Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Οι μέρες που διανύουμε θεωρώ πως είναι όντως δύσκολες για την πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού, καθως δοκιμάζονται τόσο τα όρια όσο και οι αντοχές του.
Ένα από τα κυρία προβλήματα που απασχολούν τον μέσο έλληνα φορολογούμενο και πολίτη είναι το τι τελικά θα γίνει με τα κόκκινα δάνεια τόσο αυτά που ανήκουν σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και που δεν μπορούν να ξεπληρωθούν όσο και σε εκείνα που αποτελούν υποθήκη για την αγορά και διαμονή σε ένα σπίτι.
Ας επιστρέψουμε, όμως, λίγο στο θέμα μας, καθώς νομίζω ότι έχει σημασία να αναφερθεί το γεγονός πως το ύψος των μη εξυπηρετούμενων «αναγκών» των 4 τραπεζών κατά την 31η Δεκεμβρίου 2015 έχει αγγίξει το ύψος των 103 δισ. ευρώ.
Αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό αγκάθι για την επίλυση του προβλήματος και πρέπει να μας προβληματίσει σχετικά με μελλοντικούς τρόπους που θα λύνουν το ζήτημα με μια συνολική λύση.
Παράλληλα, μια τέτοια στροφή σε ρεαλιστικές πολιτικές που θα έχουν ως μακροπρόθεσμους στόχους την αντιμετώπιση ανάλογων προβλημάτων, θα πρέπει να έχουν την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας, καθώς και την άμεση και αποτελεσματική εμπλοκή μας προς την θετική πορεία ολόκληρης των δράσεων τους.
Επιπροσθέτως, παρατήρησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις προτάσεις και το σχέδιο δράσης του ΤΧΣ για τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα μεγάλων επιχειρήσεων το οποίο περιλαμβάνει 5 άξονες που αν εφαρμοστούν στην πράξη θεωρώ πως θα έχουμε κάποια απτά και γρήγορα αποτελέσματα και αποφάσισα να τα αναφέρω προς ενημέρωση όσων ενδιαφέρονται.
Αρχικά, μου έκανε εντύπωση το εδάφιο που μιλούσε για έρευνα σχετικά με τον εντοπισμό αλλά και την ιεράρχηση των προβλήματα που αποτελούν ανάχωμα προς την αναδιάρθρωση των μεγάλων εταιρικών χρεών που κατέχουν οι τράπεζες. Ο βαρύγδουπος τίτλος, προς ανακούφιση ορισμένων, αναφέρεται στα εμπόδια εκείνα που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως εξής:
α) Νομικά/Κανονιστικά (π.χ. περιορισμοί στην προώθηση των δικαιωμάτων των πιστωτών, περιορισμένη προστασία στελεχών όταν προβαίνουν στην αναδιάρθρωση υφιστάμενων δανείων, περιορισμοί στο κανονιστικό πλαίσιο για την εξυπηρέτηση και πώληση μη εξυπηρετούμενων δανείων, περιορισμένα κίνητρα για εξωδικαστικούς συμβιβασμούς κλπ).
β) Φορολογικά/Λογιστικά (π.χ. οι πολύ υψηλοί φόροι ακινήτων οι οποίοι έχουν επηρεάσει αρνητικά την εν λόγω αγορά).
γ) Θέματα Τραπεζικής Αγοράς όπου η έλλειψη ενός πλαισίου συντονισμού, ενιαίας προσέγγισης / διαδικασίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων πλευρών (ιδιωτών, δημοσίου, οφειλετών), καθώς και η έλλειψη εξειδίκευσης προηγμένων λύσεων αναδιάρθρωσης, ενίοτε παρατείνει και πολλές φορές εμποδίζει την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδικασίας αναδιάρθρωσης. συντονισμού.
Παράλληλα, στο επόμενο που αναφέρθηκε το ΤΧΣ και έχει δημιουργήσει αμφιλεγόμενα σχόλια είναι η πρόταση που έχει ως σκοπό τον σχεδιασμό και την σύνδεση ενός μηχανισμού που θα επιτρέπει μια πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ των τραπεζών όσον αφορά την διαχείριση σχετικά με τα εταιρικά δάνεια.
Εν κατακλείδι, άφησα για τελευταία μια αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση του ΤΧΣ την οποία και εγώ βαθύτερα πιστεύω και θέλω να υλοποιηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Φυσικά, αναφέρομαι στους τρόπους και τις μέθοδος εκείνες που θα δημιουργήσουν μεγαλύτερη, πιο άμεση αλλά και ενεργότερη συμμετοχή επενδυτών στις κεφαλαιαγορές.
Τώρα για να λάβει σάρκα και οστά αυτή η πρόταση, σύμφωνα και με ειδικούς αλλά και με τον εκπρόσωπο του ΤΧΣ, είναι αναγκαίο και επιτακτικό ένα προοδευτικό νομικό, κανονιστικό και φορολογικό πλαίσιο γύρω από τις πτωχευτικές διαδικασίες καθώς επίσης και ευνοϊκές μακροοικονομικές συνθήκες.
