κάνει με τη μόλυνση των ψαριών στο Αιγαίο και τους δήμαρχους που σπαταλούν τα χρήματα για βεγγαλικά και το άλλο με τους έλληνες φοιτητές που γνώρισε στα Τίρανα και σπουδάζον στην Αλβανία γιατί δεν πέρασαν στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Και εξηγεί:
«Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι ‘δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως και κάνεις κάτι σημαντικότερο’ . Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους τους μήνες οι φίλοι μου. ‘«Μπες μπροστά ρε Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος.»
Όπως αναφέρει ο κ. Θεοδωράκης, «τριάντα χρόνια στην δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλο. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Ήταν και οι δυο νέοι, είχαν ονόματα σύμβολα και κανείς δεν θα τους έλεγε προδότες αν συνεργαζόντουσαν. Θα έσωζαν την Ελλάδα και θα έμεναν στην ιστορία. Αλλά τι θα έκαναν οι κομματικοί στρατοί αν υπήρχε συμφωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».
Επισημαίνει πάντως ότι πολλοί είναι αυτοί που τις τελευταίες ώρες «πάνε να με φοβίσουν. «Που πήγες και έμπλεξες». «Και πες ότι βγαίνεις, τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις;» Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφτασα στην δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι – εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα – και τα κατάφερα (μάλλον).Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή».
