Γράφει ο Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Μετά από σχεδόν μια 25ετία στα ΜΜΕ δε χρειάζομαι και πολλά επιχειρήματα για να πειστώ σχετικά με την εγκυρότητα των ειδήσεων που ακούω (κυρίως) από τα mainstream media• τόσο η επιλογή των γεγονότων που παρουσιάζονται όσο και ο τρόπος της παρουσίασής τους, κάνουν σαφές ακόμα και σε κάποιον που μόλις μπήκε στη δουλειά ότι υπάρχει ένας τεράστιος όγκος πληροφορίας ο οποίος δεν καταφέρνει να φτάσει ποτέ στον θεατή/ακροατή/αναγνώστη. Και αν ο τελευταίος έχει έστω και τη στοιχειώδη ευφυΐα να συγκρίνει αυτά που εισπράττει από τα Μέσα με αυτά που βιώνει από το περιβάλλον του, οφείλει να το συνειδητοποιήσει και ο ίδιος και να πράξει τα δέοντα. Αν μη τι άλλο, για την υπεράσπιση της ψυχικής του υγείας. Ευτυχώς, χάρη στο Ίντερνετ, η δυνατότητα που έχει κανείς σε πηγές πληροφόρησης είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη και μερικές φορές από απροσδόκητες πηγές: για παράδειγμα, στο, κατά βάση σατιρικό, «Cracked» δημοσιεύτηκε πρόσφατα ένα θέμα το οποίο, αν μεταδιδόταν ευρέως, θα αρκούσε για να ανατρέψει την αντίληψη που έχουν πολλοί άνθρωποι όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα ΜΜΕ αλλά και γενικότερα για τον κόσμο γύρω μας. Και ενώ θα άλλαζε την πρώτη προς το χειρότερο, θα άλλαζε τη δεύτερη σαφώς προς το καλύτερο.
Το άρθρο έχει τίτλο «πέντε εξαιρετικά καλές ειδήσεις που κανείς δε μεταδίδει» και αναφέρεται σε πέντε μεγάλα διεθνή προβλήματα (παγκόσμια ειρήνη, καταχρήσεις ουσιών από τους νέους, φυλετικές προκαταλήψεις, παιδεία και φτώχια) τα οποία, αν κανείς διαβάσει τα αντίστοιχα στοιχεία θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκονται κοντινότερα στη λύση τους από ό,τι ποτέ. Μ’ άλλα λόγια, ότι ο κόσμος μας είναι πολύ καλύτερος από ό,τι φανταζόμαστε καθοδηγούμενοι από την καταστροφολογία των μέσων ενημέρωσης –απλώς τα προβλήματα προβάλλονται πολύ περισσότερο και πολύ πιο έντονα, άλλοτε λόγω σκοπιμοτήτων και άλλοτε λόγω της βλακώδους άποψης ότι «η δυστυχία πουλάει».
Φυσικά το δημοσίευμα του «Cracked» δεν υποστηρίζει ότι ο κόσμος είναι παράδεισος. Επικαλούμενο ωστόσο πηγές πολύ σοβαρότερες από τις συχνά ανώνυμες ή επιλεγμένες με αδιαφανή κριτήρια «δημοσιογραφικές», εξηγεί ότι ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες έχει σημειωθεί αλματώδης πρόοδος σε σχέση με τα παραπάνω πέντε θεμελιώδη προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Και στο μέτρο που αυτό όντως ισχύει, αφήνει πολύ περισσότερες ελπίδες ακόμα και για το εγγύς μέλλον –ταυτόχρονα (τουλάχιστον για κάποιον υγιώς σκεπτόμενο) με πολύ περισσότερες αμφιβολίες για το τι πρέπει να πιστεύει από αυτά που βλέπει, ακούει ή διαβάζει…
