Με την ανάληψη των καθηκόντων του ως προεδρεύοντος στο ECOFIN, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρας πήρε θέση ενάντια στο… Ευρωκοινοβούλιο στο ζήτημα της τραπεζικής ενοποίησης. Φυσικά, στην προκειμένη περίπτωση ίσχυσε το «εντέλλεσθε όπως προσέλθετε… αυθορμήτως», που σημαίνει ότι το έκανε «πουλώντας» προθυμία και υποταγή στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Όμως το γεγονός παραμένει και κάποια στιγμή θα μετρήσει κατά της Ελλάδας…
Συγκεκριμένα, το Ευρωκοινοβούλιο αρνείται να επικυρώσει την απόφαση του ECOFIN της 19ης Δεκεμβρίου για την τραπεζική ενοποίηση, για δύο λόγους:
• Διότι διαφωνεί το υπό σύσταση Ταμείο εκκαθάρισης των «προβληματικών» τραπεζών να λειτουργεί με όρους διακυβερνητικής συνεργασίας και όχι εντός των ευρωπαϊκών συνθηκών.
• Διότι διαφωνεί να λαμβάνει την απόφαση για την «εκκαθάριση» μιας προβληματικής τράπεζας κάποιο διακυβερνητικό όργανο και όχι το αρμόδιο θεσμικό ευρωπαϊκό όργανο, η Κομισιόν.
Με λίγα λόγια, το Ευρωκοινοβούλιο απαιτεί να σταματήσουν οι «ανώμαλες» και «εξωθεσμικές» διαχειρίσεις που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια με γερμανικούς εκβιασμούς και υπό την πίεση της κρίσης. Υπενθυμίζεται ότι εκτός από τη διαδικασία της τραπεζικής ενοποίησης, που γίνεται σε διακυβερνητικό επίπεδο και όχι μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών, το ίδιο έχει συμβεί και με το νέο, δρακόντειο Δημοσιονομικό Σύμφωνο που ισχύει από τις αρχές του 2013: αποτελεί διακυβερνητική συνθήκη των 25 κρατών-μελών της Ε.Ε. (Μ. Βρετανία και Τσεχία δεν συμμετέχουν).
Ειδικά η Ελλάδα, θα είχε κάθε λόγο να θέλει να κλείσει η παρένθεση της εκτροπής από το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο – άλλωστε, και το ελληνικό μνημόνιο με την τρόικα είναι μια τέτοιου τύπου εκτροπή από το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Ενώ λοιπόν ο κ. Στουρνάρας ζητεί έξοδο από το μνημόνιο, την ίδια στιγμή παίρνει θέση ενάντια στο Ευρωκοινοβούλιο το οποίο ζητεί η τραπεζική ενοποίηση να προχωρήσει εντός ευρωπαϊκών θεσμών.
Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι τα περιθώρια να κάνει κάτι άλλο είναι ανύπαρκτα από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει πλήρη εξάρτηση από τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες, ζητώντας γονυπετής κάποια προεκλογικά «δωράκια» για να αποφύγει την εκλογική συντριβή στις ευρωεκλογές.
Όμως, ο «λογαριασμός» μπορεί να έρθει σύντομα, όταν ο διακυβερνητικός μηχανισμός «διατάξει» την εκκαθάριση κάποιας ελληνικής τράπεζας, με υποψήφια θύματα μετόχους, ομολογιούχους αλλά και καταθέτες…
Ποιος νοιάζεται όμως γι’ αυτά όταν προέχει η εκλογική σωτηρία;
