Η ελληνική οικογένεια, ο πυρήνας της κοινωνίας και της οικονομίας μας, δέχεται ισχυρά πλήγματα από την αρχή της μνημονιακής πολιτικής. Τα μέτρα του Μνημονίου 3 όμως θα έχουν δραματικές επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, στο δημογραφικό και κυρίως στη συνοχή της οικογένειας στην οποία παρεμβαίνει ευθέως η επερχόμενη φορολογική πολιτική.
1. Η αναμενόμενη εισαγωγή του ισοζυγίου εισοδημάτων-δαπανών στη φορολογική δήλωση, χωρίς αμφιβολία είναι ένα εξυγιαντικό μέτρο που θα αποκαλύψει πολλά κρυφά εισοδήματα. Όμως, στην παρούσα κατάσταση θα οδηγήσει στην φορολόγηση πλασματικών εισοδημάτων, δεδομένου ότι πολλές δαπάνες της οικογένειας καλύπτονται από τους παππούδες ή αδελφούς ή παιδιά. Πρόκειται για ενδοοικογενειακές ροές για την κάλυψη δαπανών, όπως φόροι, σχολεία κ.λ.π. που έχουν έκτακτο ή και μόνιμο χαρακτήρα. Η φορολόγησή τους θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στο κοινωνικό μας θεμέλιο που είναι η οικογένεια. Επίσης, καθιερώνεται ένα αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού των δαπανών που απαιτούνται να γίνουν λόγω της κατοχής και χρήσης ορισμένων περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή το ετήσιο κόστος συντήρησης και λειτουργίας κατοικιών, αυτοκινήτων, σκαφών αναψυχής, πισινών, διδάκτρων, οικιακών βοηθών κ.λ.π. Ο Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών Γιώργος Α. Κορομηλάς, σε σχετικό άρθρο του επισημαίνει: «ένας μισθωτός με ετήσιο πραγματικό εισόδημα ύψους 8.000 ευρώ πρέπει να φορολογείται για εισόδημα ύψους 11.650 ευρώ επειδή έχει την ατυχία να μένει σε ένα διαμέρισμα 90 τ.μ. με βοηθητικούς χώρους 20 τ.μ. και έχει και ένα αυτοκίνητο 1.000 κ.ε. Δηλαδή, ενώ με τις συνεχείς μειώσεις στις αποδοχές οι κυβερνώντες επιβάλουν σε αυτό τον άνθρωπο να «ζήσει;» με 8.000 ευρώ, θεωρούν ότι έχει δαπανήσει για τη διαβίωσή του 11.650 ευρώ και ζητούν φόρο για αυτό το «εισόδημα», καθιστώντας τις κατ’ όνομα αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης εργαλείο φορολογικής εξόντωσης».
2. Οι αλλεπάλληλες περικοπές των συντάξεων και των εφάπαξ υπονομεύουν δραματικά την επιβίωση της ευρύτερης οικογένειας και ανατρέπουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και προγραμματισμούς (στήριξη των συνταξιούχων γονέων προς τα παιδιά, ή στήριξη των παιδιών προς τους ανήμπορους οικονομικά συνταξιούχους γονείς).
3. Τα οικογενειακά επιδόματα ουσιαστικά καταργούνται καθώς όσοι εργοδότες δεν είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων, που υπογράφουν την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας θα μπορούν από 12/11/12 να διακόψουν την καταβολή του επιδόματος, το οποίο αναλογεί στο 10% του μισθού των εργαζομένων που το λαμβάνουν. Εννοείται ότι θα φύγουν όλοι από τις οργανώσεις.
4. Οι ωριμάνσεις εξακολουθούν να ισχύουν, αλλά η καταβολή τους αναστέλλεται, έως ότου η ανεργία διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10%. Δηλαδή σε 15 χρόνια και βάλε. Η ωρίμανση είχε ένα χαρακτήρα κινητικότητας στο τελματωμένο ελληνικό σύστημα της αναξιοκρατίας και της μη οικονομικής επιβράβευσης των αξίων.
5. Ο κατώτατος μισθός για τους ηλικίας 25 ετών υπαλλήλους και άνω, ορίζεται στα 586,08 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες κατώτερο ημερομίσθιο στα 26,18 ευρώ. Με αυτά τα λεφτά δεν φτιάχνεις οικογένεια στην Ελλάδα. Η αρνητική επίπτωση στην ούτως ή άλλως προβληματική κατάσταση του δημογραφικού μας, θα είναι καταλυτική.
6. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών το β΄ τρίμηνο του 2012 μειώθηκε κατά 5,4 δις ευρώ (13,6% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, από 39,5 δισ. ευρώ σε 34,1 δισ. ευρώ). Η δραματική αυτή μείωση μέσα σε τρεις μήνες οφείλεται κατά 15,1% στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, κατά 9,5% των κοινωνικών παροχών και κατά 37,3% στην αύξηση των φόρων στο εισόδημα και την περιουσία.
7. Με βάση τα στοιχεία που δόθηκαν στη Βουλή, οι τελεσθείσες αυτοκτονίες από το 2009 έφτασαν τις 3.124 σε όλη την Ελλάδα. Πίσω από αυτές μπορεί να φανταστεί κανείς οικογενειακά δράματα και διαλυμένες οικονομικά οικογένειες. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με έκθεση της UNICEF 439.000 νήπια και παιδιά σχολικής ηλικίας υποσιτίζονται.
Εκτός από αυτές τις «7 πληγές του Φαραώ» υπάρχουν δεκάδες άλλες που αποδεκατίζουν τις ελληνικές οικογένειες. Σε ανύποπτο χρόνο, την περασμένη άνοιξη, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ είχε πει πως πρέπει να αποφευχθεί μια ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Ε! αυτή η κρίση υπάρχει και βρίσκεται σε εξέλιξη. Το γνωρίζουν αυτό οι συντάκτες των μνημονιακών συνταγών; …και αν «ναι», ποια είναι τα αντισταθμιστικά μέτρα για τον περιορισμό της; Αν σκεφτεί κανείς ότι οι προμήθειες πετρελαίου των νοικοκυριών έχουν περιορισθεί στο 9%, αυτό σημαίνει ότι θα παγώσει κόσμος το χειμώνα, θα χαθούν ζωές…
Όλα αυτά προαναγγέλουν το τέλος της ελληνικής οικογένειας, τουλάχιστον όπως την ξέραμε. Κι αυτό είναι μία αναπάντεχη θεμελιώδης ανατροπή που δεν μπορεί να σταθμίσει το υπουργείο Οικονομικών. Μπορεί άραγε η κυβέρνηση; Μπορεί άραγε το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα να κάνει πολιτική πάνω σε αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα; Μάλλον, όχι.
